Όλοι μιλούν για λεφτά! Λεφτά θέλει ο ΠΑΟΚ. Λεφτά ψάχνει η ΑΕΚ. Λεφτά αναζητούν στον Παναθηναϊκό… (Σήμερα φέρεται να υπάρχει εκδήλωση ενδιαφέροντος για κατάθεση 15εκ. Ευρώ σε λογαριασμό των πράσινων στην Πειραιώς)! Τα λεφτά από τη συμμετοχή στο Champions League κυνηγούν όλοι. Λεφτά, λεφτά, λεφτά…
Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε κρίση. Οικονομική. Γιατί φτάσαμε ως εδώ; Τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα; Πως θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση; Υπάρχουν ανθρωποι και βούληση για να γίνει πράγματι κάτι προς τη σωστή κατεύθυνση;
Όταν οι ίδιοι οι διοργανωτές με δηλώσεις, ανακοινώσεις, πράξεις και έργα δεν προάγουν το προϊόν δεν το αναβαθμίζουν και συνεχώς το μειώνουν και το υποβαθμίζουν πώς να προκύψουν επενδυτές; Με τα κρατικά χρήματα και τις επιχορηγήσεις έχει αποδειχτεί ότι δεν υπάρχει μέλλον. Όταν οι δύο μεγαλύτερες ΠΑΕ στη χώρα ενδιαφέρονται μόνο και μόνο για το ποιός θα τερματίσει πρώτος ώστε να πάρει το απ’ ευθείας εισιτήριο για το Champions League, και τα κέρδη του, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους, μέλλον δεν υπάρχει. Ούτε προοπτική ούτε όραμα. Δεν αντιλαμβάνεται κανείς πως ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα με δυνατές ομάδες μπορεί να προσελκύσει επενδυτές και κεφάλαια.
Δεν αρκεί να το συζητάμε οι «απ’ έξω». Πρέπει να γίνει στόχος της Superleague, της ΕΠΟ και της πολιτείας. Στο πρόσφατο παρελθόν χάθηκαν χρήματα που εισέρευσαν σε αφθονία, τότε, στα ταμεία από την ιδιωτική τηλεόραση. Όλοι γνωρίζουμε τι έγιναν. Λίγες ΠΑΕ τα χρησιμοποίησαν για βελτίωση των υποδομών και ανάπτυξη των ακαδημιών τους. Παράγοντες, αμφίβολης προέλευσης ή γνωστού βεβαρημένου παρελθόντος και βεβαίως ακατάλληλοι και κατώτεροι των προσδοκιών, διαχειρίστηκαν το μέλλον ανωνύμων εταιρειών με μοναδικό όφελος τη δημόσια προβολή τους και το προσωπικό συμφέρον. Το έχω ξαναπεί. Όσο δεν επιτυγχάνεται αυτοχρηματοδότηση του χώρου, εξυγίανση δεν πρόκειται να υπάρξει. Κάτι που ήδη συμβαίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο, περισσότερο στη διοργάνωση των πρωταθλητών και, λιγότερο στη δεύτερη, στο Europa League.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος! Άλλωστε το μήνυμα σε κάποιον τοίχο το γράφει ξεκάθαρα: «Διαβάτη δρόμος δεν υπάρχει. Ο δρόμος ανοίγει περπατώντας»!
