Η καθημερινότητα έχει πέραν των δυσκολιών και των προβλημάτων και τη τραγική της διάσταση. Αυτή που δεν μπορούν να δουν οι πολιτικοί μας, είτε κάθονται στα υπουργικά έδρανα είτε θρονιάζονται στα ασφαλή έδρανα της αντιπολίτευσης.
Περίπου 20 χιλιάδες συμπολίτες μας-το λιγότερο που έχει σημασία είναι ο ακριβής αριθμός- είναι άστεγοι. Το τραγικό δε της τραγωδίας είναι ότι οι περισσότεροι είναι πτυχιούχοι και πολλοί από αυτούς μέχρι πρότινος είχαν μια κανονική ζωή.
Τώρα υποφέρουν, συνομιλούν καθημερινά με το θάνατο στους δρόμους και στα παγκάκια, ζουν το αποτέλεσμα μιας αποτυχημένης πολιτικής που ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Προφανώς μια συγνώμη δεν είναι αρκετή. Δεν την χρειάζονται άλλωστε και δεν έχει και καμία σημασία. Τουλάχιστον τα κόμματα ας στρέξουν να βοηθήσουν και να αφήσουν τα μεγαλεπήβολα σχέδια για μετά τις εκλογές. Ο θάνατος δεν έχει εκλογικό βιβλιάριο…
