Στις αρχές της δεκαετίας του ΄΄50 οι κάτοικοι της Νυμφόπετρας που κατάγονταν από το Κοκκινοχώρι είχαν δημιουργήσει ένα καρόδρομο που ξεκινούσε από τις Νυμφόπετρες ανέβαινε την πλαγιά και έβγαινε έξω από την Μικροκώμη.
Η διαδρομή ήταν συντομότερη τόσο από αυτή του Προφήτη όσο και αυτής του Ασκού. Όταν όμως τα φόρτια ήταν μεγάλα, επιλέγονταν οι παραπάνω διαδρομές διότι τα ζώα δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν το βάρος σε μεγάλες κατηφόρες παρά ότι χρησιμοποιούσαν το ειδικό φρένο, κουζάκ που το ονόμαζαν και, έμπαινε κάτω από την ρόδα του κάρου. Κυρίως αυτόν τον δρομο τον χρησιμοποιούσαν για την μετάβαση τους στο Κοκκινοχώρι με άδεια τα κάρα από φόρτια.
Όταν έφταναν στην κορυφή της πλαγιάς και ατενίζοντας τον κάμπο, ένιωθαν ανακούφιση οι μεταφορείς. «Είναι η ώρα για λίγη ξεκούραση» είχε πει Αναστάσιος Τακματζίδης στον Χαράλαμπο Γιαννακίδη, σε μια από τις διαδρομές που συμμετείχε και ο γράφων.
Με τη διάνοιξη νέου δρόμου, αυτός ο διάδρομος έκλεισε οριστικά με την αναδάσωση της πλαγιάς.
Έμεινε μόνο ως ανάμνηση σε εκείνους που περπάτησαν τον δρομο αυτό και που διαδραμάτισε τον ρόλο του σε μια συγκεκριμένη περίοδο και για συγκεκριμένους λόγους.
Στη φωτογραφία η αναδασωμένη πλαγιά που περνούσε ο καρόδρομος.
Χρήστος Γιαννακίδης
emvolimanea.blogspot.com
