Οι κάτοικοι του χωριού είναι ως επί το πλείστον πρόσφυγες ή καλύτερα απόγονοι προσφύγων , ελάχιστοι είναι αυτοί που προήλθαν από την ανάμειξη με ντόπιους Μακεδόνες (με γάμου κοινωνία).Οι πρώτοι μετανάστες ήρθαν από την Ανατολική Θράκη με τον πρώτο διωγμό του 1914 (έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ) για να αποφύγουν την επιστράτευση των Τούρκων…. Ο κύριος όγκος των κατοίκων , όμως, άρχισε να καταφθάνει από το 1922…..Το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων ήρθε από το Σχολάρι της Ανατολικής Θράκης. Το Σχολάρι βρισκόταν στα νότια της Ανατολικής Θράκης , σαράντα περίπου χιλιόμετρα από τη θάλασσα του Ελλήσποντου. Κεφαλοχώρι με πέντε-έξι χιλιάδες κατοίκους, όπου ανθούσε η γεωργία, η αμπελουργία και η κτηνοτροφία. Το ίδιο έτος φτάνει ένα δεύτερο μεγάλο κύμα μεταναστών από το Νταουτλή της Ανατολικής Θράκης. Το Νταουτλή βρισκόταν αμέσως μετά τον ποταμό Έβρο , στο τρίγωνο μεταξύ Κεσάνης, Ουζούγκιπριου και Μαλγάρων…..Ακόμα ένα κύμα προσφύγων που εγκατέλειπε το Σοχούμ το 1922, ήρθε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης , για να καταλήξει τελικά στο Σαράϊ. …Τρία χρόνια αργότερα, το 1925, την ίδια τύχη είχαν και οι Έλληνες της Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας) …Μια μεγάλη μερίδα, κυρίως από το Μπορντίβο και από την παραλιακή Αγαθούπολη βρήκαν καταφύγιο στο Σχολάρι. Όλοι οι παραπάνω ήταν άριστοι οικογενειάρχες, σκαπανείς της γης , τίμιοι , φιλόπονοι , εργατικοί, με καθαρές και πλούσιες ελληνικές παραδόσεις…. Η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 βρήκε τους πρόσφυγες προγόνους μας μοιρασμένους στο Σχολάρι (Σαράϊ ) και τη Δαφνούντα (Νεμπή Μαχαλάς).Με το Β.Δ. 20/61922 ΦΕΚ 105/1922 οι κοινότητες αυτές προσαρτήθηκαν από την Κοινότητα Κλείσαλι μέχρι το 1946 . Μετά από τέσσερα χρόνια μετονομάσθηκαν το μεν Κλείσαλι Προφήτης, το δε Σαράϊ σε Σχολάριο και ο Νεμπή Μαχαλάς σε Δαφνούντα….. Το 1930 η Πολιτεία παραχωρεί κλήρους γης των 40 στρεμμάτων σε κάθε προσφυγική οικογένεια. ….. Το Σεπτέμβριο του 1932 ο εγκέλαδος ταρακουνά τη γη μες επίκεντρο την Ιερισσό, 6.5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ . Τα παλιά ετοιμόρροπα πέτρινα και πλινθόκτιστα σπίτια σωριάζονται στο έδαφος και οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν άστεγοι….Με την παραχώρηση οικοπέδων στο Σχολάρι από την Κοινότητα Προφήτη, υποχρεώνονται και οι κάτοικοι της Δαφνούντας να μετακομίσουν στο Σχολάρι. …Έτσι, οι δύο συνοικισμοί συγχωνεύονται σε έναν και το Σχολάρι γίνεται ένα μεγάλο χωριό. Από το 1934-1935 όλοι οι κάτοικοι συμβιώνουν και ζουν αρμονικά και δημιουργικά.
