Tου Γεν. Γραμματέα ΓΣΕΕ κ. Ν. Κιουτσούκη
Κυβέρνηση Ανίκανων Εκβιαστών και Εθνικών Μειοδοτών
Έπειτα από 1 χρόνο εφαρμογής του επαίσχυντου Μνημονίου, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχωρά στην ολοκλήρωση της αποτυχημένης και αδιέξοδης πολιτικής της, με την κατά κοινή ομολογία λανθασμένη και επικίνδυνη συνταγή, η οποία όχι μόνο δεν παράγει αποτελέσματα αλλά δεν εκπληρώνει και κανένα στόχο, παρ’ όλη τη λεηλασία του ελληνικού λαού.
Την ώρα που η κοινωνία, βυθισμένη στην ανεργία, τη φτώχεια και τον πληθωρισμό, έχει εξαντλήσει κάθε περιθώριο ανοχής, οι κυβερνώντες αναζητούν «συμπαραστάτες» για να κλιμακώσουν την επίθεσή τους ενάντια στους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τη μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα.
Εξαγγέλλουν νέα φοροεπιδρομή για να υφαρπάξουν ότι απέμεινε από το εισόδημα των μεσαίων και χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, ενώ επιβάλλουν νέο χαράτσι σε μισθούς και συντάξεις επιδιώκοντας τον οικονομικό αφανισμό των ελλήνων πολιτών. Η εφαρμογή ενιαίου ΦΠΑ μετατρέπει είδη πρώτης ανάγκης σε πολυτέλεια και η εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο κίνησης και θέρμανσης παγώνει εκτός από την κοινή γνώμη και χιλιάδες νοικοκυριά, που καταδικάζονται στην ανέχεια και οδηγούνται στην εξαθλίωση. Οι έκτακτες εισφορές γίνονται μόνιμες, όταν η λέξη «μεσαίωνας» δεν επαρκεί πλέον για να χαρακτηρίσει την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας. Φτάνει πια με τα εκβιαστικά διλήμματα και τους δήθεν μονόδρομους.
Τα εθνικά μας κεφάλαια, οι κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις και η ακίνητη περιουσία, τα «ασημικά» μας βγαίνουν στο σφυρί, προσθέτοντας στις λίστες των ανέργων χιλιάδες εργαζόμενους του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Το Υπουργικό Συμβούλιο επικυρώνει μέτρα-διαταγές της τρόικας με όρους κατοχικής κυβέρνησης, χωρίς καμία δημοκρατική και συνταγματική νομιμοποίηση. Η άμεση παραίτηση του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας είναι λαϊκή απαίτηση και πράξη στοιχειώδους πολιτικής ευθιξίας.
Δεν είναι οι «τσιφλικάδες» που βάζουν πωλητήριο στην ελληνική γη αλλά οι «κτηματομεσίτες» μιας κυβέρνησης που βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Αυτοί φιλοδοξούν να καταστήσουν την Ελλάδα τριτοκοσμικό προτεκτοράτο των διεθνών τοκογλύφων. Αυτοί υποθηκεύουν την εθνική μας κυριαρχία για να ικανοποιήσουν τις κερδοσκοπικές απαιτήσεις των δανειστών μας. Αυτοί καταπατούν την αξιοπρέπειά μας, στερώντας κάθε ίχνος ελπίδας και προοπτικής.
Η όποια κομματική συμφωνία δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση και κοινωνική συναίνεση. Όσοι εποφθαλμιούν κυβερνητικές θέσεις και υπουργικές καρέκλες παίζοντας παιχνίδια στην πλάτη του ελληνικού λαού γίνονται συνένοχοι σε ένα έγκλημα χωρίς ιστορικό προηγούμενο.
Το Μνημόνιο όπως και όσο το διαπραγματεύτηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν βγαίνει, δημιουργεί νέα προβλήματα και δεν λύνει κανένα. Είναι ένα μακρύ τούνελ ύφεσης χωρίς έξοδο ανάπτυξης. Μετά από τόσες θυσίες και περικοπές τα spreads βρίσκονται πάνω από 1400 μονάδες, ενώ η «μαύρη τρύπα» του Προϋπολογισμού ξεπερνά ήδη τα 3.3 δις €. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ως μέλος του μηχανισμού στήριξης, σεβόμενη τις αρχές της ίδρυσής της και την αλληλεγγύη των λαών που τη συναποτελούν, πρέπει να προωθήσει το αίτημα μιας βιώσιμης επαναδιαπραγμάτευσης των όρων δανεισμού. Οφείλει να αντιληφθεί πως εκτός από τις απαιτήσεις των δανειστών υπάρχουν τα όρια και οι ανάγκες των δανειζομένων.
Η κοινωνία βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ο κοινωνικός ιστός θρυμματίζεται. Οι επόμενες μέρες είναι ιδιαίτερα κρίσιμες για τη χώρα. Η ανατροπή της πολιτικής, που οδηγεί στη μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου σε βάρος του κόσμου του μόχθου και της εργασίας είναι επιβεβλημένη. Όλοι οι εκπρόσωποι κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων πρέπει να φανούμε αντάξιοι της θέσης και του ρόλου μας. Απαιτείται πανστρατιά, υπεύθυνη στάση και συντονισμένη δράση. Οφείλουμε ενωμένοι να εγγυηθούμε, σε συνεργασία με τους πνευματικούς ανθρώπους του τόπου, καθώς και φορείς της κοινωνίας των πολιτών, τη διεξαγωγή ενός ευρύτατου κοινωνικού διαλόγου. Να διεκδικήσουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο.
Η κοινωνική αντίδραση πρέπει να οργανωθεί πέρα και έξω από τα στενά όρια της κομματικής ταυτότητας. Έχει έρθει η ώρα να εκφραστεί ο κυρίαρχος λαός με κάθε προβλεπόμενη δημοκρατική διαδικασία.
Το Συνδικαλιστικό Κίνημα μέσα από μια νέα σχέση ευθύνης με την κοινωνία των εργαζομένων, τους άνεργους και τους συνταξιούχους πρέπει να βρεθεί στην πρωτοπορία του αγώνα. Ο κόσμος πρέπει να μας εμπιστευτεί ξανά και να βρεθεί δίπλα μας στους δρόμους. Η αδράνεια είναι φυγομαχία και η σιωπή συνενοχή. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν να αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς. Δεν μπορεί και δεν πρέπει το μέλλον της χώρας να προδιαγράφεται ερήμην μας.
