Κοινή συνέντευξη τύπου παραχωρήθηκε από τους υποψηφίους Ευρωβουλευτές Π. Ψωμιάδη και Αν. Μανωλοπούλου – Νικολοπούλου, στην αίθουσα τύπου του Δημαρχείου Πύργου .
«Εδώ και μερικές εβδομάδες επισκέπτομαι όλη την Ελλάδα ως σύμμαχος του αγωνιζόμενου Ελληνικού Λαού και ως υποψήφια Ευρωβουλευτής .
Ερχόμενη σε επαφή πρόσωπο με πρόσωπο με χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες , είχα την ευκαιρία να δω και να ακούσω πολλά. Και να κάνω ορισμένες σημαντικές διαπιστώσεις.
Πρώτον, ο λαός υποφέρει. Και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Οι περισσότεροι από αυτούς που πριν λίγα χρόνια ήσαν νοικοκυραίοι, είτε έχουν χάσει τα πάντα, είτε έχουν καταντήσει δέσμιοι του κράτους – φοροδαίμονα και απειλούνται ακόμα και με φυλακή.
Έμποροι, βιοτέχνες και επαγγελματίες, του χθες, αποτελούν σήμερα νούμερα στις στατιστικές της ανεργίας. Οι επιχειρηματίες που απέμειναν δεν ξέρουν για πόσο ακόμα θα αντέξουν και οι νέοι, συμπληρώνουν βιογραφικά για να φύγουν στο εξωτερικό.
Και ακόμα: Οι μισθωτοί του δημοσίου τομέα αισθάνονται πλέον να απειλούνται διαρκώς, ακόμα και με απολύσεις ή διαθεσιμότητες, ενώ του ιδιωτικού τομέα έχουν… καταστραφεί. Οι περισσότεροι πληρώνονται με… έναντι, όποτε πληρώνονται! Και αυτό, όχι γιατί έγιναν κακοί όλοι οι εργοδότες, αλλά γιατί δεν έχουν…
Αφήστε τους συνταξιούχους… Ούτε τα φάρμακά τους δεν μπορούν πλέον να καλύψουν! Με τις πενιχρές συντάξεις τους άλλωστε, καλύπτουν σήμερα και τις ανάγκες διαβίωσης των παιδιών και των εγγονιών τους…
Πιστεύω πως δεν λέω κάτι που δεν ξέρετε… Όλοι τα ξέρουμε και όλοι τα ζούμε.
Γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή της συμμετοχής μου σε αυτή την μάχη τόνισα την ανάγκη συσπείρωσης των αντιμνημονιακών δημοκρατικών δυνάμεων, ακόμα και εάν ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες. Αυτό θέλει και ο λαός. Να δει τους πολιτικούς που δεν υποτάχθηκαν ή που αντιλήφθηκαν την δρομολογούμενη καταστροφή να μάχονται ενωμένοι με το κτήνος. Και όχι μοναχικοί καβαλάρηδες, που ο καθένας θα νομίζει ότι μπορεί να γίνει αρχηγός ή ότι μόνος του κρατάει όλη την σοφία του κόσμου».
Με λίγα λόγια, εδώ στον Πύργο και παντού όπου πάμε, διαρκώς συνομιλώ και αναζητώ τρόπους επαφής μεταξύ των πολιτών που αρνούνται την πολιτική της φτώχειας και της λιτότητας, έχοντας ακλόνητη την πεποίθηση ότι μόνο ενωμένοι μπορούμε την μεγάλη αλλαγή που χρειάζεται η Ελλάδα. Και προκειμένου να δημιουργήσουμε αυτή τη νέα… Εθνική Ελλάδος, πρέπει να βάλουμε στην άκρη ακόμα και κάποιες ιδεολογικές ή άλλες διαφορές μας. Γιατί, σε μία ελεύθερη Ελλάδα μπορούν να ανθίζουν όλες οι απόψεις. Αλλά σε μία υπόδουλη και διαλυμένη Ελλάδα… δεν θα υπάρχει τίποτα…» κατέληξε
