ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Το νέο βιβλίο του Γιάννη Λούλη «Ο δρόμος προς την άβυσσο», που επιχειρεί μια γρήγορη αλλά και διεισδυτική ταυτόχρονα ματιά στην εξέλιξη του κομματικού συστήματος στην Ελλάδα στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, θέλοντας να εξηγήσει τη βαθιά κρίση στην οποία έχει περιπέσει η χώρα σήμερα, αποτυπώνει την ευθεία συσχέτιση όσων συμβαίνουν… με το ΠΑΣΟΚ.
Ο γνωστός επικοινωνιολόγος επισημαίνει ότι το Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974, αποτέλεσε ουσιαστικά το κατεξοχήν νέο προϊόν της Μεταπολίτευσης, που κυριάρχησε επειδή κατάφερε να ενώσει, και να εκφράσει πολιτικά την Κεντροαριστερά.
Σε σχέση με τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ περιγράφεται από τον Γιάννη Λούλη ως «το κόμμα της ελπίδας», πιο ευέλικτο και προσαρμοστικό, πρόθυμο να αλλάζει με τους καιρούς. Αντιθέτως, η Νέα Δημοκρατία θεωρείται από τον συγγραφέα ο «πιο αδύναμος κρίκος» του δικομματισμού, καθώς η πρώτη φορά που γέννησε αυτόνομες ελπίδες, και απέσπασε αρκετά υψηλό θετικών ψήφων, από το 1981 και μετά, ήταν το 45% του 2004, υπό την ηγεσία του Κώστα Καραμανλή. Υπό την έννοια ότι το 47% του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη τον Απρίλιο του 1990, προήλθε μέσα σε συνθήκες ακραίας πόλωσης με το ΠΑΣΟΚ, και ως προϊόν του παλλαϊκού αιτήματος για «κάθαρση» στον δημόσιο βίο.
Σύμφωνα λοιπόν με τον Γιάννη Λούλη, η φθορά του ΠΑΣΟΚ έπληξε περισσότερο καίρια το κομματικό και πολιτικό σύστημα σε σχέση με την αντίστοιχη φθορά της Νέας Δημοκρατίας. Και δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, από τη στιγμή που «το κόμμα της ελπίδας», έπαψε να συγκινεί. Και κατέστη συνώνυμο της κρίσης.
