Τα δύσκολα γυμνασιακά του χρόνια, μας εξιστορεί στην αφήγηση του ο κ. Μιχάλης Σιδηρόπουλος κάτοικος Νυμφόπετρας. Από τα πιο χαρακτηριστικά γεγονότα που βίωσε και θυμάται είναι εκείνο το γεγονός που λίγο έλειψε να χάσει την ζωή του από πνιγμό όταν επιχείρησε, με δυο ακόμη συμμαθητές του να περάσουν φουσκωμένο χείμαρρο.
Το 1961 παιδιά από την Νυμφόπετρα για να φοιτήσουν, άλλα πήγαιναν στο γυμνάσιο Λαγκαδικίων και άλλα στο Λαγκάδα. Ο κ. Μιχάλης Σιδηρόπουλος με άλλους δυο συγχωριανούς του, τον κ. Χρήστο Χαραλαμπίδη και τον κ. Γιώργο Κορεζελίδη, πήγαιναν στο γυμνάσιο Λαγκαδικίων.
Στα μέσα της άνοιξης, κακοκαιρία προκαλεί πλημμύρα με αποτέλεσμα να διακοπεί η πρόσβαση από και προς τα Λαγκαδίκια.
«Μια εβδομάδα ήμασταν αποκλεισμένοι. Αποφασίσαμε να πάμε με λεωφορείο μέχρι το Στίβος και από εκεί με τα πόδια να φτάσουμε στο χωριό. Όταν φτάσαμε κοντά στο χωριό είδαμε το ποτάμι Δαφνούντα να έχει φουσκώσει και τα νερά του να είναι ορμητικά. Χωρίς βοήθεια ήταν αδύνατον να το περάσουμε. Για καλή μας τύχη απέναντι σε αρκετά μεγάλη απόσταση ήταν δυο παιδιά ( ο γράφων με την αδελφή του Μαρία) φωνάξαμε για βοήθεια και ζητήσαμε να έρθει ο Σταύρος Αρσένογλου φέρνοντας μαζί του και σχοινιά. Πράγματι μετά από λίγο ήρθε και άρχισε να δένει έναν –έναν με τα σχοινιά και να τους τραβά μέχρι την όχθη. Εγώ ήμουν ο τρίτος και χαμηλός στο ύψος. Ενώ πηγαίναμε καλά, στα μέσα της διαδρομής σε ένα σημείο το ποτάμι είχε πάνω από το μπόι μου νερό και με παρέσυρε. Την ώρα που χάνουμε στο νερό, τράβα γρήγορα το σχοινί που ήμουν δεμένος ο διασώστης μου, σώζοντάς μου από βέβαιο πνιγμό. Στον Σταυρό Αρσένογλου χρωστώ την ζωή μου, ο οποίος διακινδύνευσε την ζωή του για να σώσει εμάς. Μετά όπως ήμασταν βρεγμένοι και ταλαιπωρημένοι μπήκαμε στο σπίτι της Δάφνης Γουρτζιλίδου –Χαραλαμπίδου, η οποία μας έδωσε ρούχα για να βγάλουμε τα βρεγμένα» Ανέφερε ο κ. Σιδηρόπουλος.
Αυτό το περιστατικό που λίγο έλειψε να χάσει την ζωή του έμεινε χαραγμένο ανεξίτηλα στην μνήμη του.
Χρήστος Γιαννακίδης
emvolimanea.blogspot.com
