ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΖΕΡΒΟΣ
Η «Ελευθεροτυπία», τουλάχιστον όπως την εμπνεύστηκε και την «έτρεξε» ο Κίτσος Τεγόπουλος, αποτέλεσε το case study για κάθε σύγχρονη εφημερίδα που ήθελε να αποπνέει ζωντάνια, να επικαιροποιεί τις προτάσεις της, να διατηρείται σε επαφή με το κοινό αίσθημα.
Μέχρι και σήμερα, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και την απειλή «λουκέτου», λόγω της… στάσης χρηματοδότησης από τις τράπεζες, δηλαδή έναν κατεξοχήν, παραδοσιακό πυλώνα του συστήματος, η «Ελευθεροτυπία» εξακολουθεί να διατηρεί μια διακριτή στάση στον χώρο των ελληνικών ΜΜΕ. Να… κάνει αντίσταση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο τρόπος με τον οποίο υποδέχεται τη χθεσινή ορκωμοσία της κυβέρνησης Παπαδήμου, στο σημερινό πρωτοσέλιδό της: «Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, με μπλε και μαύρους κόκκους. Συστράτευση όλων των μνημονιακών δυνάμεων», είναι η εύγλωττη περιγραφή του νέου κυβερνητικού σχήματος υπό έναν τεχνοκράτη.
Η «Ελευθεροτυπία» αφήνει αιχμές για το γεγονός ότι το νέο κυβερνητικό σχήμα είναι μεγαλύτερο ακόμη και από το προηγούμενο, η Νέα Δημοκρατία συμμετέχει σε αυτό με τον θεσμικό συμβολισμό των δυο αντιπροέδρων της, ενώ προσεγγίζει με άκρως επιθετικό τρόπο τη συμμετοχή στελεχών του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, επισημαίνοντας ότι «η Ακροδεξιά υπουργοποιείται για πρώτη φορά από το 1974».
Η στάση που κρατάει η «Ελευθεροτυπία» έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την προσέγγιση εφημερίδων όπως τα «Νέα» και το «Έθνος», που επίσης κινούνται στον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, αλλά και της «Καθημερινής», που απευθύνεται σε κεντροδεξιό κοινό.
