Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Κάποιοι πράγματι και καλόπιστα δεν το καταλαβαίνουν.
Κάποιοι άλλοι κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν.
Είμαι βέβαιη ότι ο πρόεδρος του ΣτΕ κ. Μενουδάκος ανήκει στους πρώτους.
Η χθεσινή απόφασή του λέει πως το κράτος έχει το δικαίωμα να καταργήσει μια επιχείρησή του – και στην περίπτωση της ΕΡΤ έχει δικαίωμα να την αναδιαρθρώσει, απολύοντας ακόμη και το σύνολο του προσωπικού της.
Επειδή, όμως, τα θέματα της ενημέρωσης καλύπτονται από το άρθρο 15 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο το κράτος υποχρεούται να διατηρεί δημόσια ραδιοτηλεόραση, εξασφαλίζοντας την αντικειμενική ενημέρωση και την πολιτιστική ανάπτυξη του λαού, δεν έπρεπε να πέσει το «μαύρο» - και εδώ βρίσκεται η αδυναμία και το λάθος ως προς την κοινή υπουργική απόφαση για την ΕΡΤ.
Μπορεί δηλαδή το κράτος με πράξη νομοθετικού περιεχομένου να αποφασίσει την αναδιάρθρωση της ΕΡΤ και την απόλυση του προσωπικού της (μάλιστα στην αναστολή της κοινής υπουργικής απόφασης δεν περιλαμβάνονται τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ και το περιοδικό «Ραδιοτηλεόραση» που μπορούν να συνεχίσουν μη υφιστάμενα), αλλά όφειλε την ίδια στιγμή να εξασφαλίσει τη λειτουργία της ΕΡΤ.
Αυτό, σε μια κανονική χώρα μοιάζει φυσιολογικό.
Εφαρμοζόμενο, σημαίνει ότι το κράτος μπορεί να απολύσει όσους εργαζόμενους δεν χρειάζονται και να κρατήσει όσους χρειάζονται για να συνεχίσει τη λειτουργία της η δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Στη χώρα που λέγεται Ελλάς αυτό ισοδυναμεί με τον τετραγωνισμό του κύκλου.
Και είναι εντελώς θεωρητικό.
Διότι στην πράξη, κάτι τέτοιο είναι αδύνατον να συμβεί.
Και είναι αδύνατον να συμβεί, διότι τα εμπλεκόμενα συνδικαλιστικά σωματεία δεν το επιτρέπουν – αν και υποκριτικά κάποιοι διακηρύσσουν πως μπορεί να συνδυαστεί αναδιάρθρωση και απολύσεις με συνέχιση της λειτουργίας της ΕΡΤ.
Διότι μόλις μπει ο διαχειριστής και αρχίσει τη διαδικασία της αναδιάρθρωσης, θα αρχίσει μια απεργία διαρκείας, στη διάρκεια της οποίας δεν θα υπάρχει όχι μόνο δημοσιογράφος για την κάλυψη του ενημερωτικού προγράμματος, αλλά ούτε τεχνικός για να «βγαίνει» το σήμα.
Επομένως, η (καθόλα λογική) απόφαση του κ. Μενουδάκου ΔΕΝ μπορεί να εφαρμοστεί.
Αν κάποιος έχει διαφορετική γνώμη, αρκεί να δοκιμάσουμε:
Αύριο το πρωί μπαίνει ο διαχειριστής (στον οποίο αναφέρεται ο πρόεδρος του ΣτΕ) και πιάνει δουλειά.
Θα γελάσει κάθε πικραμένος και θα γελοιοποιηθεί κάθε δικαστική απόφαση, βεβαιότητα ή εικασία.
Δεν θα αλλάξει τίποτε! Θα μείνει μόνος του (ο διαχειριστής του κ. Μενουδάκου) να… κοιτάει τους τοίχους!
Δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου, αλλά τα συνδικαλιστικά σωματεία που εμπλέκονται (με πρώτες την ΕΣΗΕΑ, την ΠΟΕΣΥ και την ΠΟΣΠΕΡΤ, που συμπαρασύρουν όλους τους άλλους), απέσπασαν την τελευταία διετία το ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΡΕΚΟΡ απεργιών, στάσεων εργασίας και κινητοποιήσεων.
Χάρη σ’ αυτό το ρεκόρ αδιαλλαξίας και απεργίας, έκλεισαν μέσα σε δύο χρόνια εννέα μέσα ενημέρωσης – με την ΕΡΤ να αποτελεί το δέκατο και πετράδι του στέμματος αυτής της εντελώς αντισυνδικαλιστικής πρακτικής.
Οι απεργίες του 2011
Προσέξτε και βγάλτε συμπεράσματα:
Το παρόν Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ εξελέγη τον Μάιο του 2011 και συγκροτήθηκε σε σώμα (πρόεδρος Δ. Τρίμμης, γραμματέας Μαρία Αντωνιάδου) στις 21 Σεπτεμβρίου του 2011.
Η πρώτη του πράξη, ήταν να κηρύξει στάση εργασίας στην ΕΡΤ, για τις 26 Σεπτεμβρίου 2011.
Ακολούθησε νέα στάση εργασίας στην ΕΡΤ, στις 29 Σεπτεμβρίου 2011, για την εργασιακή εφεδρεία.
Ακολούθησε 24ωρη απεργία στην ΕΡΤ, στις 5 Οκτωβρίου 2011.
Ακολούθησε στάση εργασίας στην ΕΡΤ και σε όλα τα Δημόσια και Δημοτικά ΜΜΕ, στις 12 Οκτωβρίου 2011 («Για να μην περάσει το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης και τις τρόικας»).
Ακολούθησε τριήμερη απεργία σε όλα τα Δημόσια και Δημοτικά ΜΜΕ (13-15 Οκτωβρίου 2011).
Ακολούθησε νέα τριήμερη απεργία σε όλα τα Δημόσια και Δημοτικά ΜΜΕ (15-18 Οκτωβρίου 2011).
Ακολούθησε στάση εργασίας στην ΕΡΤ στις 21 Οκτωβρίου 2011.
Ακολούθησε 24ωρη απεργία στην ΕΡΤ (31 Οκτωβρίου – 1 Νοεμβρίου 2011).
Ακολούθησε τετράωρη στάση εργασίας σε όλα τα Δημόσια και Δημοτικά ΜΜΕ στις 3 Νοεμβρίου 2011.
Ακολούθησε στάση εργασίας στην ΕΡΤ στις 21 Νοεμβρίου 2011.
Ακολούθησαν στάσεις εργασίας σε όλα τα Δημόσια και Δημοτικά ΜΜΕ, στις 23 και 24 Νοεμβρίου 2011.
Ακολούθησε στάση εργασίας σε όλα τα Δημόσια και Δημοτικά ΜΜΕ στις 28 Νοεμβρίου 2011.
Ακολούθησε επτάωρη στάση εργασίας σε όλα τα Δημόσια και Δημοτικά ΜΜΕ (5 με 12 το βράδυ, δηλαδή δελτία ειδήσεων), στις 29 Νοεμβρίου 2011.
Ακολουθεί 24ωρη απεργία σε όλα τα Δημόσια και Δημοτικά ΜΜΕ στις 30 Νοεμβρίου 2011.
Ακολουθεί 4ωρη στάση εργασίας την 1η Δεκεμβρίου 2011.
Ακολουθούν στάσεις εργασίας στα δημοτικά ραδιόφωνα στις 7, 8 και 9 Δεκεμβρίου 2011.
Ακολουθούν επαναλαμβανόμενες απεργίες στις 10, 11, 12 και μέχρις τις 6 π.μ. της 13ης Δεκεμβρίου 2011.
Ξεκινούν απεργίες για τις 16, 17, 18 ως τις 6 π.μ. της 19ης Δεκεμβρίου 2011. Στις 17 Δεκεμβρίου ανακοινώνεται αναστολή της απεργίας, διότι το δικαστήριο την κήρυξε παράνομη και καταχρηστική.
Αμέσως, στις 19 Δεκεμβρίου, κηρύσσεται τρίωρη στάση εργασίας.
Ακολουθεί στάση εργασίας (από τις 6 μ.μ. ως τα μεσάνυχτα, δηλαδή στα δελτία ειδήσεων), στις 20 Δεκεμβρίου 2011.
Το ίδιο και στις 21 Δεκεμβρίου 2011.
Ακολουθεί στάση εργασίας (από τις 12 το μεσημέρι ως τις 3 μ.μ. στο ραδιόφωνο και από τις 12 το μεσημέρι ως τις 4 μ.μ. στην τηλεόραση), στις 22 Δεκεμβρίου 2011.
Την επομένη, 23 Δεκεμβρίου 2011, οι στάσεις εργασίας κηρύχθηκαν στο μεν ραδιόφωνο από τις 7 ως τις 10 μ.μ. και στη δε τηλεόραση από τις 7 ως τις 11 μ.μ.
Στις 27 Δεκεμβρίου 2011, οι στάσεις εργασίας κηρύχθηκαν στο μεν ραδιόφωνο από τις 8 ως τις 11 μ.μ., στη δε τηλεόραση από τις 7 ως τις 11 μ.μ.)
Στις 28 Δεκεμβρίου 2011, οι στάσεις εργασίας κηρύχθηκαν στο μεν ραδιόφωνο από τις 12 το μεσημέρι ως τις 3 μ.μ. και στην τηλεόραση από τις 12 το μεσημέρι ως τις 4 μ.μ.
Στις 30 Δεκεμβρίου, οι στάσεις εργασίας κηρύχθηκαν στο μεν ραδιόφωνο από τις 8 ως τις 11 μ.μ., στη δε τηλεόραση από τις 7 ως τις 11 μ.μ.).
Όλα αυτά δεν συνέβησαν επειδή υπήρξε κάποια οποιουδήποτε είδους συμφωνία για το «Σχέδιο Αναδιοργάνωσης της ΕΡΤ» του τότε αρμόδιου υπουργού κ. Μόσιαλου, της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ που σήμερα εμφανίζεται να διαφωνεί με τα σχέδια της σημερινής κυβέρνησης στην οποία μετέχει.
Συνέβησαν για τον ακριβώς αντίθετο λόγο.
Διότι, ήδη από τον Αύγουστο του 2011, τα περίφημα σωματεία των εργαζομένων στον Τύπο είχαν εκδώσει ανακοίνωση, υπό τον τίτλο «Αντίθεση των Σωματείων Τύπου στο Σχέδιο Αναδιοργάνωσης της ΕΡΤ», που ήταν η απάντηση στις ανακοινώσεις της ίδιας μέρας (11 Αυγούστου 2011) του κ. Μόσιαλου, που σε χθεσινές δηλώσεις του είπε ότι τότε το 70% των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ είχαν επίσης διαφωνήσει.
Οι απεργίες που ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 2011, συνοδεύονταν από ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ αντιδρούσε «στις επιχειρούμενες μαζικές απολύσεις με το σύστημα της εργασιακής εφεδρείας και στην προσπάθεια συρρίκνωσης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης».
Επομένως, η απόφαση του ΣτΕ θα ακυρωνόταν στην πράξη – αφού αυτή προβλέπει τη δυνατότητα απολύσεων και μάλιστα του συνόλου του προσωπικού.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, τον Ιανουάριο του 2012, 127 δημοσιογράφοι της ΕΡΤ υπέγραψαν κείμενο με το οποίο ζητούσαν να σταματήσουν οι «κινητοποιήσεις, έτσι χωρίς πρόγραμμα», κινητοποιήσεις «συνδικαλιστικής γυμναστικής», που δημιουργούν την εντύπωση «ότι είμαστε ένα περιούσιο τμήμα εργαζομένων», ενώ, λόγω του «φετιχισμού των κινητοποιήσεων», ταυτόχρονα «αυτοχειριαζόμαστε, καθώς από τη μια αποξενώνουμε ακροατές και τηλεθεατές, δηλαδή δωρίζουμε τους «φυσικούς μας συμμάχους» στους «ανταγωνιστές» κι’ από την άλλη χάνουμε την ευκαιρία να λειτουργήσουμε σαν όαση μέσα σε ένα άνυδρο και σε κρίση ραδιοτηλεοπτικό τοπίο».
Οι απεργίες του 2012 – στα δημόσια και δημοτικά ΜΜΕ, αλλά και σε όλα σχεδόν τα ιδιωτικά – καταλαμβάνουν πάνω από… 25 σελίδες!
Για το 2013, τα έχουμε ξαναπεί – εξήντα ημέρες και ένδεκα σαββατοκύριακα με την ΕΡΤ κλειστή.
Νομίζω ότι τα σχόλια περιττεύουν…
Υ.Γ. Ούτε αυτό το χωράει ο νους του ανθρώπου, αλλά επειδή με το παρόν Δ.Σ. όχι μόνο δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε στην ΕΡΤ, αλλά θα κλείσουν καμιά δεκαριά ακόμη (ιδιωτικά ή δημοτικά) μέσα ενημέρωσης, το μέλλον των μεταρρυθμίσεων (αλλά και της τρικομματικής κυβέρνησης), εξαρτάται από τις αρχαιρεσίες που διεξάγονται σήμερα και αύριο για εκλογή νέου Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ…
