Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Ένα από τα παραμύθια που διηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πως θα φορολογήσει τους πλούσιους, τον μεγάλο πλούτο, τις μεγάλες περιουσίες.
Φυσικά, αποφεύγουν να πουν ποιους θεωρούν πλούσιους, πόσοι είναι αυτοί ώστε να επαρκούν για να βγουν τα σπασμένα και πώς προσδιορίζεται η μεγάλη ακίνητη περιουσία.
Απλώς χαϊδεύουν αυτιά.
Γιατί όλοι γνωρίζουν πως αν επιβάλεις βαριά φορολογία, ουδείς θα φέρει τα χρήματά του στη χώρα, ουδείς θα επενδύσει, δεν θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.
Αυτό είχαν κάνει οι Γάλλοι σοσιαλιστές το 2012, όταν η νέα (τότε) γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε τον «σούπερ-φόρο» για τους εκατομμυριούχους, της τάξης του 75%, για το τμήμα των ατομικών εσόδων που θα ξεπερνούσε το ένα εκατομμύριο ευρώ.
Ένας από τους συμβούλους του προέδρου Ολάντ είχε τότε προειδοποιήσει για φυγή κεφαλαίων και μαζική έξοδο επιχειρηματιών, μιλώντας για τεράστιο σφάλμα που θα μετέτρεπε τη χώρα σε μια «Κούβα χωρίς την ηλιοφάνεια».
Στα τέλη του Δεκεμβρίου, ο συγκεκριμένος φόρος έπαψε να επιβάλλεται.
Δυο χρόνια μετά, διαπιστώθηκε πως δεν υπήρξε μεν μαζική μετανάστευση κεφαλαίων και επιχειρήσεων – η πιο τρανταχτή περίπτωση ήταν αυτή του Ζεράρ Ντεπαρντιέ - πλην όμως ο απολογισμός είναι αρνητικός.
Αυτά τα δύο χρόνια, ουδείς έφερε τα χρήματά του στη Γαλλία και η ζημιά για τη χώρα υπήρξε σημαντική – σε αντίθεση με τα κέρδη που υπήρξαν αμελητέα.
«Η μεταρρύθμιση σαφώς έπληξε τη φήμη και την ανταγωνιστικότητα της Γαλλίας», σχολίασε ο Γεργκ Στέγκεμαν, επικεφαλής της Kennedy Executive, μιας εταιρείας οικονομικών και επιχειρηματικών μελετών, που εδρεύει στη Γαλλία και στη Γερμανία. «Έγινε σαφώς πιο δύσκολο για τη Γαλλία να προσελκύσει κορυφαία στελέχη επιχειρήσεων απ' ό,τι ήταν προηγουμένως», πρόσθεσε.
Ο Ολάντ είχε αρχικά εισηγηθεί έναν φορολογικό συντελεστή 75% για τα εισοδήματα πάνω από το 1 εκ. ευρώ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του το 2012, όταν ετοιμαζόταν να αναμετρηθεί με τον συντηρητικό τότε πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί.
Η υπόσχεσή του είχε χαροποιήσει μια μερίδα των ψηφοφόρων της αριστεράς και συνέβαλε στη νίκη του στις προεδρικές εκλογές.
Μετά τη νίκη και την επιβολή του φόρου, διαπιστώθηκε πως το μέτρο κάθε άλλο παρά έλυσε τα δημοσιονομικά προβλήματα της Γαλλίας, η οποία έχασε κι’ από πάνω σε ανταγωνιστικότητα και επενδύσεις.
Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι ο προεδρικός σύμβουλος που έκανε το σχόλιο περί «Κούβας» δεν ήταν άλλος από τον Εμανουέλ Μακρόν—τον πρώην τραπεζικό ο οποίος είναι σήμερα ο υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας.
Το υπουργείο Οικονομικών υπολογίζει πως τα έσοδα από τον συγκεκριμένο φόρο ανήλθαν σε 260 εκ. ευρώ την πρώτη χρονιά εφαρμογής του και σε 160 εκ. τη δεύτερη.
Ποσό αμελητέο σε σχέση με το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας που ανερχόταν σε 84,7 δις ευρώ στα τέλη Οκτωβρίου, ενώ την ίδια ώρα ο φόρος προκάλεσε μεγάλη βλάβη.
Η πρώτη εκδοχή του φόρου είχε κριθεί τιμωρητική και είχε αναιρεθεί από το Συνταγματικό Συμβούλιο. Στην τελική του μορφή, τον επίμαχο φόρο κλήθηκαν να αποδίδουν οι εταιρείες και όχι τα πρόσωπα.
Αμέσως, μια σειρά από εταιρίες μετέφεραν την έδρα τους στο εξωτερικό—στο Λουξεμβούργο, στο Ηνωμένο Βασίλειο – ενώ σημειώθηκε και μείωση των μισθών των εργαζομένων.
Ο Ολάντ και η κυβέρνησή του έκτοτε προώθησαν μέτρα για να απαλλάξουν τις επιχειρήσεις από φόρους και τέλη ύψους 40 δις ευρώ, καθώς με την ανεργία να παραμένει επίμονα πάνω από το 10% επιδιώκουν να προσελκύσουν επενδύσεις.
Δεν ήταν τυχαίο ότι ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, μαζί με τον Μακρόν, επέλεξαν να επιβεβαιώσουν κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής τους στο Λονδίνο τον Οκτώβριο ότι ο φόρος για τα πολύ υψηλά εισοδήματα θα καταργηθεί.
Ο Βρετανός ομόλογός του, ο Ντέιβιντ Κάμερον, έκανε πάρτι και υποσχόταν να «στρώσει το κόκκινο χαλί» για να υποδεχθεί τους Γάλλους που θα αυτοεξορίζονταν.
Αυτά μήπως και σταματήσουμε να ακούμε συνεχώς ανοησίες που απλώς απευθύνονται στο θυμικό των μη εχόντων…
