Πέρα από την ασήμαντη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων, το γραφειοκρατικό κατεστημένο υπονομεύει και κάθε εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση στον δημόσιο τομέα
Όπως μαθαίνουμε, οι φίλιες προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το παλαιό ΠΑΣΟΚ συνδικαλιστικές δυνάμεις ετοιμάζονται να αποτρέψουν την εξέλιξη αυτή, προφασιζόμενες ότι οι μεταρρυθμίσεις συνεπάγονται και μειώσεις στις θέσεις εργασίας. Στην ουσία, όμως, αυτή είναι η πρόφαση. Τα συνδικάτα δεν θέλουν μεταρρυθμίσεις γιατί με αυτές καταργούνται πηγές παράνομου και εύκολου πλουτισμού. Καταργούνται επίσης και διάφορες διοικητικές αλχημείες, που στην Ελλάδα παράγουν συνδικαλιστικά προνόμια –τα οποία έχουν τεράστιο κόστος για την ιδιωτική οικονομία, που σήμερα είναι και η μοναδική σανίδα σωτηρίας της χώρας.
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο ότι μείζον πρόβλημα της χώρας είναι οι γραφειοκρατικές δομές της, οι οποίες αφ’ εαυτές παράγουν διαφθορά και παράνομο πλουτισμό. Αυτές λοιπόν τις δομές, τόσον η τρόϊκα όσο και ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ) πιέζουν να μεταρρυθμιστούν, γιατί κάτι τέτοιο αποτελεί βασική προϋπόθεση για έξοδο της Ελλάδας από την κρίση.
Στο πλαίσιο της παραδοχής αυτής, από τα τέλη Νοεμβρίου 2013 έγινε γνωστό ότι στο τέλος του Ιανουαρίου 2014 αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί και παραδοθεί οι συνολικά 13 εκθέσεις του ΟΟΣΑ, υπό μορφή προτάσεων, για την αναμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου. Βάσει των αποτελεσμάτων αυτών, το αρμόδιο υπουργείο θα αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία μετά από συνεργασία με αρμόδιους φορείς της ελληνικής διοίκησης και με τους κοινωνικούς εταίρους. Σύμφωνα με πληροφορίες, θα πρόκειται για πολυνομοσχέδιο το οποίο θα φέρει τις υπογραφές σχεδόν του συνόλου των μελών του υπουργικού Συμβουλίου, αφού οι γραφειοκρατικές διαδικασίες που οδεύουν προς κατάργηση αφορούν στο σύνολο της οικονομικής ζωής της χώρας. Επιπλέον, με τον τρόπο αυτό θα υπάρξει συνολική ρύθμιση, ώστε να μην χρειαστεί η έκδοση επί μέρους Προεδρικών Διαταγμάτων –διαδικασία που θεωρείται ως εξαιρετικά χρονοβόρα.
Όπως μαθαίνουμε, οι φίλιες προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το παλαιό ΠΑΣΟΚ συνδικαλιστικές δυνάμεις ετοιμάζονται να αποτρέψουν την εξέλιξη αυτή, προφασιζόμενες ότι οι μεταρρυθμίσεις συνεπάγονται και μειώσεις στις θέσεις εργασίας. Στην ουσία, όμως, αυτή είναι η πρόφαση. Τα συνδικάτα δεν θέλουν μεταρρυθμίσεις γιατί με αυτές καταργούνται πηγές παράνομου και εύκολου πλουτισμού. Καταργούνται επίσης και διάφορες διοικητικές αλχημείες, που στην Ελλάδα παράγουν συνδικαλιστικά προνόμια –τα οποία έχουν τεράστιο κόστος για την ιδιωτική οικονομία, που σήμερα είναι και η μοναδική σανίδα σωτηρίας της χώρας.
Από επαφές που είχαμε με τους εκπροσώπους μιας ομάδας εργασίας του ΟΟΣΑ, από τις 13 που συστήθηκαν για να μελετήσουν συνολικά 1.800 νόμους και κανονισμούς, πληροφορηθήκαμε ότι έχουν καταγράψει κάπου 4.810 «υποχρεώσεις συμμόρφωσης», οι οποίες δημιουργούν απίθανα εμπόδια και δυσμενή βάρη για την ιδιωτική οικονομία. Υπό αυτές τις αποπνικτικές συνθήκες, το κόστος που προκύπτει από τις απαιτούμενες γραφειοκρατικές διαδικασίες προς τις επιχειρήσεις είναι τεράστιο, συχνά δε απαγορευτικό ώστε να δημιουργήσει πρόσφορο επιχειρηματικό έδαφος.
Οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα αναγκάζονται να δαπανούν 2 δισεκατ. ευρώ ετησίως για να καλύψουν το κόστος που προκύπτει από γραφειοκρατικά εμπόδια –το υψηλότερο μεταξύ των 27 κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκτιμάται δε ότι επιβαρύνει το ΑΕΠ σε ποσοστό 6,8%.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ακόμη και για μικρής σημασίας διαδικασίες, όπως την επιμήκυνση ισχύος της παραγωγικής άδειας για αλιείς σε λαϊκές αγορές από 6 σε 12 μήνες, ο ΟΟΣΑ εκτιμά το ετήσιο κόστος σε 1,88 εκατ. ευρώ. Αντιστοίχως, το ετήσιο κόστος επιβάρυνσης για την βεβαίωση γνησίου υπογραφής στην υπεύθυνη δήλωση που κατατίθεται στην πρώτη φάση προσφοράς σε διαγωνισμό του Δημοσίου, ανέρχεται σε 990.000 ευρώ. Σε 157.000 ευρώ ετησίως ανέρχεται το κόστος που αφορά στην υποβολή μελέτης για την οικονομική βιωσιμότητα ειδικών τουριστικών εγκαταστάσεων (π.χ. Κέντρα Συνεδριάσεων, Θεματικά Πάρκα, κ.α.), στην περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος δεν επιχορηγείται για την επένδυσή του.
Αυτόν λοιπόν τον διοικητικό Μινώταυρο, οι δυνάμεις της «προόδου» τον θέλουν ζωντανό. Προφανώς, γιατί πιστεύουν ότι, μέσω αυτού, εξυπηρετούνται και άλλα πολιτικά σχέδια.
