ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Μέχρι και πριν από μερικούς μήνες, ο Άξελ Βέμπερ, τότε επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ, εμφανιζόταν ως ο σχεδόν βέβαιος διάδοχος του Ζαν-Κλοντ Τρισέ στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Η ισχυρή προσωπικότητα του Γερμανού κεντρικού τραπεζίτη, σε συνδυασμό με την ευρύτερη αποδοχή που απολάμβανε, τόσο στην Ευρώπη όσο και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δηλαδή… στην Ουάσινγκτον, τον καθιστούσαν περίπου ως την αυτονόητη επιλογή.
Με την Άνγκελα Μέρκελ ωστόσο, έχει αποδειχθεί πως τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητο. Η Γερμανίδα Καγκελάριος, προφανώς δεν ανεχόταν το γεγονός ότι ο Άξελ Βέμπερ ήταν σε θέση να της προβάλλει αντίλογο, και μάλιστα δομημένο σε επιχειρήματα. Έτσι, ο Βέμπερ απομακρύνθηκε από τη Μπούντεσμπανκ, έχασε το προβάδισμα για τη διαδοχή του Ζαν-Κλοντ Τρισέ από τον Ιταλό Μάριο Ντράγκι, τον οποίο στήριξε η Άνγκελα Μέρκελ, ενώ στη Μπούντεσμπανκ τοποθετήθηκε ο Γενς Βάιντμαν, από τη νέα γενιά της οικονομικής σκέψης του Βερολίνου, και στενός συνεργάτης της Καγκελαρίου.
Χθες, ο Γενς Βάιντμαν προχώρησε σε μια δημόσια παρέμβαση που ξένισε, ως προς τη ρητορική… ωμότητα με την οποία έθεσε τα κεντρικά ζητούμενα που ήθελε να προσδιορίσει. Ο κ. Βάιντμαν λοιπόν αναφέρθηκε στο PSI των ελληνικών ομολόγων, δηλαδή τη διαδικασία ανταλλαγής με τους ιδιώτες κατόχους τους, από την οποία και ο ιδιωτικός τομέας αναμένεται να επωμιστεί το βάρος του «κουρέματος» 50%. Δηλαδή, απωλειών 50% από μελλοντικά κέρδη, τα οποία είχαν προϋπολογίσει.
Η επιχειρηματολογία του Γενς Βάιντμαν έμοιαζε βγαλμένη από… φωτοτυπία ομιλίας της Άνγκελα Μέρκελ. Αναφέρθηκε σε δημοσιονομικά απείθαρχες χώρες, σαν την Ελλάδα δηλαδή, και στην εικόνα στρέβλωσης που, σύμφωνα με εκείνον, δίνει το να στηρίζονται τέτοιες χώρες για να διορθώσουν τα προβλήματα που οι ίδιες προκάλεσαν στον εαυτό τους. Σχολίασε μάλιστα ότι το PSI μπορεί να λειτουργήσει ως αρνητικό προηγούμενο, και να το επικαλεστούν ως μοχλό για να… ξεγλιστρήσουν από τις υποχρεώσεις τους μελλοντικά, και άλλες χώρες.
Είναι εύλογο να συμπεράνει κανείς ότι ο Γενς Βάιντμαν δεν θα άρθρωνε δημοσίως τέτοιο λόγο, αν δεν είχε προηγουμένως εξασφαλίσει την έγκριση της Άνγκελα Μέρκελ. Αν μάλιστα γίνουμε περισσότερο καχύποπτοι, θα οδηγούμασταν στο συμπέρασμα ότι ο κ. Βάιντμαν εξελίχτηκε σε «φωνή» της Γερμανίδας Καγκελαρίου.
Κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι το Βερολίνο επιχειρεί έναν νέο «εκβιασμό». Με όχημα τη συμφωνία για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, η Άνγκελα Μέρκελ θέλει να κερδίσει πρόσθετους ηγετικούς πόντους, σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία βρίσκεται σε διαρκή κίνηση, με τους συσχετισμούς να μεταβάλλονται ραγδαία.
Ειδικά όταν τέτοιες δηλώσεις συνοδεύονται από διαρροές στο «Spiegel» περί της ύπαρξης τριών εναλλακτικών συνεδρίων για την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Με την αμφιβολία να υπάρχει για τον αντίκτυπο της εξέλιξης. Για την ίδια την εξέλιξη, δηλαδή… την έξοδο, δεν υπάρχουν αμφιβολίες.
