Γράφει ο Φελνίκος
Περασμένες τέσσερις. Ξημερώματα. Σήμερα. Πρωί Παρασκευής. 21
Ιουνίου 2013. Τα τηλεφωνήματα συνεχίζονται. Με κορυφαία στελέχη της
τρικομματικής κυβέρνησης, αλλά και της αντιπολίτευσης. Η απορία για τις
εξελίξεις και η αγωνία για τη μέρα που ξημερώνει διάχυτη.
Σίγουρα οι εξελίξεις δεν είναι καλές. Η τρικομματική
κυβέρνηση έγινε δικομματική. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία συρρικνώθηκε.
Ξεκίνησε με 179, χθες ήταν 167 και σήμερα, με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, 153.
Οι βουλευτές Σκανδαλίδης και Κουτσούκος του ΠΑΣΟΚ απειλούν
κι αυτοί με αποστασιοποίηση. Στους δύο διαφωνούντες προστίθεται και μια
γυναίκα, η βορειοελλαδίτισσα βουλευτής Θεοδώρα Τζάκρη. Επαμφοτερίζουσα
εμφανίζεται να είναι και η συμπεριφορά του βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας Μωραΐτη. Η
δεδηλωμένη χάνεται.
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πείθονται να πειθαρχήσουν στην
κομματική γραμμή. Δεν θέλουν να χρεωθούν, όσο κι αν διαφωνούν, την πτώση της
κυβερνήσεως. Συμφωνούν να περιμένουν μερικές εβδομάδες, ίσως και μέχρι να
τελειώσει το θέρος, ώστε οι εξελίξεις να δρομολογηθούν συντεταγμένα. Οι
149-150, ξαναγίνονται 153.
Αναζητούνται εφεδρείες. Πρόθυμοι να συνδράμουν οι
διαγραμμένοι από τη Ν.Δ. Μαρκόπουλος και Σολδάτος. Φθάνουμε τους 155. Οι
Λοβέρδος και Αηδόνης της «Νέας Ελλάδας» δεν στηρίζουν με την ψήφο τους, αλλά
δια της αποχής. Το ίδιο λέγεται ότι θα πράξουν και οι 14 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ
εφόσον τεθεί θέμα παροχής ψήφου εμπιστοσύνης.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Ψαριανός και
ίσως ακόμη ένας ενδέχεται να διαφοροποιηθούν από την κομματική γραμμή και αντί
για αποχή να υπερψηφίσουν την κυβέρνηση.
Ο Σαμαράς δεν προτίθεται όμως να θέσει θέμα εμπιστοσύνης.
Τουλάχιστον προσώρας. Δεν ξέρει τι θα συμβεί και δεν θέλει να το
διακινδυνεύσει. Εξάλλου είναι αιφνιδιασμένος από την εξέλιξη. Δεν την περίμενε.
Πίστευε ότι ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ δεν θα έφθανε, την κόντρα για την ΕΡΤ, στα
άκρα. Άλλωστε, το μεσημέρι στη Βιέννη, είχε διαβεβαιώσει προς τούτο και τους
συναδέλφους του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.
«Φώτη, τι θα κάνεις;» ρωτά τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ στη
χθεσινοβραδινή σύσκεψη των τριών αρχηγών. «Αντώνη, δεν ξέρω, θα δω αύριο» του
απαντά εκείνος. «Θα συνεχίσεις να στηρίζεις την κυβέρνηση;». «Δεν ξέρω, θα δω
αύριο». «Θα αποσύρεις τους υπουργούς σου;» Η απάντηση μονότονα ίδια: «Δεν ξέρω,
θα δω αύριο».
Πρωτόγνωρες καταστάσεις. Και περίεργες. Η χώρα από σήμερα
βρίσκεται στον αστερισμό του «δεν ξέρω, θα δω αύριο». Κατόπιν τούτου ο Σαμαράς
αποφάσισε να συνεχίσει, άγνωστο για πόσο, με την οριακή και δάνεια δεδηλωμένη.
Θα περιμένει να δει τι θα κάνει ο Κουβέλης.
Εν τω μεταξύ βεβαίως είναι αιχμάλωτος στα νύχια του
Βενιζέλου. Άλλη μια εξέλιξη που δεν περίμενε. Και οπωσδήποτε την απευχόταν. Η
συνεργασία με τον επικεφαλής της Ιπποκράτους δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να
σου τύχει. Η διαβεβαίωση του Βενιζέλου ότι αυτός και το ΠΑΣΟΚ θα τον στηρίξουν
γνωρίζει ότι θα έχει κόστος.
Ευτυχώς για τον πρωθυπουργό, ούτε ο Τσίπρας θέλει να
εκβιάσει τις εξελίξεις. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν προτίθεται να καταθέσει
πρόταση μομφής. Δεν είναι έτοιμος για εκλογές, ενώ προτιμά να «σαπίσει» η
κυβερνητική πλειοψηφία.
«Αύριο, θα ‘ναι μια άλλη μέρα» αποφαίνονταν η Σκάρλετ Ο Χάρα
στο «Όσα παίρνει ο άνεμος». Όντως η σημερινή μέρα για την κυβέρνηση και τη χώρα
είναι άλλη. Όμως, ουδείς από τους πρωταγωνιστές του νέου ελληνικού δράματος
μπορεί να παρομοιαστεί με τον Κλαρκ Γκαίημπλ. Κι αυτό δυσκολεύει τους τίτλους
«τέλος».
Δύσκολο βέβαια είναι να διατηρηθεί -όπως ίσως θα ήθελαν οι
Ευρωπαίοι εταίροι μας και ιδιαίτερα η καγκελάριος Μέρκελ- και η δεδηλωμένη
μέχρι τον Οκτώβριο. Η (δικομματική, μην το ξεχνάμε) κυβερνητική πλειοψηφία
κατέστη πλέον τόσον εύθραυστη, που,
ανά πάσα στιγμή, μπορεί να γίνει αντικείμενο ποικιλώνυμων εκβιασμών. Και θα
γίνει. Αυτό τουλάχιστον διδάσκει η Ιστορία.
Όμως έτσι δεν κυβερνάται μια χώρα που βρίσκεται σε βαθιά
κρίση και πρέπει να εφαρμόσει σκληρές και επώδυνες πολιτικές. Τα «προσεχώς, νέα
επεισόδια» θα το καταδείξουν…
