Οι σκληρές εικόνες που αντίκρισαν θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη τους για πάντα. Προσπαθούν να ξεχάσουν, να επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους, αλλά, όπως παραδέχονται οι ίδιοι, «το μυαλό παίζει παιχνίδια και σε γυρνάει πίσω... σε εκείνες τις τραγικές στιγμές».
Οι τέσσερις ερασιτέχνες δύτες, οι αφανείς ήρωες που βρέθηκαν μέσα στο μοιραίο σκάφος για να απεγκλωβίσουν τους νεκρούς μετανάστες στο λιμάνι της Σάμου την περασμένη Δευτέρα, δεν μπορούσαν να φανταστούν, παρά την εκπαίδευσή τους σε επιχειρήσεις διάσωσης, τη φρίκη που θα συναντούσαν μπροστά στα μάτια τους...
Μέλη του Συλλόγου Αυτοδυτών Σάμου, οι τέσσερις έμπειροι εθελοντές δύτες έσπευσαν να παράσχουν βοήθεια μόλις τους ζητήθηκε, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αφού ενημερώθηκαν για το τι είχε συμβεί, οργάνωσαν τον εξοπλισμό και συγκεντρώθηκαν στην προβλήτα του Μαλαγαρίου.
«Στις 8 το πρωί μας κάλεσαν από το Λιμεναρχείο Σάμου και μας εξήγησαν ότι ένα σκάφος είχε ανατραπεί στα ανοιχτά του νησιού. Ο Σύλλογος Αυτοδυτών Σάμου είναι εγγεγραμμένος στην Πολιτική Προστασία του δήμου και όταν μας καλούν συνδράμουμε σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης», λέει στο «Εθνος» ο Αλέξανδρος Μαλαγάρης, πρόεδρος του Συλλόγου Αυτοδυτών.
«Περιμέναμε να έρθει ρυμουλκούμενο το ημιβυθισμένο σκάφος, ενώ ήδη στο λιμάνι υπήρχε γερανοφόρο όχημα. Πρώτο μέλημά μας ήταν να περάσουμε τους ιμάντες στα ύφαλα του σκάφους για να ξεκινήσει η ανέλκυση. Ηταν βυθισμένο υπό γωνία 90 μοιρών και σε συνθήκες μέτριας ορατότητας δεν διακρίναμε κανένα εμφανές ρήγμα στο κήτος του σκάφους. Αλλωστε, μέσα στο νερό δεν μπορούσαμε να δούμε πολλά. Στη συνέχεια μας ζητήθηκε να σπάσουμε τα φινιστρίνια για να βγει το νερό και να ελαφρύνει. Ο γερανός το τράβηξε στην προβλήτα. Οταν βγήκαν οι ιμάντες ζήτησα την άδεια του υπολιμενάρχη για να ανέβω στο σκάφος. Μαζί με ένα στέλεχος του λιμενικού σώματος μπήκαμε στο σαλόνι. Μας είχαν πει ότι θα βρούμε τρία πτώματα, όμως ο απολογισμός ήταν μεγαλύτερος. Η εικόνα που αντίκρισα δεν περιγράφεται με λόγια. Ηταν σοκαριστική», λέει ο ερασιτέχνης δύτης. «Οταν ήρθαν και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας μαζί με τους λιμενικούς αρχίσαμε να μετακινούμε τους μεγάλους όγκους, τα τραπέζια, τους καναπέδες και τα βγάλαμε έξω. Μετά ξεκίνησε το άχαρο και μακάβριο έργο του απεγκλωβισμού των πνιγμένων. Τόσες ψυχές χαμένες η μία πάνω στην άλλη... Στην πλειονότητά τους οι ναυαγοί ήταν γυναίκες και άτομα μικρής ηλικίας. Ανάμεσά τους και δύο έγκυες...».
Μέχρι να ολοκληρωθεί ο απεγκλωβισμός των νεκρών οι ερασιτέχνες δύτες δεν γνώριζαν τον ακριβή αριθμό. «Είχαμε χάσει τον χρόνο. Ολοι μας προσπαθήσαμε να ολοκληρώσουμε τη σκληρή δουλειά που είχαμε αναλάβει με μεγάλη ευαισθησία και απόλυτο σεβασμό στους νεκρούς. Οταν τελειώσαμε, ήρεμα μαζέψαμε τον εξοπλισμό μας και όλοι μαζί πήγαμε σε ένα ήσυχο σημείο για να συζητήσουμε. Είχαμε αντιληφθεί την τραγικότητα του γεγονότος, ήμασταν συγκλονισμένοι αλλά διατηρούσαμε την ψυχραιμία μας. Αμέσως μετά θέλησα να δω τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Να πάρω μια αίσθηση της καθημερινότητας. Δεν θέλω να σκέφτομαι αυτό που έζησα, όμως το μυαλό μου γυρίζει εκεί...», καταλήγει ο 40χρονος εθελοντής.
Παρότι οι εφιαλτικές εικόνες που αντίκρισε δεν σβήνουν από τη μνήμη του, ο Αλ. Μαλαγάρης θα σπεύσει να προσφέρει βοήθεια όταν του ζητηθεί. Αλλωστε, ο ίδιος πιστεύει ότι ο εθελοντισμός είναι στάση ζωής. «Από 17 χρονών είμαι εθελοντής. Πιστεύω ότι κάνουμε το σωστό. Δεν θα ήμουν ήσυχος με τη συνείδησή μου αν ήξερα ότι θα μπορούσα να είχα προσφέρει τη βοήθειά μου στους ναυαγούς ή στις οικογένειές τους και δεν το είχα κάνει. Η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκε να διαχειριστούμε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Ομως το ίδιο θα έκανα ξανά. Οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν από τη χώρα τους, κάτω από πολύ άσχημες συνθήκες και αναζητούν ένα καλύτερο αύριο στην Ευρώπη».
Α. Αγγελετόπουλος
Σκέπτομαι τα αγέννητα μωρά
Ο πιο έμπειρος της τετραμελούς ομάδας που συμμετείχε στην ανέλκυση του σκάφους αλλά και στον απεγκλωβισμό των σορών είναι ο Αγαμέμνων Αγγελετόπουλος, δάσκαλος κατάδυσης. Ο 52χρονος, απόστρατος αξιωματικός, πατέρας τριών παιδιών και παππούς δύο εγγονών, βουτά από το 1986. Τα τελευταία επτά χρόνια ζει μόνιμα στη Σάμο, τόπο καταγωγής της γυναίκας του, και οργανώνει ποικίλες εθελοντικές δράσεις.
«Ως επαγγελματίας δύτης είχα βρεθεί σε δύσκολες καταστάσεις. Χρειάστηκε παλιότερα να βγάλω έναν άνθρωπο που είχε πνιγεί στη στεριά, όμως οι εικόνες που αντίκρισα την περασμένη Δευτέρα μέσα στο σκάφος ήταν συγκλονιστικές. Οταν ζεις τέτοιες καταστάσεις νιώθεις περισσότερο άνθρωπος», λέει ο ίδιος. «Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τις δύο εγκύους που βρήκαμε ανάμεσα στα θύματα. Σκέφτομαι συνέχεια τις ψυχές αυτές που δεν μπόρεσαν να έρθουν στον κόσμο».
Δ. ΣΙΓΑΝΟΣ
Αδιανόητα όσα έζησα
Ο 43χρονος λογιστής Δημήτρης Σιγανός κάνει 18 χρόνια καταδύσεις. Είναι ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου και συμμετέχει ανελλιπώς σε εθελοντικές δράσεις. Μόλις ενημερώθηκε για το τραγικό συμβάν προσφέρθηκε να πάει. «Οι τέσσερις που βρεθήκαμε στο σημείο είμαστε πεπειραμένοι δύτες», αναφέρει.
Ο ερασιτέχνης δύτης είναι πατέρας τριών παιδιών και στο παρελθόν είχε συμμετάσχει σε επιχείρηση εντοπισμού ενός ανθρώπου που είχε χαθεί στη θάλασσα. «Μετά από τραγικές καταστάσεις εκτιμάς περισσότερο τη ζωή. Τελικά τα πάντα μπορούν να ανατραπούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Πριν από πέντε ημέρες στο λιμάνι ήρθα αντιμέτωπος με μια τραγωδία. Τέτοιες εικόνες δεν είχα ξανασυναντήσει. Είναι αδιανόητο. Αυτοί οι άνθρωποι έφυγαν από τη χώρα τους, έδωσαν όλη τους την περιουσία και κατέληξαν νεκροί...».
Γ. ΣΤΑΝΤΖΟΣ
Είμαι έτοιμος να βοηθήσω ξανά
Κάποια από τα μέλη του Συλλόγου Αυτοδυτών Σάμου, λίγες ημέρες πριν από τα περασμένα Χριστούγεννα συμμετείχαν στην αναζήτηση αγνοούμενης γυναίκας από την Ερυθραία. Ανάμεσά τους και ο 47χρονος εθελοντής Γιώργος Στάντζος. «Δυστυχώς η γυναίκα δεν βρέθηκε ποτέ», περιγράφει.
Η αγάπη που έχει στη θάλασσα τον οδήγησε πριν από επτά χρόνια να ασχοληθεί με τις καταδύσεις. Το τραγικό ναυάγιο με τους 22 νεκρούς τον «σημάδεψε». «Δεν είχα βρεθεί ξανά σε παρόμοιες εικόνες. Εικόνες φρίκης... Κανείς ποτέ δεν είναι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο όσο ψύχραιμος ή έμπειρος κι αν είναι. Επειδή όμως εθελοντισμός σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη για τον συνάνθρωπο και κυρίως πράξεις, όταν χρειαστεί ξανά να βοηθήσω, θα σπεύσω», καταλήγει.
Κλάρα Γενιτσαριώτη
Ethnos.gr
