Γράφει η Ελένη Μότσιανου
Μόνον μέσα από τη σκέψη τη δική μας μπορούμε να εξετάσουμε τη ζωή μας, τις επιδιώξεις, τα σχέδια και τις επιθυμίες μας. Να καταλάβουμε πού θέλουμε να φτάσουμε αλλά και να εντοπίσουμε τον τρόπο με τον οποίο θα φτάσουμε. Να κρίνουμε τα γεγονότα, τα δεδομένα και να μην αρκεστούμε στις γνώμες των άλλων ούτε να αφήσουμε τον φόβο να μας παραλύσει.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το θέμα είναι να αποφεύγουμε να ενεργούμε πριν σκεφτούμε, να αποφεύγουμε να ενεργήσουμε σε καταστάσεις τις οποίες δεν έχουμε εξετάσει. Αν το κάνουμε αυτό, διατρέχουμε τον κίνδυνο να σπαταλήσουμε τον χρόνο μας και να συνειδητοποιήσουμε πολύ αργά ότι κυνηγούσαμε στόχους που δεν ήταν δικοί μας και που δεν μας δίνουν την ικανοποίηση που δικαιούμαστε να πάρουμε από τη ζωή μας όταν τα καταφέρουμε. Κι αυτό, γιατί λίγοι στόχοι είναι από μόνοι τους καλοί ή κακοί. Απαιτούν την προσωπική μας συναίνεση. Αν προχωράμε προς τους στόχους των άλλων στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε σε ποιο λιμάνι θέλουμε να φτάσουμε αλλά και γιατί θέλουμε να φτάσουμε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πορεία που χαράσσουν κάποια παιδιά στις σπουδές τους : συχνά ακολουθούν τις επιθυμίες, τους στόχους των γονιών που δεν κατάφεραν να υλοποιηθούν, το ταξίδι της ζωής που οι γονείς τους δεν τόλμησαν να κάνουν. Κι όμως έχουμε την τύχη να είμαστε όντα σκεπτόμενα. Έτσι, η ευθυκρισία θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε, να ανοίξουμε τα πανιά, να χαράξουμε τη δική μας πορεία και να βρούμε το δικό μας λιμάνι.
Από την άλλη, συχνά ξεκινώντας ένα ταξίδι υπάρχει ο φόβος για το άγνωστο. Ας θυμηθούμε τα λόγια του ποιητή «τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβαλάς μέσα στην ψυχή σου». Η σκέψη μας και πάλι μπορεί να μας βοηθήσει. Να εντοπίσουμε πόσο οι φόβοι αυτοί είναι ρεαλιστικοί ή φανταστικοί.
Ποιοι είμαστε; Πού πάμε; Αυτό μόνον εμείς μπορούμε να το ορίσουμε. Κι αυτό μπορεί να γίνει μέσα από τη δέσμευση μας να προχωρήσουμε προς το δικό μας λιμάνι. Μόνον μέσα από την αντιπαράθεση μου με την πραγματικότητα, μέσα από τη δέσμευση να προχωρήσω προς τη δική μου «γη» μπορώ να αντιληφθώ «ποιος είμαι». "Η ύπαρξη προηγείται της ουσίας", είπε ο Σαρτρ. Με αυτό εννοούσε ότι δεν είμαστε τίποτα πριν από αυτό. "Δεν υπάρχει καμία "ουσία", κανένας ορισμός του τι είμαστε, δεν υπάρχει κανένας ορισμός να δώσουμε προτού υπάρξουμε και δράσουμε. Κι όταν έχουμε δεσμευτεί για την κατεύθυνση που θα ακολουθήσουμε τότε κι οι άνεμοι θα είναι πιο ευνοϊκοί.
Ποια είναι η Ελένη Μότσιανου
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ
Η Ελένη Κ. Μότσιανου αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1988. Το 2004 απέκτησε τον
μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών από το Ινστιτούτο Γεωπολιτικής Université Paris 8 στο
Παρίσι. Στο Ινστιτούτο Φιλοσοφικών Σπουδών στο Παρίσι εκπαιδεύτηκε στη
Φιλοσοφική Πρακτική και τη Φιλοσοφική Συμβουλευτική. Εργάστηκε ως φιλόλογος στη Δημόσια και
Ιδιωτική Εκπαίδευση. Σήμερα ζει και
εργάζεται στη Θεσσαλονίκη (γραφείο στην Καρόλου Ντηλ 26). Η πολυετής ενασχόλησή
της με τη φιλοσοφία, η αγάπη της για τον Άνθρωπο και η πεποίθηση πως η
Φιλοσοφία μπορεί να τον βοηθήσει στην καθημερινή του ζωή την οδήγησε στην
απόφαση να ασχοληθεί με τη Φιλοσοφική Συμβουλευτική και το «φιλοσοφείν»
ως πράξη και δράση στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου. Με όχημα τον Λόγο -
τόσο με τη μορφή της ομιλίας όσο και της σκέψης - και την Κατανόηση προσπαθεί
να βοηθήσει τους ανθρώπους να καταλάβουν την κατάσταση που τους
απασχολεί, να αντιληφθούν τους λόγους που δεν τους επιτρέπουν να προχωρήσουν
στη ζωή τους και τελικά να δράσουν, αφού διαμορφώσουν τη δική τους
«στρατηγική». (Ατομικές συνεδρίες Φιλοσοφικής Συμβουλευτικής δια ζώσης και
διαδικτυακά). Παράλληλα, οργανώνει εργαστήρια για παιδιά, εφήβους κι ενήλικες
δια ζώσης και διαδικτυακά με στόχο την καλλιέργεια δεξιοτήτων σκέψης.
Ευχαριστούμε θερμά την κ. Ελένη Μότσιανου για το εξαιρετικό θέμα που μας απέστειλε και το
οποίο στις μέρες μας είναι άκρως επίκαιρο.
emvolimanea.blogspot.com
