Ταυτόχρονα, επισημαίνει ότι οι φαρμακοποιοί ζουν καθημερινά το δράμα των ασθενών που δεν διαθέτουν χρήματα να αγοράσουν τα φάρμακά τους, ενώ ξεκαθαρίζει ότι στην Ελλάδα των 1.500.000 ανέργων οι φαρμακοποιοί δεν πρόκειται να πραγματοποιούν έλεγχο ασφαλιστικής ενημερότητας του ασφαλισμένου για να του δώσουν το φάρμακό του, όπως ζητά ο ΕΟΠΥΥ.
Συνέντευξη στη Νικολέττα Μπούκα
Επίσης, τονίζει ότι μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης έστω κι ένα ευρώ κάτω από τα επίπεδα του 2013, θα δημιουργήσει συνθήκες υπασφάλισης στην υγεία.
Το φετινό θέμα του 13ου PHARMApoint είναι η φαρμακευτική περίθαλψη στην Ευρώπη της κρίσης. Πώς διαμορφώνεται αυτή στη χώρα μας;
H υγεία γενικότερα είναι σε κρίση. Βέβαια, η φαρμακευτική περίθαλψη «πλήρωσε το μάρμαρο», γιατί ήταν το μόνο εύκολα μετρήσιμο μέγεθος που θα μπορούσε να παρέμβει κάποιος. Έτσι, βρισκόμαστε σε μία συνεχή -επί τετραετία- μείωση των δαπανών για τη φαρμακευτική περίθαλψη. Ευτυχώς, φαίνεται ότι πολιτεία και τρόικα κατανόησαν αυτό που επί χρόνια φωνάζουμε ότι δεν μπορεί να μειωθεί άλλο η φαρμακευτική δαπάνη. Έστω και ένα ευρώ μείωση της δαπάνης κάτω από τα επίπεδα του 2013, θα δημιουργήσει συνθήκες υπασφαλισης στην υγεία. Ως φαρμακοποιοί ζούμε καθημερινά το δράμα των ασθενών και των ασφαλισμένων που δεν διαθέτουν τα χρήματα να αγοράσουν τα φάρμακά τους. Προσπαθούμε να δώσουμε λύση μέσα από τις εγκυκλίους των ταμείων, που καθημερινά ταλαιπωρούν ασφαλισμένους και φαρμακοποιούς.
Η κατάσταση στη Θεσσαλονίκη είναι πολύ χειρότερη από την υπόλοιπη Ελλάδα. Η Θεσσαλονίκη χαρακτηριζόταν ανέκαθεν «φτωχομάνα» και σήμερα έχει πληγεί από την κρίση πολύ περισσότερο από άλλες γεωγραφικές περιοχές. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι διαθέτει πολύ μεγαλύτερο αριθμό φαρμακείων αναλογικά με τον πληθυσμό της πόλης. Προσπαθούμε να στηρίξουμε ένα χρεοκοπημένο σύστημα, χωρίς η πολιτεία να στηρίζει εμάς. Απόδειξη οι πολύμηνες καθυστερήσεις πληρωμών. Ας καταλάβουν όλοι ότι τα χρήματα αυτά δεν είναι πληρωμή υπηρεσιών για εμάς αλλά κεφάλαιο κίνησης για αγορά φαρμάκων.
Ποια είναι η αντίστοιχη εμπειρία σε χώρες του εξωτερικού που είναι σε κρίση;
Εδώ θέλω να είμαι και λίγο αισιόδοξος. Δεν εθελοτυφλώ, αλλά θεωρώ ότι δεν έχουμε ζήσει ακόμη καταστάσεις που να δικαιολογούν τον όρο τριτοκοσμικές. Έχουμε πλησιάσει, αλλά δεν φθάνουμε ακόμη εκεί. Η κρίση υπάρχει και σε άλλες χώρες. Για παράδειγμα, στην Ισπανία και την Πορτογαλία επικρατεί περίπου η ίδια κατάσταση με σχεδόν ίδιους προϋπολογισμούς φαρμακευτικής δαπάνης, αν κι εκεί δεν υπάρχει τόσο μεγάλος αριθμός φαρμακείων, κι αυτό διαφοροποιεί τα πράγματα.
Πόσα είναι τα χρέη του ΕΟΠΥΥ προς τους φαρμακοποιούς πανελλαδικά και πόσα ειδικά στη Θεσσαλονίκη; Προσανατολίζεστε σε κινητοποιήσεις;
Από το 2010 οφείλονται στα φαρμακεία 75.000.000 ευρώ. Εδώ υπάρχει μια απερίγραπτη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση. Έχουμε προτείνει -και το υπουργείο Υγείας το έχει αποδεχθεί- μια νομοθετική ρύθμιση που ξεμπλοκάρει τα χρήματα αυτά. Όμως φαίνεται ότι έχει μπλοκάρει η ρύθμιση. Επίσης, ο ΕΟΠΥΥ παρουσιάζει μια πολύ μεγάλη χρονική καθυστέρηση στην εξόφληση των συνταγών. Δεν μιλάμε για τις ημερομηνίες που πηγάζουν από τη σύμβαση. Αυτές έχουν ξεπεραστεί προ πολλού. Το συνολικό ποσό που οφείλεται από τον περασμένο Ιούνιο ανέρχεται στα 510.000.000 ευρώ. Αυτό το ποσό είναι κεφάλαιο κίνησης για εμάς. Μας το αναγνωρίζουν δικαστικές αποφάσεις που μας δικαιώνουν πλήρως, αλλά ούτε αυτές εφαρμόζονται. Τα οφειλόμενα αυτά, θεωρητικά μόνο, είναι εισόδημα, το οποίο όμως δεν έχουμε εισπράξει, αλλά παρ’ όλα αυτά φορολογούμαστε, πληρώνουμε ΦΠΑ, εξοφλούμε τις τράπεζες που μας δανείζουν και χρήματα δεν βλέπουμε. Έχουμε γίνει επαίτες. Οποιαδήποτε, λοιπόν, μελλοντική διεκδίκησή μας είναι μονόδρομος. Είναι απόφαση επιβίωσης.
Τι γίνεται με τα κατασχετήρια στα φαρμακεία; Πόσα εκδόθηκαν πανελλαδικά τον τελευταίο χρόνο και πόσα στη Θεσσαλονίκη;
Τα κατασχετήρια που βρίσκονται στα χέρια των δικαστικών επιμελητών εις βάρος των φαρμακοποιών ξεπερνούν τα 900. Μόνο στη Θεσσαλονίκη ξεπερνούν τα 100. Παράλληλα, αυξάνονται με ταχύ ρυθμό οι φαρμακοποιοί που σπεύδουν να βγουν στη σύνταξη, έστω και με μειωμένες αποδοχές. Για παράδειγμα, το 2012 είχαμε 212 συναδέλφους, δηλαδή ένα ποσοστό γύρω στο 20% του συνολικού αριθμού των φαρμακείων. Το πρόβλημα, λοιπόν, πέρα από κοινωνικό, γιατί από τα φαρμακεία ζουν και εργάζονται 20.000 οικογένειες, έχει και τον χαρακτήρα απώλειας επιστημονικού δυναμικού. Κι αυτό γιατί πολλοί συνάδελφοι, κυρίως νέοι, επιλέγουν το εξωτερικό προς εύρεση εργασίας.
Ο ΕΟΠΥΥ ζητά από τους φαρμακοποιούς να πραγματοποιούν έλεγχο ασφαλιστικής ενημερότητας του ασφαλισμένου. Θα αρνηθείτε φάρμακα σε έναν ανασφάλιστο;
Στην Ελλάδα της κρίσης και του μνημονίου, στην Ελλάδα των 1.500.000 ανέργων είναι αδύνατον για έναν λειτουργό της Υγείας να διανοηθεί να στερηθεί τα φάρμακα του ο ασφαλισμένος, ο ασθενής, ο ανήμπορος. Πέραν αυτού, οι φαρμακοποιοί δεν γνωρίζουν, ούτε έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τις -έτσι κι αλλιώς- περίπλοκες διαδικασίες βεβαίωσης ασφαλιστικής ικανότητας, που καθίσταται ακόμη περισσότερο περίπλοκη με τις κατά καιρούς ρυθμίσεις οφειλών προς ασφαλιστικά ταμεία, παρατάσεις κτλ. που λόγω της κρίσης είναι σύνηθες φαινόμενο. Οι φαρμακοποιοί έχουν ως πρώτιστο καθήκον και υποχρέωση να εξυπηρετούν τους ασφαλισμένους και όχι να αναλαμβάνουν γραφειοκρατικές και ελεγκτικές διαδικασίες που αφορούν στα ταμεία. Η κυβέρνηση έχει υποχρέωση, έστω και αργοπορημένα, να συνδέσει on-line ηλεκτρονικά όλα τα ασφαλιστικά ταμεία με τον ΕΟΠΥΥ, ώστε η ασφαλιστική ενημερότητα του κάθε πολίτη να είναι άμεσα εξακριβώσιμη. Δεν είναι επιτρεπτό διοικητικές αδυναμίες της πολιτείας να μεταβιβάζονται στους φαρμακοποιούς.
Πιστεύετε ότι κινδυνεύουν ασθενείς από την πώληση φαρμάκων ευρείας κυκλοφορίας που δεν χρειάζονται συνταγή και από τα σουπερμάρκετ;
Κανένα φάρμακο, συνταγογραφούμενο ή μη, δεν πρόκειται και δεν πρέπει να πωλείται εκτός φαρμακείων. Αυτό προκύπτει και από την πρόσφατη δήλωση του υπουργού Υγείας. Υπάρχει ένας μύθος, ο οποίος συντηρείται από διάφορα κέντρα και μιλά περί μειώσεως των τιμών αν πωλούνται κάποια είδη από τα σουπερμάρκετ. Πάντως, εδώ και έξι χρόνια κρίσης, το «καλάθι της νοικοκυράς» συνεχώς ακριβαίνει, αποδεικνύοντας ακριβώς το αντίθετο. Κι εν πάση περιπτώσει, τα είδη του φαρμακείου δεν είναι τρόφιμα και ποτά, και είναι επικίνδυνη οποιαδήποτε έστω συζήτηση σ’ αυτή τη βάση.
