Ελπίδες σε άτομα που έχουν χάσει την όρασή τους δίνει η χρήση μικροτσίπ. Πρόκειται για μία σύγχρονη μέθοδο, η οποία προβλέπει την εμφύτευση μικροτσίπ στην ωχρά κηλίδα του ματιού και βοηθά τους τυφλούς να ξεχωρίζουν εικόνες και να έχουν ανεξαρτησία στην καθημερινότητά τους.
Η τεχνική αυτή έχει πάρει έγκριση τόσο από τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων FDA όσο και από την Ευρώπη, αλλά δεν εφαρμόζεται στη χώρα μας εξαιτίας του υψηλού κόστους της, που αγγίζει τις 100.000 ευρώ.
“Είναι μία νέα τεχνική που βοηθάει τους τυφλούς ασθενείς που έχουν ακέραιο οπτικό νεύρο να ξεχωρίζουν εικόνες και να έχουν μία ανεξαρτησία στην καθημερινότητά τους. Είναι μια αχτίδα φωτός κι ενδείκνυται για όσους δεν βλέπουν εξαιτίας της ωχράς κηλίδας και διάφορων κληρονομούμενων νόσων, για τις οποίες μέχρι τώρα δεν υπήρχαν αξιόπιστες λύσεις”, εξηγεί στη “Μ” ο χειρουργός οφθαλμίατρος Πάρης Τρανός, με αφορμή το “Oφθαλμολογικό Συμπόσιο Μoorfields” (“Moorfields Revision Course in Ophthalmology”), που διοργανώνει στη Θεσσαλονίκη, από χθες έως τις 3 Νοεμβρίου, στο ξενοδοχείο “Porto Palace”, το οφθαλμολογικό κέντρο “Ophthalmica”, σε συνεργασία με το Moorfields Eye Hospital του Λονδίνου.
Παράλληλα, αναφέρει ότι για πρώτη φορά χρησιμοποιούνται υλικά που έχουν βιοσυμβατότητα με τους ιστούς του ματιού και δεν απορρίπτονται. Το μικροτσίπ τοποθετείται στο ένα μάτι και η μεγαλύτερη ένδειξη χρήσης του είναι κυρίως για όσους έχασαν πρόσφατα το φως τους, διότι χρειάζεται να εκπαιδευτούν για να μάθουν να συνθέτουν τις εικόνες που τους δίνει το μικροτσίπ.
“Το μικροτσίπ εμφυτεύεται στην ωχρά κηλίδα και με ηλεκτρόδια που δένονται γύρω από το μάτι συνδέονται με ειδικά γυαλιά, τα οποία φοράει ο τυφλός”, τονίζει ο κ. Τρανός.
ΓΟΝΙΔΙΑΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
“Όπλο” για τους επιστήμονες στη μάχη κατά των παθήσεων των ματιών και της τύφλωσης αποτελεί και η γονιδιακή θεραπεία, η οποία ενδείκνυται για την αντιμετώπιση των κληρονομικών παθήσεων του αμφιβληστροειδούς. Μάλιστα, αποτελεί ήδη πραγματικότητα για μια πολύ σπάνια κληρονομική οφθαλμική πάθηση, τη συγγενή αμαύρωση του Leber, η οποία παρατηρείται στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού και προκαλεί τύφλωση.
“Έχει βρεθεί ότι για τη συγγενή αμαύρωση του Leber ευθύνεται το γονίδιο RT65. Στην περίπτωση της πάθησης αυτής γίνεται ταυτοποίηση κι αφαίρεση του ελαττωματικού γονιδίου και στη συνέχεια ακολουθεί η θεραπεία με την έγχυση του σωστού γονιδίου μέσα στο μάτι, στο κενό που άφησε το ελαττωματικό. Αυτή η θεραπεία έχει εφαρμοστεί σε μια σειρά από περιστατικά με επιτυχία”, επισημαίνει ο κ. Τρανός.
Όσον αφορά στα βλαστοκύτταρα, αυτή τη στιγμή χρησιμοποιούνται σε παθήσεις της επιφάνειας του κερατοειδούς, ενώ με αργά βήματα προχωρά η έρευνα προκειμένου να εφαρμοστούν και σε παθήσεις τους αμφιβληστροειδούς.
