Η αξιολόγηση των καθηγητών, ο περιορισμός των αποσπάσεων, η επιλογή μέσω του ΑΣΕΠ είναι απαραίτητα μέτρα εκσυγχρονισμού ενός χώρου που κατεξοχήν επιβάλλεται να διακρίνεται από αξιοκρατία. Αλλά γιατί αυτή η εμμονή του ΠΑΣΟΚ να καταργηθεί η βάση του «δέκα»; Ενδεχομένως, το μέτρο δε βοήθησε ώστε «να έχουμε καλύτερους φοιτητές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ από εκείνους που είχαμε το 2006», όπως επιμένει το βασικό επιχείρημα της υπουργού Παιδείας. Σίγουρα, όμως, βοήθησε ώστε να μη χάσουν πολύτιμο χρόνο από τη ζωή τους παιδιά που δεν έχουν καημό να σπουδάσουν. Βοήθησε, επίσης, να μην ξοδέψουν οι γονείς τους χρήμα που δεν περισσεύει. Γιατί, κακά τα ψέματα! Αυτό συνέβαινε με τα περισσότερα παιδιά που εισάγονταν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τεσσάρια και πεντάρια. Πήγαιναν, γράφονταν και ύστερα από λίγο διαπίστωναν είτε ότι δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα σπουδών είτε ότι το αντικείμενο δεν τους ενδιέφερε -συνήθως το δεύτερο.
Στο μεταξύ, ποιος γονιός μπορεί να πει στο παιδί του ότι στο τέλος όλο αυτό θα αποδειχθεί άδικος κόπος; Κανένας. Όλοι αισθάνονται υποχρεωμένοι να χρηματοδοτήσουν σπουδές, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν οδηγούν πουθενά. Το λέει μια απλή αντιπαράθεση των αριθμών -πόσοι εισάγονται με μονοψήφιο μέσο όρο βαθμολογίας, ιδιαίτερα σε «εξωτικά» ΤΕΙ της περιφέρειας και πόσοι αποφοιτούν; Απ' όλο αυτό το πανηγύρι, οι μόνες που βγαίνουν ωφελημένες είναι οι «τοπικές κοινωνίες» που περιμένουν πώς και πώς τους φοιτητές για να νοικιάσουν διαμερίσματα και να δουλέψουν καφετερίες και φαστφουντάδικα.
Και τέλος πάντων, ας πούμε ότι είναι κι αυτή μια αντίληψη για τη made in Greece ανάπτυξη. Να κυκλοφορεί το χρήμα. Ακριβώς η αντίληψη που σκόρπισε στην Ελλάδα σχολές ως υποκατάστατα των στρατοπέδων -κάθε πόλη και ΑΕΙ, κάθε χωριό και ΤΕΙ. Αλλά τέσσερα χαμένα χρόνια σ' αυτήν την ηλικία είναι πολύτιμα και δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύονται. Είναι πολύ προτιμότερο να ενθαρρυνθούν οι αδύναμοι μαθητές να αναζητήσουν εγκαίρως αλλού τον επαγγελματικό προσανατολισμό τους. Ούτε είναι επιχείρημα ότι με τη βάση του «δέκα» έχουμε καθηγητές και διοικητικό προσωπικό χωρίς αντικείμενο εργασίας και υποδομές που υπολειτουργούν. Αυτό είναι το ζητούμενο; Επειδή κάπου, κάποτε, ιδρύθηκε ένα ΤΕΙ για λόγους τοπικής σκοπιμότητας και χωρίς εκπαιδευτικό σχεδιασμό, πρέπει να διατηρηθεί με το ζόρι ώστε να απορροφά και άλλα χρήματα από το δημόσιο προϋπολογισμό; Ειδικά αυτόν τον καιρό, άλλωστε, δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες πολυτέλειες...
Του Μάκη Βοϊτσίδη στον «Αγγελιοφόρο»
