Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι, αν και μας χωρίζουν μόλις δέκα μέρες, από τις ευρωεκλογές, εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να εξηγούν, να διευκρινίζουν, να διαφωνούν για το ποιοι μισθοί θα επανέλθουν στην προηγούμενη κατάσταση – μιλώντας πάντα για τον ιδιωτικό τομέα, αν αυτός συνεχίσει να υπάρχει – να αλληλοαναιρούνται σχετικά με το εσωτερικό αναγκαστικό δάνειο και το ευρώ.
Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση, όμως, προκαλεί το γεγονός ότι έμφαση δίνεται στις αντιφάσεις – αν και αυτές μοιάζει να γίνονται σκόπιμα: Για να προκαλείται σύγχυση, να έχουν ειπωθεί και τα μεν και τα δε, ώστε όταν έλθει η… ώρα της Βενεζουέλας να μπορούν να πουν «εμείς σας τα είχαμε πει».
Η απάντηση σε όλα αυτά, βρίσκεται σε όλες τις Πολιτικές Αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Μια ματιά να ρίξει κανείς, θα διαπιστώσει πως είναι σαφές τι ετοιμάζουν.
Προφανώς, ο ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται στη βεβαιότητα ότι λίγοι θα εντρυφήσουν.
Και δηλώνει πως από πουθενά, από κανένα κείμενο, δεν προκύπτει η προοπτική του αναγκαστικού εσωτερικού δανείου.
Σωστά, κάτι τέτοιο δεν αναφέρεται.
Προκύπτει, όμως, από όλα τα άλλα.
Διότι αυτό που επίσης δεν προκύπτει από πουθενά, είναι από πού θα βρεθούν τα χρήματα σε περίπτωση που επέλθει ρήξη με τους δανειστές.
Η οποία ρήξη θα προκύψει, εφόσον το σύνθημα που επαναλαμβάνεται σταθερά είναι «καμιά θυσία για το ευρώ».
Αυτό λέει η λογική σειρά των πραγμάτων:
Διαπραγμάτευση, δήλωση «καμιά θυσία για το ευρώ» (όταν κάποιες θυσίες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, κάνουν όλοι), ρήξη, έξοδος από το ευρώ, αδυναμία χρηματοδότησης ή δανεισμού, αδυναμία εισαγωγών καυσίμων, φαρμάκων, πρώτων υλών, εσωτερικός δανεισμός.
Δηλαδή… Βενεζουέλα!
Αν κανείς άλλος πιστεύει ότι μπορεί να συμβεί κάτι άλλο, ας βγει να το πει.
Πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το λέει…
