ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Στη χθεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, η.. άκρη του ματιού όλων ήταν διακριτικά στραμμένη στην Άννα Διαμαντοπούλου, τον Ανδρέα Λοβέρδο και τον Γιάννη Ραγκούση. Δηλαδή, τους τρεις υπουργούς που, μια μέρα νωρίτερα, το μεσημέρι της Κυριακής, είχαν δώσει στη δημοσιότητα κοινό άρθρο το οποίο αναρτήθηκε στις προσωπικές ιστοσελίδες τους, επισημοποιώντας τη συγκρότηση της πρώτης πολιτικής «φράξιας» στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, από το 1995 και την «ομάδα των τεσσάρων». Με αναφορές στο παρόν, αλλά την προσοχή στο μέλλον.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν ήταν εκεί. Ο Γιάννης Ραγκούσης αποχώρησε νωρίς. Και η Άννα Διαμαντοπούλου σήκωσε το βάρος της πολιτικής εκπροσώπησης της «κίνησης των τριών», μιλώντας με όρους μέλλοντος, επιχειρώντας να κατευθύνει τον πολιτικό σχεδιασμό της Κυβέρνησης μακριά από τον εγκλωβισμό σε μια μίζερη καθημερινότητα.
Η Υπουργός Παιδείας ήταν εκείνη που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στο να συγκροτηθεί η «κίνηση των τριών». Κατ’ αντιστοιχία του αντίστοιχου ρόλου τον οποίο διαδραμάτισε το 1995 η Βάσω Παπανδρέου, χάρη στο πείσμα και τη μεθοδικότητα της οποίας δημιουργήθηκε η «ομάδα των τεσσάρων», που κατάφερε τελικά να κληρονομήσει το ΠΑΣΟΚ, και να επιβάλλει στην ηγεσία του τον Κώστα Σημίτη, ως διάδοχο του Ανδρέα Παπανδρέου.
Η διαφορά ωστόσο είναι ορατή και διόλου συμβολική. Είναι βαθιά πολιτική. Η Άννα Διαμαντοπούλου προβάλλει ως το στέλεχος που μπορεί να ηγηθεί των «τριών». Επομένως, να είναι εκείνη ο «Σημίτης» του 2011. Και όχι η «Βάσω». Είναι άλλωστε και η μόνη που, λόγω της παρ’ ολίγον υποψηφιότητάς της για την ηγεσία το 2007, έχει διαμορφώσει εγκαίρως έναν αποτελεσματικό πυρήνα. Όπως έκανε το 1995 ο Τσουκάτος…
