ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Αν δεν υπήρχε η Ιταλία, θα έπρεπε μάλλον… να την εφεύρουμε. Η δίνη της οικονομικής κρίσης στην οποία έχει περιέλθει μια από τις σημαντικότερες οικονομίες του πλανήτη, επομένως και της Ευρώπης, λειτουργεί ως ένας εξαιρετικά χρήσιμος αποπροσανατολισμός για την αβεβαιότητα που επικρατεί στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με όσα ζήσαμε και στο πρόσφατο παρελθόν, αν οι Ευρωπαίοι και οι ηγέτες του υπόλοιπου κόσμου δεν κρατούσαν την ανάσα τους για τη διολίσθηση της ιταλικής οικονομίας, εδώ και 48 ώρες θα είχαν «μαστιγώσει» πολιτικά και οικονομικά την Ελλάδα.
Ευτυχώς, στην παρούσα χρονική συγκυρία, όλοι οι (οικονομικοί) δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη. Αναγκάζοντας ακόμη και τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ότι, αν η Ιταλία καταρρεύσει, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα βρεθεί ενώπιον ενός ανυπέρβλητου αδιεξόδου, καθώς η Ρώμη είναι εξαιρετικά μεγάλη οικονομία, για να μπορέσουν να απορροφηθούν οι κραδασμοί από τα αποθεματικά του μηχανισμού στήριξης EFSF. Ίσως μόνο αν… αδειάσουν και τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στη Φρανκφούρτη, να μπορεί να γίνει επί της ουσίας κάτι, μια τέτοια προοπτική όμως φαντάζει εκτός ρεαλισμού.
Προσπερνώντας ωστόσο την εθνική εσωστρέφεια, και τη βιασύνη της χαράς, επειδή… ο γείτονας και άλλες χώρες υποχωρούν σταδιακά στο δικό μας επίπεδο, είναι κρίσιμο να γίνει κατανοητό ότι η αποσταθεροποίηση στην Ιταλία μπορεί να υποθηκεύσει την πορεία της ευρωζώνης, επομένως και συνολικά της παγκόσμιας οικονομίας προς την ανάκαμψη.
Μια εξέλιξη που μας αφορά όλους, ειδικά και κυρίως την Ελλάδα. Πολύ περισσότερο αν διαβάσουμε… ανάποδα τις εξελίξεις. Μπροστά στον κίνδυνο να καταρρεύσει η Ιταλία, ποιος θα ασχοληθεί σοβαρά με την Ελλάδα;
