ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Η Φινλανδία είναι μια χώρα πολύ βόρεια, πολύ συννεφιασμένη και πολύ μελαγχολική, για να τη συμπαθήσει κανείς ειλικρινά. Ενδεχομένως προσφέρεται για εσωτερική αναζήτηση, για ατελείωτους διαλόγους με τον εαυτό μας, για ποιητική εξωτερίκευση μιας εύλογης ανησυχίας και προβληματισμού για το παρόν και το μέλλον.
Η υπογράφουσα αισθάνεται την ανάγκη να μοιραστεί με όλους εσάς πως θεωρεί ως «καλύτερο προϊόν» που δημιούργησε ποτέ η Φινλανδία τον Μίκα Χάκινεν. Τι να συζητάμε λοιπόν για τον Όλι Ρεν, τον αρμόδιο Επίτροπο Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που διαδέχτηκε τον «στριφνό» Χοακίν Αλμούνια, και κοντεύει να μας κάνει να τον αναπολούμε διαρκώς.Ο Μίκα Χάκινεν υπήρξε η φυσική συνέχεια του μεγάλου Άιρτον Σένα. Ο μόνος οδηγός που τα έβαλε με εκείνον τον υπερόπτη Γερμανό, του πήρε δυο φορές το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, το 1998 και το 1999, και το 2000 θα έκανε το «three-peat», αν στην πίστα της Σουζούκα δεν έσκαγε στους τελευταίους γύρους ο κινητήρας της Μακλάρεν, με αποτέλεσμα ο Σουμάχερ να «κερδίσει» τον τίτλο. Ήταν η χρονιά που στην κούρσα της πίστας του Σπα, ο Μίκα έκανε το διπλό, ταυτόχρονο προσπέρασμα σε Σουμάχερ και Ζόντα, στην ευθεία του Κεμέλ, μια στιγμή αιωνιότητας, που δεν μας χάρισε ποτέ ο Γερμανός «ανθρώπινη μηχανή».
Γι’ αυτό ο Μίκα Χάκινεν είναι ο μεγαλύτερος Φινλανδός της Ιστορίας. Και μόνο για την ανατριχίλα εκείνης της προσπέρασης, που σε έκανε να αγαπήσεις ένα άθλημα, που συνήθως δεν προσέφερε κάτι περισσότερο από πονοκέφαλο σε όσους άκουγαν τις μηχανές να λειτουργούν στο φουλ.
Είναι προφανές ότι ο Όλι Ρεν δεν είναι… Μίκα Χάκινεν. Οι μόνες συγκινήσεις που προσφέρει ο Φινλανδός Επίτροπος, είναι ο εκνευρισμός τον οποίο προκαλεί, με το πείσμα του να θυμίζει τον… Τέλη Παυλίδη, και κουνώντας το δάχτυλο στον Αντώνη Σαμαρά, να ζητάει από τη Νέα Δημοκρατία συναίνεση. Συναίνεση, προφανώς στη φρενήρη κούρσα με κατεύθυνση… τον τοίχο, και μάλιστα χωρίς φρένα.
Ας του εξηγήσει κάποιος ότι θα μπορούσε να αξιοποιεί δημιουργικά τον χρόνο του, και αντί για «πατερναλιστικές» συμβουλές, να σκέφτεται μια ρεαλιστική έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Ας θυμηθεί έστω, το προσπέρασμα του Μίκα, που κανείς δεν πίστευε ότι μπορούσε να γίνει. Και ας μην σχεδιάζει… τον ανασχηματισμό της Κυβέρνησης της Κρίσης.
