Οι πιο απαισιόδοξοι «αναγνώστες» της σημερινής βαθιάς και εξαιρετικά σύνθετης κρίσης που βιώνουν οι κοινωνίες του πλανήτη, με προλογικό ερέθισμα το ταρακούνημα της παγκόσμιας οικονομίας και των ισορροπιών με βάση τις οποίες διαμορφώθηκε το σύγχρονο διεθνές σκηνικό, σπεύδουν να προσυπογράψουν την εκτίμηση ότι μια στρατιωτική σύρραξη δεν απέχει μακριά από το να γίνει ζώσα πραγματικότητα.
Σε αντίθεση με το παρελθόν, δεν θα προκύψει ως απόρροια της κρίσης, αλλά θα είναι παράπλευρη συνέπειά της. Η ανησυχία της διεθνούς κοινότητας εστιάζεται φυσικά στον γεωγραφικό χώρο από όπου ξεκίνησε κάποτε μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η Περσία βέβαια λέγεται σήμερα Ιράν, και ενοχλεί αφόρητα τη Δύση, με την αχαλίνωτη πολιτική που ακολουθεί το καθεστώς των Φρουρών της Επανάστασης, συνεπικουρούμενο πάντοτε από τον μυστικισμό και τη δύναμη θρησκευτικής παρεμβατικότητας των αγιατολάχ.
Στο Ιράν έχει στρέψει την πολεμική προσοχή του το Ισραήλ, δηλαδή ίσως η πιο μάχιμη στρατιωτική μηχανή του σύγχρονου κόσμου. Το Τελ Αβίβ έχει προειδοποιήσει ποικιλοτρόπως ότι αδειάζει επικίνδυνα η κλεψύδρα της ευκαιρίας που έχουν οι δυνάμεις της Δύσης να χτυπήσουν την Τεχεράνη, πριν το καθεστώς του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ αναπτύξει σε μη αναστρέψιμο σημείο την πυρηνική τεχνολογία του.
Υπό κανονικές γεωπολιτικές συνθήκες, η μόνη δύναμη που μπορεί να τιθασεύσει το Ισραήλ είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Μόνο που η συγκυρία της προεκλογικής περιόδου, επιβάλλει στον Μπαράκ Ομπάμα αλλά και τους Ρεπουμπλικανούς να αφοσιώνονται σχεδόν ολοκληρωτικά στον αγώνα αλληλοεξόντωσής τους. Και την ίδια στιγμή να στρέφονται στην υιοθέτηση και τήρηση ευαίσθητων ισορροπιών στη Μέση Ανατολή, αντί να παρέμβουν καταλυτικά.
Η επικείμενη επίσκεψη του Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην Ουάσινγκτον, αναμένεται να είναι το πλέον καθοριστικό δεδομένο στο μωσαϊκό της κρίσης. Ταυτόχρονα όμως, μεγεθύνει την ανησυχία, καθώς κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός θα διαβεί το κατώφλι του Λευκού Οίκου για να συζητήσει την… αυτοσυγκράτησή του, και όχι το πώς θα απεμπλακεί από έναν πόλεμο τον οποίο θα έχει ήδη προλάβει να ξεκινήσει.
Στη σημερινή μάλιστα συγκυρία, μια ανάφλεξη στη συγκεκριμένη περιοχή, θα οδηγήσει σε αχαρτογράφητα ύδατα τον πλανήτη. Εννοείται και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επομένως, και την Ελλάδα που αγκομαχά.
