Σε μια άλλη χώρα η πολιτική ηγεσία, αλλά και ο λαός για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, κανονικά δεν θα κοιμόνταν τα βράδια. Κυρίως ο Γιώργος Παπανδρέου που έλεγε στις αρχές του 2010 ότι η χώρα θα τηρήσει τις δανειακές της υποχρεώσεις- διαβεβαιώνοντας με κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν θα προσφύγει στο ΔΝΤ- θα έπρεπε να αυτοεξαιρεθεί από τις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών στο Μέγαρο Μαξίμου.
Προφανώς ο πρώην πρωθυπουργός επιζητά δια της παρουσίας του να έχει ρόλο στις εξελίξεις. Ασφαλώς αφού το πιστεύει έχει κάθε δικαίωμα να διεκδικεί τη διάσωση της υστεροφημίας του. Η διάσωση όμως της χώρας δεν εξαρτάται από τη διάσωση του ίδιου. Μάλλον το αντίθετο θα συμβεί εφόσον οι δικοί του άνθρωποι τον αφήσουν να το πιστεύει. Πάντως δεν υπάρχουν πλέον πολλοί να πιστεύουν αυτό που πιστεύει ο ίδιος.
Θεωρώ ότι τόσο για τον ίδιο όσο και για το ΠΑΣΟΚ, κυρίως όμως για την Ελλάδα, είναι αναγκαίο να δοθεί μια οριστική λύση στην εκκρεμότητα της διαδοχής του, η οποία είναι βέβαιο ότι θα μεταφερθεί εντός της κυβέρνησης προκαλώντας κρίση με ολέθριες συνέπειες για το μέλλον της χώρας. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν τεράστιες ευθύνες, τις οποίες πρέπει άμεσα να τις αναλάβουν. Δεν μπορεί η Ελλάδα να εξαρτάται από την Ιπποκράτους.
