Μνήμες που δεν ξεθωριάζουν στον χρόνο είναι εκείνες που σε συγκλονίζουν σε κάποια στιγμή της ζωής σου. Είναι ακόμη εντονότερες όταν τα βιώματα των παιδικών σου χρόνων συμπίπτουν με τραγικά γεγονότα.
Μικρό παιδάκι ο κ. Γιώργος Παναγιωτίδης (Σιμιντζίδης), μετά το κάψιμο του χωριού της Παλιάς Νυμφόπετρας από τους αντάρτες το 1948, φεύγει με τους γονείς του, όπως και όλοι οι χωριανοί του και εγκαθίστανται για ένα χρόνο στο Προφήτη. Κατόπιν έρχονται και μένουν για λίγα χρόνια στις παράγκες (καταυλισμό) μέχρι την ίδρυση του νέου χωριού την σημερινή Νυμφόπετρα.
Στο διάστημα της παραμονής στις παράγκες ο κ Παναγιωτίδης θυμάται την ζωή του μέσα σε ένα χώρο που η κάθε οικογένεια προσπαθούσε να επιβίωση. Οι άνθρωποι και μέσα στις παράγκες προσπάθησαν και οργανωθήκαν. Δούλευαν τα χωράφια και βγάζανε παράγωγες. "Εγώ μικρός ερχόμουν σε αυτό το πηγάδι και έπαιρνα νερό. Ήμασταν στην ούρα και με την σειρά μας γεμίζαμε τους τενεκέδες με νερό. Άλλοι τους τενεκέδες με το νερό τα βάζανε μέσα σε δισάκια και τα φόρτωναν στα γαϊδουράκια και πότιζαν τους κήπους. Στο πηγάδι είχε ένα κουβά δεμένο με σχοινί και το ρίχναμε και βγάζαμε το νερό. Εδώ δίπλα στα πλατάνια είχε το καφενείο του Αχιλλέα Λαμπριανίδη. Εδώ γίνονταν πολλά γλέντια, αν και ο κόσμος είχε οικονομικές δυσκολίες αλλά δεν έβαζε κάτω και διασκέδαζε. Γλεντούσαν και χόρευαν με όλα τα παραδοσιακά όργανα αλλά και με την ποντιακή λύρα. Μιλάμε για πολλά γλέντια
Εδώ γίνονταν και η βόλτα. Κόσμος από τις παράγκες αλλά και από το νέο χωριό έρχονταν εδώ.
Εγώ όταν περνώ από εδώ από αυτό το σημείο θυμάμαι και συγκινούμε. Είναι εικόνες που δεν μπορώ να ξεχάσω" μας είπε με συγκίνηση ο κ. Παναγιωτίδης
Το πηγάδι όπως είπε ο αφηγητής μας έγινε επί τουρκοκρατίας. Αν αυτό καθαριστεί μπορεί πάλι να γίνει λειτουργικό. Επιστρέφοντας σταματήσαμε για λίγο στο χώρο όπου κόβονταν τα πλιθιά για το κτίσιμο των σπιτιών και των αποθηκών στο νέο χωριό. "εδώ στο βαλτάκι είχε πολλά συνεργεία που κόβανε πλιθιά. Χιλιάδες πλιθιά. Ήταν το μοναδικό μέρος που το χώμα του έκανε για την κατασκευή πλιθιών. Ο καθένας είχε το χώρο του και έκοβε τα πλιθιά του"
Η παρουσία μας στο χώρο όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια ήταν για τον κ. Γιώργο Παναγιωτίδη ένα ταξίδι μνήμης στο δύσκολο παρελθόν που βίωσε….
Χρήστος Γιαννακίδης
emvolimanea.blogspot.com
