Μεταξύ των κατοίκων που βιώσαν τα γεγονότα της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου είναι και η κ. Δέσποινα Συμεωνίδου η οποία με πολύ θέρμη μας υποδέχθηκε στο σπιτικό της στη Νυμφόπετρα και συνομιλήσαμε μαζί της για τα όσο εκείνη έζησε στη περίοδο που αναφέραμε.
Πότε και που γεννηθήκατε;
"Γεννήθηκα το 1928 στο Καρτάλ που ήταν κοντά στη παλιά Νυμφόπετρα (Τσαλί Μαχαλά). Όλα τα παιδιά και από το Τσαλί Μαχαλά και από το Καρτάλ πηγαίναμε μαζί στο σχολείο, μαζί στην εκκλησία και μαζί κάναμε παρέα. Ήμασταν πτωχοί αλλά είχαμε αγάπη μεταξύ μας. Ο ένας βοηθούσε το άλλον."
Τι θυμάσαι όταν ήρθαν οι Γερμανοί;
"Ο Γερμανικός στρατός ήταν στο κάμπο, ήταν πολύς στρατός. Εμάς πάνω στο Καρτάλ οι Γερμανοί δεν μας πείραξαν. Οι μόνοι που μας πείραξαν μετά που έφυγαν οι Γερμανοί, ήταν οι αντάρτες που μας έκαψαν τα σπίτια μας το 1948. όταν μας κάψανε μόνο με τα ρούχα που φορούσαμε μείναμε.
Πριν μας κάψουν μας πήραν ότι είχαμε. Το σπίτι μας ήταν διώροφο. Κάτω είχε τυροκομείο ο Τηλέμαχος Βακουφάρης. Πήραν το κάρο μας με τα ζώα, φόρτωσαν όλα τα τυριά που είχε και έφυγαν προς τα Μπεσίκια (Μ. Βόλβη). Στο δρόμο το κάρο έσπασε και τα τρόφιμα με τα άλογα τα πήγαν προς το βουνό. Η μανά μου τι να κάνει πώς να πάει να πάρει το κάρο και τα ζώα. Είχαμε εδώ οικογένειες βλάχων. Πήγαν και με σχοινιά έδεσαν το κάρο και το έφεραν μέχρι το Βαϊοχώρι. Από εκεί το πήρε η μάνα μου και το έφερε στο χωριό. Με εκείνο το ζευγάρι δουλέψαμε κάμποσα χρόνια.
Μετά όταν μας κάψανε, μας κατέβασαν από το Καρτάλ και πήγαμε για λίγο κάτω στο Τσαλί Μαχαλά. Μετά οι Αμερικάνοι μας βοήθησαν. Μας έδωσαν αντίσκηνα και μείναμε κοντά που είναι τα πλατάνια. Μετά από ένα χρόνο περίπου μας έκαναν παράγκες. Μετά μας πήγαν στο Προφήτη και μείναμε εκεί ένα χειμώνα. Το 1951 το κράτος μας έκτισε σπίτια εδώ που είμαστε σήμερα και έγινε το νέο χωριό. Μετά ο καθένα πήρε τον δρόμο του"
Οι γονείς σου από πού ήρθαν;
"Η μάνα μου η Σοφία Ταυλαρίδου ήταν από την Κωνσταντινούπολη. Για τον πατέρα μου Χρήστο Χατζησάββα που ήταν ο πρώτος άνδρας της μάνας μου, δεν γνωρίζω από πού ήταν.»
Με την κ. Δέσποινα θα μπορούσε κανείς να μιλά ώρες ολόκληρες και να σε διηγείται με διαύγεια πνεύματος όλα όσα καλά και άσχημα πέρασε στα 93 χρόνια της ζωής της. Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχαριστήσουμε την Κυρά Δέσποινα
για την τιμή που μας έκανε να συνομιλήσουμε μαζί της
Να είσαι καλά κυρά Δέσποινα
Σε ευχαριστούμε θερμά.
Χρήστος Γιαννακίδης
emvolimanea.blogspot.comΣ.Σ. Στις επόμενες αναρτήσεις μας μιλούν για την ιστορία του χωριού τους
Οι κ.κ. Δημήτριος Δημήτριου, Ηλίας Καραγκιαβούρογλου, Σάββας Αρσένογλου Γιάννης Καρατζόγλου και ο Βαγγέλης ΘεοφίλουΣτη συνέχεια, μετά λίγο χρόνο θα αναφερθούμε και στις συνεντεύξεις που μας παραχώρησαν οι αείμνηστοι Μανόλης Μπακιρτζής και Ηλείας Κοκτσίδης
Επίσης έχουμε ηχογραφημένη συνέντευξη με πρόσωπο που δεν επιθυμεί να δημοσιευτεί όσο είναι στη ζωή την οποία επιθυμία σεβόμαστε.
Όσοι θέλουν και μπορούν να συμβάλουν σε αυτή την προσπάθεια για την καταγραφή ιστορίας του χωριού να επικοινωνήσουν μαζί μας μέσω της ηλεκτρονικής μας διεύθυνσης
giannakidis.xristos@gmail.com
