ΜΜκΛ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Μέσα στην αποπνικτική ἀτμόσφαιρα τῆς σύγχρονης ὑλιστικῆς ἀποτυχίας, μετὰ ἀπὸ τὸ βαθὺ σκοτάδι, τὴν ἁγία θλίψη καὶ τὴν ἀπορία τοῦ πάθους τοῦ Κυρίου, σήμερα, Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, ζοῦμε ὡς Ἐκκλησία τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως, τὴ δόξα τοῦ Ἀναστάντος, τὴ λύτρωση τῶν ἀναστημένων. Αὐτὴ εἶναι ἡ λαμπρότητα τῆς ἡμέρας.
Ὅπως θεολογικά, δοξολογικά καὶ ποιητικὰ διακηρύσσει ὁ Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος στὸν λόγο του «Εἰς τὴν Λαμπράν»: «Πάσχα διάβασις ἀπὸ τοῦ σκότους εἰς τὸ φῶς∙Πάσχα ἐξέλευσις ἀπὸ τοῦ ᾅδου εἰς τὴν γῆν∙Πάσχα ἀνάβασις ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τοὺς οὐρανούς∙Πάσχα μετάβασις ἀπὸ θανάτου εἰς τὴν ζωήν».
Τὸ Πάσχα εἶναι πέρασμα ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς ἀπιστίας στὴ ζωὴ τῆς πίστεως, ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς ἀδικίας στὴ ζωὴ τῆς δικαιοσύνης, ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς ἁμαρτίας στὴ ζωὴ τῆς ἁγιότητος, ἀπὸ τὸν θάνατο τοῦ ψεύδους στὴ ζωὴ τῆς ἀληθείας, ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς προσωρινότητος στὴ ζωὴ τῆς αἰωνιότητος, ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς κοσμικῆς ἀπόγνωσης στὴ ζωὴ τῆς θεϊκῆς ἐλπίδας, ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς ἀνθρώπινης ἀδυναμίας στὴ ζωὴ τῆς χάριτος, ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς ἀποξένωσης ἀπὸ τὸν Θεό στὴ ζωὴ τῆς κοινωνίας μαζί Του.
«Εἰ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν», καθὼς γράφει ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τοὺς Κορινθίους (Α΄ Κορ. ιε΄ 14). Ἂν ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει ἀναστηθεῖ, τότε καὶ ὁ λόγος μας καὶ ἡ πίστη μας εἶναι ἄδεια ἀπὸ νόημα καὶ περιεχόμενο. Γι’ αὐτὸ καὶ αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ ἀποδυναμώσουν τὸ κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας, διὰ μέσου τῶν αἰώνων μὲ τόσο πάθος προσπαθοῦν νὰ γκρεμίσουν τὴν πίστη μας στὴν ἀλήθεια τοῦ γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.
Παρὰ ταῦτα, «Πάσχα ἀνάστασις τῶν πεπτωκότων βροτῶν∙Πάσχα ἀνάκλησις τῶν ἐξορίστων Ἐδέμ∙ Πάσχα ἀνάρρυσις τῶν αἰχμαλώτων φθορᾷ∙Πάσχα πιστῶν ἡ ὄντως ζωή∙Πάσχα παντὸς τοῦ κόσμου τρυφή∙Πάσχα Τριάδος θεία τιμή».
Γι’ αὐτὸ καὶ ὡς Ἐκκλησία ψάλλουμε σαράντα μέρες τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», αὐτὸ ἐπαναλαμβάνουμε μεταξύ μας ὡς χαιρετισμό, τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως ἑορτάζουμε πανηγυρικὰ κάθε Κυριακή, τὸ ὀνομάζουμε «μέγα, ἱερώτατον, ἅγιον, μυστικόν, πανσεβάσμιον, ἀνέσπερον», ποὺ σημαίνει πὼς ἀποτελεῖ μυστήριο ποὺ μᾶς ὑπερβαίνει, δῶρο ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεό, χάρι ποὺ δὲν τελειώνει, φῶς ποὺ δὲν σβήνει, ἐλπίδα ποὺ δὲν διαψεύδει.
«Ἀκόρεστος ἡ τοῦ Πάσχα προσηγορία, ὅτι πολλαπλάσιος ἡ διὰ τούτου δηλουμένη χάρις∙τοῦτο καὶ γὰρ ψυχῶν ἡ ἀναψυχή, τοῦτο τῶν νόων ἡ χαρμονή, τοῦτο σωμάτων ὁ κουφισμός, τοῦτο ὀμμάτων ὁ φωτισμός, τοῦτο λαρύγγων ὁ γλυκασμός, τοῦτο θυμηδία, τοῦτο θερμότης, τοῦτο εἰρήνη, τοῦτο χαρά», καταλήγει ὁ σοφὸς Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος.
Εἶναι δυνατὸν νὰ ἀδιαφορήσουμε μπροστὰ σὲ αὐτὴ τὴν μοναδικὴ εὐκαιρία;
Εἶναι δυνατὸν νὰ στερηθοῦμε αὐτὴν τὴν εὐλογία; Ἡ Ἐκκλησία μᾶς προτρέπει νὰ συν-αναστηθοῦμε μὲ τὸν Κύριο. Ὁ Ἴδιος λέγει στοὺς μαθητές Του: «ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωὴν» (Ἰω. ε΄ 24). Τί ὑπέροχος λόγος!
Αὐτὸς ποὺ ἀκούει τὰ λόγια μου καὶ πιστεύει στὸν Πατέρα μου ποὺ μὲ ἀπέστειλε σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο, δὲν ἔρχεται σὲ κρίση, δὲν κρίνεται, ἀλλὰ ἤδη ἔχει μεταβεῖ ἀπὸ τὸν θάνατο στὴ ζωή.
Αὐτὸ θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ ποῦμε καὶ μὲ τὴ γενικότερη ἔννοια τῆς κρίσεως.
Ὁ ἄνθρωπος τῆς πίστεως καὶ τῆς ὑπακοῆς στὸν λόγο καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ δὲν ἐπηρεάζεται ἀπὸ καμία κρίση. Δὲν ἀπειλεῖται ἀπὸ κανένα κίνδυνο ἢ δυσμενὲς γεγονός. Οὔτε καὶ ἀπὸ τὸν θάνατο. Διότι εἶναι μέτοχος τῆς ὄντως ζωῆς, τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος εἶπε: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Ἡ πραγματικὴ κρίση μας εἶναι ὅτι δὲν ἔχουμε σχέση μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴν Ἀνάσταση.
Μὲ τὴν εὐκαιρία λοιπὸν τῆς μεγάλης ἑορτῆς τοῦ Πάσχα σᾶς καλῶ ὅλους νὰ γίνουμε πραγματικοὶ πανηγυριστὲς καὶ ὁμολογητὲς τῆς Ἀναστάσεως, οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως. Τότε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» δὲν θὰ τὸ λένε μόνο τὰ χείλη μας, ἀλλὰ θὰ τὸ ὁμολογεῖ ἡ ζωή μας∙ οὔτε θὰ τὸ ψάλλουμε μόνο σαράντα μέρες, ἀλλὰ θὰ τὸ διακηρύσσουμε πάντα∙ οὔτε ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως θὰ ἐκφράζεται μόνο μέσα ἀπὸ τοὺς τύπους τῶν ἑορταστικῶν συνηθειῶν μας καὶ τῆς ὄμορφης λαογραφίας, ἀλλὰ θὰ ἀποδεικνύεται κυρίως μέσα στὶς κρίσεις τῆς ζωῆς μας. Φέτος περισσότερο ἀπὸ κάθε χρονιὰ καλούμαστε, μέσα στὴν ἀσφυξία τῆς κρίσεως, νὰ κάνουμε Πάσχα ἀληθινῆς Ἀναστάσεως.
Εὔχομαι ἡ εὐλογία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἡ χαρὰ καὶ ἡ εἰρήνη Του νὰ σκεπάζει τὴ ζωή σας, νὰ στηρίζει τὴν Ἐκκλησία μας καὶ νὰ φωτίζει τὸν κόσμο ὅλο.
