Ο Παύλος Τσίμας είναι ένας από τους πλέον αξιοπρεπείς, πέρα από ικανούς, δημοσιογράφους της γενιάς του. Παρόλο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «συστημικός», υπό την έννοια ότι έχει ταυτίσει την επαγγελματική διαδρομή του με το κανάλι των εκδοτών, το Mega, που κυριαρχεί σχεδόν ολοκληρωτικά στον χώρο της… οπτικής ειδησεογραφίας, τα τελευταία 20 χρόνια, ο Παύλος Τσίμας διακρίθηκε πάντοτε για την ευπρέπεια του χαρακτήρα και την ποιότητα της δουλειάς του.
Απέφυγε τη βολική στάση του κριτή των πάντων, ασχολήθηκε με το μάχιμο ρεπορτάζ, ανέδειξε, με τον δικό του διεισδυτικό τρόπο, υποθέσεις και προβλήματα που εξελίχτηκαν αργότερα σε κεντρικές παραμέτρους και ζητούμενα της εθνικής και κοινωνικής καθημερινότητας.
Υπό το πρίσμα αυτό, το επεισόδιο εις βάρος του χθες στη Λιβαδειά, όπου είχε μεταβεί για να παρουσιάσει το καινούριο, και εξαιρετικό συγγραφικό δημιούργημά του, «Το ημερολόγιο της κρίσης», και είδε περίπου 20 αγνώστους να του εκσφενδονίζουν αβγά, και να τραγουδούν συνθήματα εναντίον του, είναι εξόχως χαρακτηριστικό της νέας πραγματικότητας η οποία διαμορφώνεται στην κοινωνία μας.
Μια κοινωνία στα όρια του χάους, λόγω των δραματικών συνεπειών του Μνημονίου, αναζητεί εξιλαστήρια θύματα. Και τα βρίσκει στα πρόσωπα επωνύμων, αδιακρίτως και χωρίς να αξιολογεί το παρελθόν, τη διαδρομή ζωής, τη στάση ευθύνης και συνέπειας που ενδεχομένως έχουν σφιχταγκαλιάσει επί σειρά ετών τα «θύματα».
Το παράδειγμα της περιπέτειας του Παύλου Τσίμα είναι εξόχως απογοητευτικό, αποθαρρυντικό, ενοχλητικό και ανησυχητικό για το μέλλον που… ήδη έφτασε. Μια κοινωνία σε απόγνωση και εμφανή έλλειψη αυτοσυγκράτησης και προβληματισμού, είναι μια κοινωνία εξαιρετικά εύκολο να αλλοτριωθεί. Από όποιον το προσπαθήσει.
