Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στο συγκεκριμένο θέμα – και φοβούμαι πως ούτε και η τελευταία.
Ο λόγος για την θέση της Ελλάδας στην ΕΕ, που κάποιοι εννοούν να αμφισβητούν με κάθε ευκαιρία, αξιοποιώντας τη χρεοκοπία της χώρας μας (στην οποία εν πολλοίς και οι ίδιοι συνέβαλαν με την πολυετή παρουσία τους στο δημόσιο βίο, μέσα από θέσεις ευθύνης τις οποίες κατείχαν χωρίς ποτέ να διαμαρτύρονται για τον συνεχή και αλόγιστο δανεισμό) και τα μνημόνια και δηλώνοντας… ευρωσκεπτικιστές.
Όψιμοι ευρωσκεπτικιστές, όμως, καθώς η Ευρώπη ήταν καλή όταν έστελνε τα «πακέτα» της, μεγάλο μέρος των οποίων διασπαθίστηκε.
Τότε, βέβαια, η Ευρώπη δεν μας είχε «για φτύσιμο», ούτε «για πέταμα», ούτε «για σουτάρισμα», όπως οι όψιμοι ευρωσκεπτικιστές υποστηρίζουν ότι συμβαίνει τώρα.
Συμβαίνει, όμως, πράγματι κάτι τέτοιο;
Μας έχει πράγματι εγκαταλείψει η Ευρώπη;
Προφανώς έχει κάνει λάθη – με κορυφαίο την πρόσκληση του ΔΝΤ, που έχει επιβάλει την πολιτική του και τις ιδεοληψίες του.
Αλλά είναι τα λάθη της Ευρώπης περισσότερα από τα δικά μας – συμπεριλαμβανομένων και των «λεφτά υπάρχουν» (απατηλό σύνθημα που έλαβε το 44% των ψήφων του ελληνικού λαού), της μεταφοράς των δανείων μας στους ευρωπαϊκούς λαούς και, κυρίως, της συνήθειάς μας να ρίχνουμε πάντα το φταίξιμο στους άλλους;
Και επιτέλους, όσοι δηλώνουν «ευρωσκεπτικιστές», υποστηρίζοντας κατά συνέπεια την απομάκρυνσή μας από τον φυσικό μας χώρο, που δεν είναι άλλος από την Ευρώπη, δείχνουν να μην λαμβάνουν υπόψη τους ούτε την Ιστορία της πατρίδας μας, ούτε το γεγονός ότι σχεδόν πάντα τις οικονομικές καταστροφές, ακολουθούσαν οι εθνικές.
Μετά την μεταπολίτευση, η Ελλάδα, δια των αμέριμνων πολιτικών της, συμπεριφέρθηκε όπως η στρουθοκάμηλος: Τα εθνικά προβλήματα ήσαν πάντα εκεί, αλλά όλοι έκρυβαν το κεφάλι στην άμμο, παριστάνοντας πως δεν συμβαίνει τίποτε και πως το μεγάλο στοίχημα ήταν να αγωνίζονται οι Έλληνες για το τέταρτο αυτοκίνητο, την έκτη τηλεόραση και το όγδοο κινητό.
Μια τεχνητή και επικίνδυνη ευημερία, που έκρυβε τα πραγματικά προβλήματα και τους πραγματικούς κινδύνους.
Δυστυχώς, το ίδιο συμβαίνει και τώρα: Η βίαιη αναπροσαρμογή και η οικονομική κρίση μας απομακρύνουν (και με τη βοήθεια του λαϊκισμού και της σύγχρονης φαυλοκρατίας) από την πραγματικότητα και για άλλη μια φορά κρύβουν τους πραγματικούς κινδύνους.
Ερωτήματα προς ευρωσκεπτικιστές
Και διερωτάται κανείς – απευθύνοντας το ερώτημα στους όψιμους ευρωσκεπτικιστές:
Με ποιον τρόπο η Ελλάδα και η Κύπρος, με τα γνωστά προβλήματα, θα μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου;
Θα μπορούσε η Κύπρος – και οσονούπω και η Ελλάδα – να προχωρεί σε έρευνες για υδρογονάνθρακες χωρίς την ευρωπαϊκή προστασία;
Εδώ, ακόμη και τώρα οι Τούρκοι στέλνουν τα πλοία τους (το «Μπαρμπαρός» για την ακρίβεια) στην κυπριακή ΑΟΖ.
Και κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, η Λευκωσία στην Ευρώπη απευθύνεται.
Και η Ευρώπη είναι αυτή που εκδίδει προειδοποιητικές ανακοινώσεις, που αναγκάζουν την Άγκυρα να περιορίζεται σε απλές κινήσεις εντυπωσιασμού.
Όπως έγινε γνωστό πριν από λίγες ημέρες, μόνο στο οικόπεδο 12 της Κύπρου, υπάρχουν κοιτάσματα αξίας 60 δις ευρώ.
Συγγνώμη, αλλά εκτός ευρωπαϊκής προστασίας, η Κύπρος όχι μόνο δεν θα μπορούσε να προχωρήσει σε εξορύξεις, αλλά η ύπαρξη των κοιτασμάτων θα αποτελούσε χωρίς αμφιβολία το κίνητρο για μια νέα εισβολή, με σοβαρό ενδεχόμενο η Τουρκία να καταπιεί ολόκληρο το νησί.
Χριστουγεννιάτικα, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε στους Ευρωπαίους ότι θα εξαιρέσει την Κύπρο από την συμφωνία για επανεισδοχή μεταναστών.
Αν η Κύπρος δεν ήταν μέλος της ΕΕ, θα μπορούσε να απαιτεί την εφαρμογή της συμφωνίας;
Θα μπορούσε να «παγώσει» το κεφάλαιο 24 του ενταξιακού διαλόγου ΕΕ – Τουρκίας, που αφορά θέματα δικαιοσύνης, ελευθερίας και ασφάλειας – κάτι που πράττει τώρα και γίνεται αποδεκτό;
Η Τουρκία αντιμετωπίζει αυτόν τον καιρό ένα σοβαρό εσωτερικό πρόβλημα, με το σκάνδαλο διαφθοράς να έχει πλήξει το σύνολο της πολιτικής της τάξης.
Παρ’ όλα αυτά – για την ακρίβεια, ακριβώς γι’ αυτό – εξάγει τα εσωτερικά της προβλήματα στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Στις 23 Δεκεμβρίου, χριστουγεννιάτικά, τέσσερα τουρκικά φάντομ πέταξαν πάνω από τους Ανθρωποφάγους του νησιωτικού συμπλέγματος των Φούρνων, για πέμπτη φορά μέσα στο 2013.
Την ίδια μέρα, συνολικά επτά τουρκικά αεροσκάφη προχώρησαν σε 2 παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας του FIR Αθηνών, που εξελίχθηκαν σε 9 παραβιάσεις του εθνικού εναερίου στην περιοχή του κεντρικού Αιγαίου.
Κατά τη γνώμη των όψιμων ευρωσκεπτικιστών, τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα βρισκόταν εκτός ΕΕ και δεν προκαλούσε κάθε τόσο την αντίδραση των Ευρωπαίων, που συνεχίζουν να μην δίνουν στην Άγκυρα ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων, επικαλούμενοι την ανάγκη για καλή γειτονία;
Επίσης:
Κατά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής, πριν από λίγες ημέρες, ούτε η ΠΓΔΜ έλαβε ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων – το θέμα δεν μπήκε καν στην ατζέντα, παρά την πέμπτη από το 2009, θετική πρόταση της Κομισιόν.
Μάλιστα, υπήρχε και διαφοροποίηση (επί τα χείρω για τα Σκόπια) στη διατύπωση των Συμπερασμάτων του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων, καθώς αυτή τη φορά δεν έγινε καν λόγος σε «σημαντική πρόοδο», ενώ υπογραμμίζεται και πάλι η ανάγκη για λύση στο θέμα της ονομασίας και καλλιέργεια σχέσεων καλής γειτονίας με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία.
Μάλιστα, ο πρόεδρος της χώρας Γκιόργκι Ιβάνοφ, υποστηρίζοντας ότι έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες συνθήκες, ώστε να ζητηθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να επιβάλει την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης, δήλωσε στις 23 Δεκεμβρίου:
«Για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν μπορεί να επιτύχει συναίνεση, εξαιτίας ενός κράτους- μέλους. Όλο τον καιρό είμαστε αντιμέτωποι με τελεσίγραφα από το νότιο γείτονά μας, όχι μόνο για το όνομα του κράτους, αλλά και για την ταυτότητα των “μακεδόνων” πολιτών. Η Αθήνα, παρεμποδίζοντας την ενσωμάτωσή μας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, μας στερεί το δικαίωμα στην ευημερία».
Συγγνώμη, αλλά τι πιστεύουν οι όψιμοι ευρωσκεπτικιστές;
Ότι η Ελλάδα θα ήταν σε θέση να αντιμετωπίζει την προκλητική στάση των Σκοπίων, αν βρισκόταν εκτός ΕΕ;
Αν υπάρχει μια ευχή που αξίζει να κάνουμε όλοι για την καινούργια χρονιά, είναι να μπορέσει η πατρίδα μας να σταθεί στα πόδια της, βγαίνοντας από τα μνημόνια, αλλά πάντα μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Διότι ακόμη και όπως είναι σήμερα τα πράγματα, από την Ευρώπη παίρνουμε περισσότερα από όσα δίνουμε.
