Τι και αν κουβαλά στη πλάτη του εννέα δεκαετίες ζωής, τι τα κουρασμένα πόδια ζητούν στήριξη και όμως με την ισχυρή θέληση του για δημιουργία, έχει απόσπαση τον θαυμασμό των συμπατριωτών του.
Αναφερόμαστε στον κ. Σάββα Αρσένογλου κάτοικο Νυμφόπετρας που για μια ακόμη χρονιά πέτυχε να έχει ένα από τους καλυτέρους κήπους ζαρζαβατικών στην γειτονιά του αν όχι και του χωριού του.
Μέσα στον τεράστιο κήπο του, θα βρεις, μελιτζάνες, ντομάτες, καρπούζια, πεπόνια, αγγούρια, πιπέρια όλων των τύπων, φασολάκια, Κολοκυθάκια. Από όλα έχει ο μπαξές που λέει και ο κόσμος.
Πριν ακόμη βγει ο ήλιος το πρωί ο κυρ -Σάββας βρίσκεται στον κήπο του είτε να ποτίσει είτε να σκαλίσει το χωράφι βγάζονται τα ζιζάνια που φυτρώνουν. Το ίδιο κάνει και πριν την δύση του ήλιου.
Τον Βρήκαμε με το ένα χέρι να κρατά το μπαστούνι και με το άλλο να περιποιείται τον κήπο του η να τον ποτίζει.
«Στο πότισμα έχει μεγάλη σημασία πότε και πόση ποσότητα νερού πρέπει να ρίξεις. Υπάρχουν φυτά που θέλουν περισσότερο νερό και άλλα λιγότερο» μας επισήμανε ο κ. Αρσένογλου
«Είναι για μένα μεγάλη χαρά και ικανοποίηση που μπορώ και δημιουργώ. Τα βλέπω να προκόβουν και χαίρομαι. Αυτά δεν τα κάνω για έμενα, που με αρκούν ελάχιστα για την διατροφή μου, αλλά τα μοιράζω στους γείτονες μου και αυτό με ευχαριστεί.»
Αν και πρόσφατα έπεσε και χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο εν τούτοις δεν το βάζει κάτω συνεχίζει. «Δεν μπορώ να κάθομαι πρέπει να απασχολούμε και να περνώ ευχάριστα την ημέρα μου» μας είπε
Οι επισκέπτες δεν έχουν μόνο να θαυμάσουν τα επιτεύγματα του στον τομέα των ζαρζαβατικών, αλλά και να ακούσουν αφηγήματα μιας άλλης εποχής.
Ο κ. Σάββας Αρσένογλου παιδί του μεσοπόλεμου έχει πολλά να πει και να διηγηθεί για τα γεγονότα της νεότερης ιστορία της Ελλάδος. Με διαύγεια πνεύματος αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα της κατοχής, του εμφυλίου πολέμου και της μετά αυτών των γεγονότων εποχής.
Τις δυσκολίες που συνάντησαν οι κάτοικοι να σταθούν στα πόδια τους με την ολική καταστροφή της παλιάς Νυμφόπετρας και της δημιουργίας του νέου τους χωριού. Τα παιδικά του μάτια είδαν και έζησαν την φρίκη του πολέμου. Την ανέχεια, την πείνα και τον πόνο. Την ζωή στον καταυλισμό και την αέναη προσπάθεια για επιβίωση. Σε εμάς τους νεότερους προκαλούν δέος τα επιτεύγματα τους. Φέτος συμπληρώνονται 75 χρόνια από την δημιουργία του νέου χωριού, τη Νυμφόπετρα. Θα έλεγε κανείς ότι αυτό το χωριό είναι από τα παλιά χωριά της περιοχής και όμως είναι το νεότερο. Αναπτύχτηκε και έφτασε να είναι ζηλευτώ, χάρη στην τιτάνια προσπάθεια των κατοίκων του…
Να τα χιλιάσεις Νυμφόπετρα
Χρήστος Γιαννακίδης
