ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗΈνα ολόκληρο πολιτικό και δημοσιογραφικό σύστημα, κρατούσε χθες την ανάσα του, προσδοκώντας ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είχε πράγματι γίνει ο πρώτος Πρωθυπουργός στην παγκόσμια πολιτική ιστορία, που παραιτήθηκε… στον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, και όχι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Η προσδοκία μιας ολόκληρης κοινωνίας για συναίνεση, σύνθεση και εθνική συνεννόηση, θόλωσε τη σκέψη και την… κοινή λογική. Ήταν δυνατόν να παραιτηθεί την παραμονή των γενεθλίων του; (σ.σ. χρόνια πολλά, κύριε πρόεδρε). Ήταν δυνατόν να επιτρέψει το ΠΑΣΟΚ να χαθεί η εξουσία;
Ήταν δυνατόν ο Οίκος των Παπανδρέου, να παραδώσει το «θαμπό δαχτυλίδι», απ’ τη μια στον άλλοτε συγκάτοικο στο Πανεπιστήμιο, και απ’ την άλλη στον «συνεπή δελφίνο», που και το 2007 δοκίμασε ατυχώς τις πιθανότητές του να πάρει το ΠΑΣΟΚ;
Ήταν δυνατόν να μετεξελιχθεί αιφνιδίως το ΠΑΣΟΚ από Κίνημα… αποσάθρωσης του εθνικού ιστού, σε πολιτική παράταξη που βάζει το καλό και το συμφέρον του τόπου, πάνω από τη δίψα για νομή της εξουσίας;
Ήταν δυνατόν; Φυσικά και όχι…
