NΙΚΟΛΑΟΣ-ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
Το κλίμα στη χθεσινή επιτελική σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου, δεν ήταν καλό. Η συζήτηση περί «αξιοπιστίας» του Γιώργου Παπανδρέου, στην οποία επικεντρώνει τη στρατηγική της η Νέα Δημοκρατία, με αφορμή όσα είπε ο Ντομινίκ Στρος-Καν, προκαλεί πολιτική δυσφορία στο επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου, μιας και όλοι κατανοούν ότι στην εποχή σύγχυσης που διανύουμε, είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να μείνουν οι εντυπώσεις στους πολίτες. Και να μην μπορεί στη συνέχεια το ΠΑΣΟΚ, να «γυρίσει το παιχνίδι».
Η συζήτηση βάρυνε ακόμη περισσότερο, όταν έγιναν γνωστά τα νέα περί… τζιτζιφιόγκου, του ξεσπάσματος δηλαδή του Δημήτρη Ρέππα κατά του Ειδικού Γραμματέα ΔΕΚΟ, και στενού συνεργάτη του Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Δεν ήθελε λοιπόν και πολύ, για να πέσουν στο τραπέζι ιδέες… απεμπλοκής της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ από το προφανές και διαγραφόμενο αδιέξοδο. Ο οδικός χάρτης που διαφαινόταν στον ορίζοντα, ήταν φυσικά η ψηφοφορία στη Βουλή για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Σταθερότητας.
Ο Γιώργος Παπανδρέου θα έπρεπε να κληθεί να πάρει μια πολύ συγκεκριμένη απόφαση: Ορμώμενος από τη σχετική πρόταση της Ντόρας Μπακογιάννη, να ζητήσει να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, όχι με την αυτονόητη πλειοψηφία των 151 βουλευτών, αλλά με την αυξημένη των 180 «ναι». Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Πρωθυπουργός θα έθετε προ των ευθυνών τους, όχι μόνο τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, αλλά και την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, τα κόμματα της Αριστεράς και τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό.
Φυσικά, το στρατηγικό αυτό σχέδιο είχε ένα πολύ συγκεκριμένο, ορατό και μεγάλο ρίσκο: Να μην ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, και να οδηγηθεί εκ των πραγμάτων η Κυβέρνηση σε πρόωρες εκλογές, μέσα στον Ιούνιο. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι πολιτικοί αναλυτές και οι δημοσκόποι θεωρούν ότι, ακόμη και αν το ΠΑΣΟΚ καταφέρει να συσπειρώσει σε ανεκτό βαθμό την κομματική του βάση, και σταματήσει τις διαρροές προς την… αγανάκτηση, η αυτοδυναμία κάθε άλλο παρά πρόσφορο σενάριο είναι.
Μια αυτοδυναμία που, κι αν ακόμη επιτευχθεί, θα είναι κουτσουρεμένη σε σχέση με τη σημερινή κοινοβουλευτική υπεροπλία του ΠΑΣΟΚ. Επομένως, το έργο της επόμενης Κυβέρνησης θα είναι ακόμη πιο δύσκολο από εκείνο της σημερινής, και ως ένα σημείο θα θυμίζει την ισχνή αυτοδυναμία που εξασφάλισε ο Κώστας Καραμανλής στις εκλογές του 2007, για να οδηγηθεί μετά από δυο χρόνια στην απόλυτη πολιτική κατάρρευση.
Αυτή η πραγματικότητα, φαίνεται ότι επηρέασε καθοριστικά τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο Πρωθυπουργός επέλεξε να παραμερίσει το ΠΑΣΟΚ και το κομματικό συμφέρον, και να σκεφτεί ως ηγέτης μιας χώρας που διέρχεται βαθιά κρίση. Ξέκοψε κάθε συζήτηση για πρόωρες εκλογές, και ξεκαθάρισε ότι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα θα ψηφιστεί με απλή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Είναι αποφασισμένος, και το δείχνει, να προχωρήσει… με τους πρόθυμους. Και εκείνους που μπορούν.
