Χρώμα στην Πόλη του Φωτός χαρίζει εδώ και έναν χρόνο ένας Ελληνας που ανέλαβε να βάψει το σήμα κατατεθέν του Παρισιού, τον πύργο του Αϊφελ. Ο Θεσσαλονικιός Δημήτρης Μαμάντζης, ο αντιπρόεδρος της εταιρείας STELMA ΑΤΕ, μιλάει στην «Espresso της Κυριακής» και εξηγεί σε ποια φάση βρίσκεται το έργο, περιγράφει το χρώμα που χρησιμοποιείται και εκμυστηρεύεται ποιος είναι ο επόμενος στόχος της εταιρείας του, δηλαδή το «φρεσκάρισμα» του Αγάλματος της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη. Οπως μας ενημερώνει ο ίδιος, το βάψιμο του σιδερένιου πύργου βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο, καθώς ήδη το έμπειρο προσωπικό της εταιρείας -που αποτελείται από τριάντα άτομα- έχει καλύψει το μεγαλύτερο μέρος του, με αποτέλεσμα να βάφονται πλέον τα τελευταία ογδόντα μέτρα. Το βάψιμο ξεκίνησε από την κορυφή του πύργου, ενώ ο χρόνος ολοκλήρωσής του, σύμφωνα και με τη σχετική μελέτη, προβλέπεται να σπάσει όλα τα ρεκόρ. «Ξεκινήσαμε τον Μάρτιο του 2009 και αυτήν τη στιγμή έχουμε κατέβει στο πρώτο επίπεδο του πύργου, στο premier etage όπως λένε και οι Γάλλοι, ογδόντα μέτρα πριν από το τέλος. Ξεκινήσαμε από τα 314 μέτρα. Ο πύργος χωρίζεται σε τρία επίπεδα. Στο πρώτο είναι τα εστιατόρια και οι εμπορικοί χώροι. Στο δεύτερο επίπεδο πηγαίνει η πλειονότητα των τουριστών και στο τρίτο επίπεδο είναι το κλειστό παρατηρητήριο» μας εξηγεί. Καθημερινά το εξειδικευμένο προσωπικό και οι επόπτες του έργου βρίσκονται πάνω στον πύργο και δίνουν τη δική τους μάχη με τον χρόνο, αφού η εταιρεία θέλει με κάθε τρόπο να φανεί όσο πιο αξιόπιστη γίνεται στους Γάλλους, ώστε να καταφέρει να εδραιωθεί στη χώρα και να αναλάβει και άλλες δουλειές: «Το έργο έχει προχωρήσει πάρα πολύ και τολμώ να πω ότι έχουμε καλύψει το 60% της δουλειάς. Δεν θα πω περισσότερο, γιατί στο σημείο που βρισκόμαστε αυτήν τη στιγμή είναι ο μεγαλύτερος όγκος της δουλειάς, αφού ουσιαστικά εκεί είναι και η βάση του πύργου. Συμβατικά το έργο ήταν να τελειώσει τον Νοέμβριο του 2011, δηλαδή πολύ πριν από τον αρχικό προγραμματισμό που ήταν τα δύο χρόνια. Βέβαια, έχουμε πάρει κάποια παράταση λόγω καθυστερήσεων, αλλά η δική μας πεποίθηση είναι ότι θα έχουμε παραδώσει το έργο, γύρω στα τέλη Σεπτεμβρίου με αρχές Οκτωβρίου. Αυτό θα είναι πολύ καλό και για την εταιρεία μας». Στην επιλογή των χρωμάτων οι Ελληνες δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου, αφού οι Γάλλοι δεν είχαν σκοπό να δώσουν νέο χαρακτήρα στο μνημείο τους. Ετσι για άλλη μία φορά οι μπρονζέ αποχρώσεις κέρδισαν τις προτιμήσεις των πολιτών, καθώς κάποιες χρωματικές αλλαγές που είχαν γίνει τα προηγούμενα χρόνια δεν τους είχαν ενθουσιάσει: «Το χρώμα ξεκινά στη βάση του να είναι σκούρο και όσο ανεβαίνει γίνεται και πιο ανοιχτό. Από το ισόγειο μέχρι και όλο το πρώτο επίπεδο είναι σκούρο μπρονζέ. Το δεύτερο επίπεδο είναι σε ενδιάμεσους τόνους και το τρίτο επίπεδο είναι ανοιχτό μπρονζέ. Η επιλογή των Γάλλων είναι αυτή, ώστε κάθε φορά που θα τον κοιτούν να φαίνεται προς τα πάνω όλη η μεγαλοπρέπειά του. Με τα συγκεκριμένα χρώματα βάφεται από το 1960, ενώ πιο πριν είχε υπάρξει και κόκκινος και πορτοκαλί. Από ό,τι γνωρίζω, από το 1887 που βάφεται, αλλάζουν κατά καιρούς και το βασικό χρώμα του. Με τη συγκεκριμένη όμως καφέ-μπρονζέ απόχρωση βάφεται έτσι». Τα χρώματα που χρησιμοποιούνται είναι ειδικά, όπως μας ενημερώνει και ο Δημήτρης Μαμάντζης, αφού πάνω απ’ όλα αυτό που προέχει είναι η προστασία του μνημείου: «Ο πύργος βάφεται με ειδικά αλκυδικά χρώματα. Περνιέται σε τρεις στρώσεις, ουσιαστικά ακολουθούμε ένα δικό μας σύστημα βαφής, που το εφαρμόζουμε σε σημεία όπου έχει ξεκολλήσει το χρώμα, υπάρχει αποκόλληση ή σκουριά. Εκεί χρειάζεται καλή προετοιμασία της επιφάνειας. Οπου το χρώμα από την προηγούμενη βαφή είναι καλό, περνάμε απευθείας την τελική στρώση». Από την αρχή μέχρι τώρα δεν ήταν όλα ρόδινα για την αποπεράτωση του έργου. Οι καιρικές συνθήκες στο Παρίσι άλλαξαν τα σχέδια της εταιρείας, καθώς έναν μήνα κατά τη διάρκεια του χειμώνα αναγκάστηκαν να σταματήσουν οποιαδήποτε εργασία: «Διαπιστώσαμε ότι το δυσκολότερο διάστημα λόγω καιρικών συνθηκών για τη δουλειά πάνω στον πύργο ήταν από τα μέσα Δεκεμβρίου μέχρι και τα μέσα Ιανουαρίου, γι’ αυτό και αποφασίσαμε τότε να σταματήσουμε τη δουλειά και να δώσουμε άδεια στο προσωπικό. Εκείνο το διάστημα στο Παρίσι έβρεχε και έκανε πάρα πολύ κρύο, και με θερμοκρασίες κάτω του μηδενός δεν μπορείς να βάψεις. Είχαμε δουλέψει όλο το καλοκαίρι και σταματήσαμε τότε». Καθημερινά Ελληνες, Ρουμάνοι και Γάλλοι σαν γνήσιοι ακροβάτες δένονται με τα ειδικά σκοινιά που χρησιμοποιούνται σε αυτές τις περιπτώσεις και ξεκινούν το βάψιμο. Οι φωτογραφίες, άλλωστε, είναι αδιάψευστος μάρτυρας: «Ειδική εταιρεία έχει αναλάβει για την ασφάλεια των ανθρώπων που βάφουν να τοποθετεί ειδικά σχοινιά με τα οποία είναι δεμένοι και άλλη εταιρεία έχει φροντίσει να βάλει τα πράσινα δίχτυα για την προστασία όλων, και κυρίως του κοινού σε περίπτωση που πέσει κάτω καμιά βούρτσα, πινέλο ή κουτί με μπογιά. Οι άνθρωποι που είναι εκεί αισθάνονται υπερήφανοι, γιατί έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας ένα σημαντικό έργο που αφορά ένα μνημείο. Ολοι τους είναι πιστοποιημένοι αναρριχητές. Ανεβαίνουν πολύ συχνά σε τέτοια ύψη». Εκτός όμως από τον Δημήτρη Μαμάντζη, με τον πύργο του Αϊφελ ασχολείται και ο πατέρας του Λευτέρης, ο πρόεδρος της εταιρείας. Για τις ανάγκες του απαιτητικού έργου οι δυο άντρες προσπαθούν να ταξιδεύουν όσο πιο συχνά μπορούν: «Ταξιδεύουμε συνεχώς στο Παρίσι, ο πατέρας μου αυτές τις ημέρες βρίσκεται εκεί. Ομως εκτός από εμάς, πάντα στο σημείο βρίσκεται ένας δικός μας μηχανικός, ο κ. Βαλαούρης, που έχει αναλάβει την επίβλεψη του έργου. Υπάρχουν άνθρωποι που επιβλέπουν την ποιότητά του, άτομα ειδικά για την ασφάλεια, για την οργάνωση του έργου. Υπάρχουν πέντε άτομα διοικητικό προσωπικό». Αμέσως μετά το πέρας των εργασιών οι Γάλλοι ετοιμάζουν μια πολύ μεγάλη εκδήλωση, αφού για εκείνους ο πύργος του Αϊφελ είναι από τα σημαντικότερα μνημεία της χώρας τους: «Οπως έγινε η καμπάνια της έναρξης των εργασιών, έτσι θα γίνει και μια μεγάλη εκδήλωση για την παράδοση του έργου. Οι Γάλλοι σέβονται τον Πύργο του Αϊφελ. Αλλωστε, η θέα από εκεί πάνω είναι μαγευτική». Εκτός από το βάψιμο, η ελληνική εταιρεία STELMA ΑΤΕ έχει αναλάβει και τη συντήρηση του πύργου για τα επόμενα τρία χρόνια: «Ως εταιρεία έχουμε αναλάβει και τη συντήρηση του έργου για τα επόμενα χρόνια. Τότε το προσωπικό θα είναι πολύ λιγότερο. Ουσιαστικά αυτό που θα κάνουμε θα είναι να επεμβαίνουμε όπου χρειάζεται συντήρηση του χρώματος, που λόγω καιρικών συνθηκών μπορεί να χρειαστεί ενίσχυση».
Στόχος και το Αγαλμα της Ελευθερίας
Δεν είναι η πρώτη φορά που η εταιρεία του Δημήτρη Μαμάντζη κάνει κάποια δουλειά στο Παρίσι, καθώς και στο παρελθόν είχε κάνει σημαντικά ανοίγματα: «Στον τομέα των βαφών είμαστε στις πιο ανταγωνιστικές εταιρείες στην Ευρώπη. Στη Γαλλία δεν είναι η πρώτη δουλειά που κάνουμε, γιατί βάφουμε κρουαζιερόπλοια στα ναυπηγεία του Σεναζέ. Εκεί βάψαμε και το “QUEEN MARY II”, από εκεί μας βρήκαν οι άνθρωποι του πύργου και μας ενημέρωσαν για τον διαγωνισμό. Από κει και πέρα όμως, έχουμε κάνει δουλειές και στο Κουβέιτ, στην Πολωνία, τη Βουλγαρία. Ο πατέρας μου ασχολείται με το αντικείμενο εδώ και σαράντα χρόνια». Τώρα στόχος και μεγάλο όνειρο της οικογένειας Μαμάντζη είναι να καταφέρει να βάψει -γιατί όχι;- και το Αγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη: «Είναι ένας από τους στόχους μας και η αγορά της Νέας Υόρκης, ποτέ δεν ξέρει κανείς. Ομως σε αυτήν τη φάση, μας ενδιαφέρει πολύ η αγορά της Γαλλίας. Στοχεύουμε στις γέφυρες του Σηκουάνα και στον γαλλικό ΟΣΕ, που είναι μια πολύ καλή για εμάς εργολαβία. Εχουμε ξεκινήσει συνεργασία με τον αντίστοιχο ΟΤΕ της χώρας, για τη βαφή των πυλώνων. Επίσης, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν η αγορά του Κουβέιτ και του Κόλπου».
Espressonews.gr
