ΡΩΜΥΛΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Ο στιγμιαίος αποπροσανατολισμός της κοινωνίας, για τον οποίο ευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά οι εργαζόμενοι στον τομέα της καθαριότητας των δήμων, άνοιξε την κερκόπορτα της παράδοσης ενός ακόμη σημαντικού για την καθημερινότητά μας τομέα, σε ιδιώτες.
Σε εκείνους δηλαδή που επί σειρά ετών είχαν την προσοχή τους στραμμένη στο συγκεκριμένο «φιλέτο», που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να εξελιχθεί στον επόμενο, αν όχι τον μόνο προσοδοφόρο τομέα για τα επόμενα χρόνια.
Το εύρημα των ΣΔΙΤ, που λειτούργησε αποτελεσματικά μονάχα σε χώρες στις οποίες ο ιδιωτικός τομέας κατάφερνε να ισορροπήσει ανάμεσα στην αγωνιώδη επιδίωξη του κέρδους, και την αναγκαιότητα προσφοράς στο κοινό καλό, επανήλθε στον δημόσιο διάλογο, καθώς μέσω της συγκεκριμένης μεθοδολογίας η πολιτεία αποφάσισε να παραχωρήσει σε ιδιωτικές εταιρείες την αποκομιδή των απορριμμάτων.
Οι εικόνες από τη Φυλή, θλιβερές και μελαγχολικές. Οι εργαζόμενοι να κρύβονται πίσω από τις κλειστές πόρτες, τα ΜΑΤ να περιμένουν την άδεια του Εισαγγελέα για να επέμβουν, και οι ιδιώτες να εμφανίζονται ως εκείνοι που έδωσαν τη λύση για ένα οξύ πρόβλημα-απειλή για τη δημόσια υγεία.
Λύση βέβαια δεν δόθηκε. Απλώς, η Ελλάδα του Μνημονίου και της συρρικνωμένης εθνικής αυτοδιάθεσης, βούλιαξε ακόμη περισσότερο. Στα σκουπίδια…