Όταν η Κεντροδεξιά μετά από αρκετά χρόνια ξαναμπήκε σε τροχιά εξουσίας, επί ηγεσίας Κώστα Καραμανλή, το βασικό πολιτικό χαρακτηριστικό της ήταν η κεντρώα οπτική θεώρηση βάσει της οποίας χαρασσόταν η γραμμή του κόμματος στα κρίσιμα ζητήματα. Η μετριοπάθεια και η συναίνεση καθόριζαν την αντιπολιτευτική τακτική της Νέας Δημοκρατίας, ενώ η σύνθεση αποτελούσε το πλαίσιο στρατηγικής για την προσέγγιση ψηφοφόρων διαφορετικής ιδεολογικής και πολιτικής προέλευσης.
Δεν έχει σημασία αν αυτό το πλαίσιο βαπτίστηκε πολιτική του «μεσαίου χώρου» ούτε και ενδιαφέρει, εκτός ίσως του δημοσιογραφικού και πολιτικού μικρόκοσμου, ποιοι ενδιαφέρονται σήμερα για την τύχη της. Σημασία έχει ότι, αυτή η πολιτική απέδωσε καρπούς στα χρόνια της αντιπολίτευσης, έδωσε τη νίκη στη Νέα Δημοκρατία και πολιτικό χρόνο στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης, αλλά δυστυχώς όταν δεν μπόρεσε να εξηγηθεί ιδεολογικά άρχισε η πτώση. Εν ολίγοις ο «μεσαίος χώρος» συνδέθηκε με την ήττα.
Ασφαλώς δεν ευθύνονται οι λέξεις για τα λάθη-πολλώ δε μάλλον για τις ήττες- αλλά αυτοί που τις χρησιμοποιούν χωρίς να τις πιστεύουν. Και είναι αλήθεια ότι ο Καραμανλής είχε γύρω του πολλούς που δεν πίστευαν στις λέξεις. Το λάθος του ήταν ότι, τους τις εμπιστεύθηκε για να τις κάνουν πολιτική πράξη και απέτυχαν. Έκανε όμως την αυτοκριτική του, αναγνώρισε τα λάθη του, ανέλαβε την ευθύνη για τις επιλογές του και παραιτούμενος πήρε μαζί του και τις «αμαρτίες» όλων.Τον Καραμανλή θα τον κρίνει η ιστορία-προσωπικά πιστεύω, ως συνομήλικος του, ότι είναι πολύ νέος για να κλείσει το κεφάλαιο του- όπως θα κρίνει τους αντιπάλους του εντός και εκτός παράταξης. Αυτό, όμως, που κρίνεται τώρα είναι το παρόν και το μέλλον της Κεντροδεξιάς. Και υπό αυτή την έννοια προσφέρουν κακές υπηρεσίες όσοι πυροβολούν τον Καραμανλή. Γιατί πυροβολώντας τον Καραμανλή, σκοτώνουν το παρελθόν, με τις καλές και κακές στιγμές του, ενώ ταυτόχρονα καταδικάζουν σε θάνατο τη Νέα Δημοκρατία. Και αυτό δικαιολογείται να το κάνει το ΠΑΣΟΚ. Είναι ανήθικο όμως να το κάνουν πρώην συνεργάτες του, και κάποιοι βουλευτές και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Οι παροικούντες γνωρίζουν το ρόλο του καθενός και αξιολογούν την ειλικρίνεια των προθέσεων τους. Θέλω να πιστεύω ότι ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα ποιοι είναι αυτοί που προσπαθούν να τον εμφανίσουν ότι βρίσκεται απέναντι από τη σημερινή ηγεσία του κόμματος. Και θέλω να πιστεύω ότι αντιλαμβάνεται για ποιους λόγους τον πλησιάζουν όσοι έχουν επιλέξει το δικό τους δρόμο, εκτός της Νέας Δημοκρατίας. Είναι προφανές ότι στήνουν παιχνίδι σε βάρος του, και σ’ αυτό χρειάζεται να δοθεί άμεσα τέλος. Και αυτό μόνο δύο πρόσωπα μπορούν να το βάλουν. Ο ίδιος και ο
Αντώνης Σαμαράς.
statesmen
Αντώνης Σαμαράς.
statesmen
