Η χθεσινή παρέμβαση του Δημήτρη Δασκαλόπουλου στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, με την πρόταση περί της διεξαγωγής δημοψηφίσματος, ξένισε και αιφνιδίασε. Πολύ περισσότερο, επειδή ο πρόεδρος των βιομηχάνων δεν μίλησε αόριστα για κάποιο δημοψήφισμα, αλλά πολύ συγκεκριμένα, επί διλήμματος το οποίο φαίνεται ότι είχε επεξεργαστεί καλά μέσα του, προτού το δημοσιοποιήσει: «Ναι ή όχι στην Ευρώπη».
Την πρόταση Δασκαλόπουλου ακολούθησε η συναινετική ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου, οι διαρροές του Μεγάρου Μαξίμου ότι η Κυβέρνηση δεν θα ήταν αρνητική σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, και η… αιφνίδια ανακάλυψη ότι τη λέξη «δημοψήφισμα» είχε χρησιμοποιήσει και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, κατά την εισαγωγική ομιλία του στην προχθεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου.
Με την πρόταση περί δημοψηφίσματος, ο ΣΕΒ και ο πρόεδρος του δίνουν μια «πολιτική πάσα» στον Γιώργο Παπανδρέου, σε μια συγκυρία κατά την οποία η Κυβέρνηση έδειχνε να έχει περιέλθει σε αδιέξοδο.
Έχοντας εισπράξει αρνήσεις σχεδόν από όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, επί της ουσίας της πρότασής του για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, ο Γιώργος Παπανδρέου μπορεί πλέον να… εισακούσει την προτροπή του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, και να θέσει ένα δημοψήφισμα, επί συγκεκριμένου ερωτήματος, στο οποίο θα λάβει συγκεκριμένες απαντήσεις. Και φυσικά, στη συνέχεια θα μπορεί να διαχειριστεί το αποτέλεσμα ενός τέτοιου δημοψηφίσματος επικοινωνιακά, ως «λαϊκή έγκριση» του «οδικού χάρτη» που έχει χαράξει, κάνοντας και κάποιες… διορθώσεις, με βάση τις προτάσεις του Αντώνη Σαμαρά στο «Ζάππειο 2».
Γιατί φυσικά, στο ερώτημα αν θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε στην Ευρώπη ή όχι, ουδείς εχέφρων Έλληνας θα απαντούσε αρνητικά. Μόνο που το ερώτημα δεν είναι αυτό. Άρα, τίθεται παρελκυστικά…
