Μια πρόσκληση να παραβρεθώ, να ακούσω και να μιλήσω με έφερε πριν από μερικές ημέρες στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στους Νικητές της Καβάλας. Καθ’ οδόν, λίγο μετά τη διασταύρωση του Λαγκαδά, κινούμενος στη μεσαία λωρίδα, αντικρίζω από μακριά, στην αριστερή λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας, ένα αντικείμενο στην επιφάνεια της ασφάλτου. Καθώς πλησιάζω αποκαλύπτεται η ταυτότητά του. Μια διπλή σκάλα αλουμινίου μήκους περίπου τριών μέτρων. Προφανώς από πτώση από κάποιο όχημα που τη μετέφερε. Ευτυχώς η πτώση την έφερε σε παράλληλη και όχι κάθετη θέση, σε σχέση με την πορεία των αυτοκινήτων. Ετσι και ένας οδηγός κινούμενος στη λωρίδα αυτή και παρά την ταχύτητά του, μπορούσε να την προσπεράσει αφήνοντάς την ανάμεσα στις ρόδες του, αν βέβαια διατηρούσε την ψυχραιμία του.
Η ανάγκη για την άμεση απομάκρυνσή της, εμφανής. Κοίταξα τους χιλιομετρικούς δείκτες για να προσδιορίσω τη θέση της. Μόλις προσπερνούσα το χιλιόμετρο 5,5. Αρα η σκάλα βρισκόταν περίπου στο 5ο χιλιόμετρο. Αναζητούσα τηλέφωνο επικοινωνίας ή κάποια ένδειξη αριθμού για να καλέσω από το κινητό μου. Εις μάτην. Η ανησυχία μου εντάθηκε ακόμη περισσότερο γιατί μετά από λίγο οι χιλιομετρικοί δείκτες ξεκινούσαν και πάλι από το μηδέν και λίγο παρακάτω ξανά. Κατασκευάσαμε δηλαδή ένα δρόμο στον οποίο, αν θέλεις να προσδιορίσεις τη θέση σου, πρέπει να έχεις μαζί σου όργανο μέτρησης γεωγραφικών συντεταγμένων;. Και ας είχαμε μια πλειάδα τεχνικών υψηλής μόρφωσης και κατάρτισης αλλά ελλιπούς, όπως φαίνεται, οργανωτικής και διαχειριστικής ικανότητας.
Είκοσι χιλιόμετρα παρακάτω αντικρίζω ένα χώρο στάθμευσης. Ανακουφίστηκα. Απευθύνομαι σε μια από τις καντίνες που εξυπηρετούν τους ταξιδιώτες και εξηγώ το πρόβλημα. Μου δείχνουν τον υπάλληλο της Εγνατίας οδού που από το παγκάκι στο κιόσκι επόπτευε το χώρο. Του εξηγώ το πρόβλημα και σηκώνει το κινητό για να ειδοποιήσει την υπηρεσία. Ενιωσα πως έκανα το χρέος μου και συνέχισα το ταξίδι. Οχι όμως και τις σκέψεις και κρίσεις.
Σε ένα δρόμο που επιτέλους μας έφερε σε ευρωπαϊκά πρότυπα βλέπουμε να μην έχουμε ξεφύγει από τη βαλκανική ανοργανωσιά. Δεν πρέπει η Εγνατία οδός, από το ένα άκρο της στο άλλο, να έχει χιλιομετρικούς δείκτες; Η αρχαία είχε και μερικά από αυτά σώθηκαν ώς τις μέρες μας. Ας αφήσουμε την ποιότητα των εξυπηρετήσεων που προσφέρει. Χωρίς σταθμούς ανεφοδιασμού και ανάπαυσης. Τώρα κατασκευάζονται. Γιατί δε γνωρίζαμε ότι χρειάζονταν από το σχεδιασμό της; Κατά τα άλλα ετοιμαζόμαστε να βάλουμε διόδια και μάλιστα ηλεκτρονικά. Μήπως πριν γίνει αυτό πρέπει να γίνει το αυτονόητο; Να παρασχεθούν στοιχειώδεις υπηρεσίες ασφάλειας και εξυπηρέτησης;
ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α. ΔΑΟΥΤΟΠΟΥΛΟΥ
Στον «Αγγελιοφόρο»
