Μια άγνωστη, σε πολλούς, πτυχή της ιστορίας της Νυμφόπετρας μας αποκάλυψε σε συνομιλία που είχαμε μαζί του ο κ. Δημήτρης Κυρίτσης ο οποίος μέσα σε λίγα λεπτά συνομιλίας, μας περιέγραψε την ιστορία αυτού του χωριού και τα πάθη των κατοίκων κατά την διάρκεια της κατοχής.
Διαβάστε τα όσα ενδιαφέροντα μας αποκάλυψε ο κ. Δημήτριος Κυρίτσης
«Οι πρώτοι που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στη Νυμφόπετρα (με την τουρκική ονομασία Τσαλί Μαχαλά) ήταν οι Έλληνες Θρακιώτες το 1914. Η πρώτη οικογένεια που εγκαταστάθηκε στη Νυμφόπετρα ήταν του Δημητρίου Κυρίτση του Εμμανουήλ. Το 1918 ξαναέφυγαν πίσω οι Θρακιώτες, τότε που ο Ελληνικός στρατός πήγε στη Σμύρνη. Το 1922 ξαναγύρισαν. Εδώ είχε τούρκους. Ήταν μια οικογένεια τούρκων στο σπίτι του Αρσένογλου. Μαζευτήκαν καμιά δεκαπενταριά τούρκοι και ήθελαν να σκοτώσουν τους Έλληνες. Ένας τούρκος τσοπάνος που ήταν στον Ασκό το ήξερε και είπε στους Ασκονίτες ότι στη Νυμφόπετρα οι τούρκοι θα σφάξουν τους Έλληνες. Ήρθαν από εκεί δυο άνθρωποι, που δεν θυμάμαι τα ονόματα τους, είπαν στον Αναστάση Κατσιοπλάστ, τον παππού μου, και του παππού μου τον αδελφό, πήγαν και τους έπιασαν στον ύπνο, τους πήραν τα όπλα, τους έδειραν και το πρωί δεν υπήρχε ούτε ένα τούρκος.
Στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι Βούλγαροι έκαψαν το χωριό. Τα πρώτα που κάψανε ήταν τα καλύβια των Σαρακατσάνων, μετά κάηκε το σπίτι του παππού μου του Δημήτρη Κυρίτση του Εμμανουήλ. Σκότωσαν και δυο ανθρώπους. Ένας ήταν από τις Σέρρες και τον έλεγαν Γιάννη και ο άλλος ήταν ο δάσκαλος που τον έλεγαν Θωμά. Εκείνη την ημέρα είχαν πιάσει 17 άτομα και ήταν έτοιμοι να τους εκτελέσουν, αλλά μια γυναίκα που ήταν παντρεμένη στο Νικομηδηνό σταμάτησε μια φάλαγγα γερμανική και ζήτησε βοήθεια γιατί είδε κάτι σαν να καίγεται στο σχολείο που ήταν πολύχρωμο βαμμένο, φοβούμενη μήπως καίγοντας γυναικόπαιδα. Δυο μηχανές με Γερμανούς φτάνοντας λίγο έξω από την σημερινή τοποθεσία του χωριού έριξαν πυροβολισμούς και οι Βούλγαροι φοβήθηκαν και έφυγαν και έτσι γλύτωσαν οι άνθρωποι.
Την περίοδο του εμφυλίου πολέμου το χωριό μας το έκαψαν οι αντάρτες. Την περίοδο εκείνη σκοτώθηκαν κάποια άτομα αλλά δεν γνωρίζω πως σκοτώθηκαν. Μετά το κάψιμο, μας πήγαν στο Προφήτη εκεί καθίσαμε περίπου έξι μήνες. Μετά το κράτος μας έκανε παράγκες λίγο κάτω από τις Νυμφόπετρες. Το 1951 κόπηκαν οικόπεδα και ξεκίνησαν να κατασκευάζονται τα πρώτα σπίτια. Η πρόνοια έκανε 17 σπίτια και το κράτος έδωσε από πέντε χιλιάδες δραχμές στους υπόλοιπους και έτσι δημιουργήθηκε το νέο χωριό.» ανέφερε στην αφήγησή του ο κ. Κυρίτσης.
Χρήστος Γιαννακίδης
emvolimanea.blogspot.com