Μια εβδομάδα μετά τα εγκαίνιά του, ολοένα πυκνώνει ο αριθμός Τούρκων και μουσουλμάνων επισκεπτών στον τόπο που έζησε τα παιδικά του χρόνια ο Τούρκος πολιτικός και στρατιωτικός.
Όπως αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ, όπως η Hurriyet Planet, «οι ουρές είναι μεγάλες και για το λόγο αυτό οι επισκέπτες χωρίζονται σε ομάδες των 30 ατόμων για να εισέρχονται στο μουσείο, αν και πολλοί είναι εκείνοι που περιμένουν για ώρα στη σειρά».
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως σύσσωμος ο τουρκικός Τύπος μια εβδομάδα μετά, κρατάει το θέμα των εγκαινίων υψηλά, δίνοντας στο νέο αυτό μουσείο προσκυνηματικό χαρακτήρα και δημοσιεύοντας φωτογραφίες Τούρκων πολιτών που το επισκέπτονται ακόμα με δάκρυα στα μάτια.
Μάλιστα, κύκλοι της Άγκυρας, σύμφωνα με πληροφορίες του protothema.gr, επιθυμούν να συνδέσουν τα εγκαίνια στη Θεσσαλονίκη με τον εφετινό 91ο εορτασμό της ημέρας «απελευθέρωσης» της Τουρκίας από τους «Έλληνες κατακτητές», δηλαδή την 30ή Αυγούστου 1922, που είναι η εθνική εορτή των γειτόνων.
Έναν εορτασμό που, φυσικά, στον απανταχού ελληνισμό μόνο θλίψη σκορπά, καθώς τότε ήταν που ξεριζώθηκε για πάντα το ελληνικό στοιχείο που κατοικούσε τα παράλια της Μικράς Ασίας από αιώνες.
Δεν είναι τυχαίο μάλιστα το γεγονός πως Τούρκοι σχολιαστές αναφέρονταν σε «γενναία στάση της ελληνικής κυβέρνησης να στείλει τον υφυπουργό Εξωτερικών της κ. Άκη Γεροντόπουλο στα εγκαίνια», καθώς για πρώτη φορά υποχωρεί η εθνική πολιτική και από «σφαγέα» αναγορεύει τον Κεμάλ Ατατούρκ σε «τέκνο της Θεσσαλονίκης».
Και πάλι οι Τούρκοι «γκρινιάζουν» και διεκδικούν
Βέβαια, εκτός των τουρκικών πανηγυρισμών για το νέο αυτό απόκτημα, δεν λείπουν και τα σχόλια Τούρκων επισκεπτών στη Θεσσαλονίκη που, κατά την προσφιλή συνήθεια της γείτονος, διεκδικούν ακόμα μεγαλύτερη φροντίδα για το μουσείο που εσχάτως και μετά τη μεγάλη προσπάθεια του δημάρχου Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη, δημιουργήθηκε.
Μάλιστα, ομάδα Τούρκων επισκεπτών σύμφωνα με την Hurriyet, διαμαρτυρήθηκε, καθώς θεώρησε πως «το μουσείο ήταν... άδειο από εκθέματα και μικρό».
Προφανώς οι Τούρκοι δεν ικανοποιήθηκαν από τη χειρονομία του κ. Μπουτάρη και να απαιτούν την ονοματοδοσία ενός μεγάλου δρόμου της συμπρωτεύουσας με το όνομα του εθνάρχη τους, όπως σχετικά ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης τους έχει τάξει.
Πάντως, δεν λείπουν και εντός της Ελλάδος οι φωνές εκείνες που κατηγορούν την κυβέρνηση για την επιλογή της να επιτρέψει το άνοιγμα ενός τέτοιου μουσείου και μάλιστα μέσα στη θερινή ραστώνη.
Ήδη, ομάδες Ποντίων και Μικρασιατών ετοιμάζονται να διαμαρτυρηθούν με την επιστροφή από τις διακοπές και καταγγέλλουν πως τα εγκαίνια έγιναν μυστικά και μέσα στο Δεκαπενταύγουστο, για να μην υπάρξουν αντιδράσεις.
Παράλληλες καταγγελίες υπάρχουν και κατά του δημάρχου Θεσσαλονίκης, ο οποίος για πολιτικούς λόγους και παρά το ότι υπήρξε ο εμπνευστής της ελληνοτουρκικής προσέγγισης με άξονα την καταγωγή του Ατατούρκ από τη βόρεια Ελλάδα, δεν παρέστη στα εγκαίνια.
Σύμφωνα με πληροφορίες του protothema.gr, ο κ. Μπουτάρης δεν πήγε στα εγκαίνια και εκπροσωπήθηκε από αντιδήμαρχό του, καθώς δεν ήθελε να δώσει στο θέμα της λειτουργίας του μουσείου μεγάλη έκταση, ενώ φοβάται και το πολιτικό κόστος εν όψει των επερχόμενων δημοτικών εκλογών.
«Δεν χωράει το μουσείο του σφαγέα στη Θεσσαλονίκη»
Την ίδια ώρα, ο γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής κ. Νίκος Μιχαλολιάκος με δηλώσεις του στο Πρώτο Θέμα στέλνει μήνυμα πως «το μουσείο του σφαγέα των Ελλήνων δεν χωράει στη Θεσσαλονίκη», ενώ κατηγορεί την κυβέρνηση πως πραγματοποίησε τα εγκαίνια εν κρυπτώ.
Παράλληλα, πηγές από το κόμμα της εθνικιστικής δεξιάς αναφέρουν πως μέσα στο επόμενο διάστημα θα υπάρξει μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το μουσείο - σπίτι του Τούρκου ηγέτη σε απάντηση της προσπάθειας προσέγγισης Ελλάδος - Τουρκίας.
Όμως, αρνητικά σχόλια υπήρξαν και από τον στενό συνεργάτη και φίλο του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά κ. Φαήλο Κρανιδιώτη για το θέμα σε άρθρο του στο site antinews.gr.
O κ. Κρανιδιώτης, ερχόμενος σε αντιπαράθεση με την κυβερνητική απόφαση ανοίγματος ενός τέτοιου μουσείου, τόνισε ειρωνικά πως προτείνει «να δοθεί το όνομα του Κεμάλ σε μια λεωφόρο της συμπρωτεύουσας και να καταλήγει στην Πλατεία Αδόλφου Χίτλερ. Αφού θα τιμηθεί ο δάσκαλος, γιατί να μείνει παραπονεμένος ο μαθητής του, ωρέ Έλληνες;».
