Το ερώτημα που θα τίθεται στο εξής, είναι αν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή ανάμεσα στους εκφραστές του πολιτικού φιλελευθερισμού, τον οποίον υποτίθεται ότι εκπροσωπεί η Νέα Δημοκρατία, και της σοσιαλδημοκρατίας, την οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ.
Το «υποτίθεται» έχει τη σημασία του. Γιατί αν πράγματι η Νέα Δημοκρατία ήταν φιλελεύθερο κόμμα και αντίστοιχα το ΠΑΣΟΚ σοσιαλδημοκρατικό, δεν θα το συζητούσαμε. Η συνεργασία δεν θα ήταν μόνο αυτονόητη αλλά και απαραίτητη ώστε η χώρα να μπει σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης και διοικητικής ανασυγκρότησης.
Ωστόσο η διαφαινόμενη άνοδος των δυνάμεων της άκρας αριστεράς και της άκρας δεξιάς- ως αποτέλεσμα της οργής και της απογοήτευσης των πολιτών από το σύστημα διακυβέρνησης- υποχρεώνει τις ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας του ΠΑΣΟΚ να εγκαταλείψουν τα ιδεολογικά στερεότυπα και να συμφωνήσουν σ’ έναν «μεγάλο συνασπισμό» με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας.
