Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη Στρατηγική ΕΕ2020, έθεσε τις οικονομικές και κοινωνικές προτεραιότητες για την ερχόμενη δεκαετία, στη βάση της άρρηκτης διασύνδεσης μεταξύ της δημοσιονομικής πολιτικής, της κοινωνικής συνοχής και αντοχής, καθώς και της κατάστασης στην αγορά εργασίας. Στην Ευρώπη της κρίσης, με περισσότερους από 115 εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες να απειλούνται από τη φτώχεια, είναι πλέον σαφές ότι η δημοσιονομική προσαρμογή και εξυγίανση επιβάλλεται να συνοδεύονται από μια ολοκληρωμένη πολιτική κοινωνικών μεταβιβάσεων που θα οδηγήσει στη μεγέθυνση της οικονομίας καταπολεμώντας παράλληλα φαινόμενα ακραίας υλικής στέρησης και περιθωριοποίησης.
Σε αυτό το πλαίσιο υιοθετήθηκε από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ηΈκθεση πρωτοβουλίας για την «Κοινωνική Στέγαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση», ως μια κοινωνική επένδυση με ευεργετικές συνέπειες τόσο στην ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας και της απασχόλησης, όσο και στην αποτελεσματική «οχύρωση» των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων έναντι της φτώχειας. Όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε., εκτός από την Ελλάδα, διαθέτουν δίκτυα κοινωνικής στέγασης, τα οποία φιλοξενούν περίπου 25 εκατομμύρια συνανθρώπους μας.
Με δεδομένο ότι, ήδη, 4 εκατομμύρια Ευρωπαίοι συμπολίτες μας δεν έχουν πρόσβαση σε επαρκή και αξιοπρεπή κατοικία ενώ οι άστεγοι στην χώρα μας ξεπερνούν τις 20 χιλιάδες, με τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς να βρίσκονται «προ των πυλών» για πολλά νοικοκυριά, ο Ευρωβουλευτής Κ. Πουπάκης παρενέβη με τροπολογίες, οι οποίες ενσωματώθηκαν στο τελικό κείμενο της Έκθεσης επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, την ανάγκη:
- διαφύλαξης πολιτικών και ανάπτυξης πρόσθετων δράσεων κοινωνικής στέγηςπου αφενός θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και αφετέρου θα ενδυναμώσουν το πλέγμα προστασίας των ευπαθών κοινωνικών ομάδων,
- ανάληψης συγκεκριμένων μέτρων, σε εθνικό επίπεδο, για την ευνοϊκή ρύθμιση στεγαστικών δανείων, αλλά και την αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας,
υπογραμμίζοντας, ταυτόχρονα, ότι η πολιτική λιτότητας όχι μόνο επέφερε την κατάργηση δράσεων για τη διευκόλυνση πρόσβασης στη στέγαση, αλλά συνέβαλε έμμεσα και στη δυσανάλογη αύξηση της φορολογίας ακινήτων αφήνοντας έκθετες στην φτώχεια και την ανέχεια μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες εν μέσω έντονης οικονομικής καχεξίας.
“Σε μια περίοδο που οι άστεγοι και τα συσσίτια πολλαπλασιάζονται καθημερινά στην Ελλάδα, η κοινωνική στέγαση είναι ζωτική κοινωνική ανάγκη και δε δύναται σε καμία περίπτωση να θεωρείται «δημοσιονομική πολυτέλεια». Πρόκειται για μια δέσμη δράσεων αναπτυξιακής πνοής όπου η «κοινωνική αλληλεγγύη» συνδυάζεται απόλυτα με την «οικονομική ανάταση», και η διασφάλιση της αξιοπρεπούς διαβίωσης με την παροχή νέων ευκαιριών για την ιδιωτική πρωτοβουλία. Οι κοινωνικές επενδύσεις μπορούν και πρέπει να καταστούν σε «μοχλός» για μια υγιή, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάκαμψη που θα αυξήσει τον παραγόμενο πλούτο διανέμοντας δικαιότερα το κοινωνικό μέρισμα. Απαιτείται, λοιπόν, να αξιοποιηθούν στο έπακρο τα διαθέσιμα κονδύλια και οι δυνατότητες χρηματοδότησης από τα Διαρθρωτικά Ταμεία της Ε.Ε. ώστε η χώρα μας να «ξαναστεγάσει» τις ελπίδες όλων των Ελλήνων για μια καλύτερη ζωή”, δήλωσε σχετικά ο Κ. Πουπάκης.
