Γράφει ο
Κωστής Γκορτζής
Κωστής Γκορτζής
Εκ μέρους των συντρόφων σου που σε ακολουθήσαμε τα δύσκολα εκείνα χρόνια, δυό λόγια μόνο από καρδιάς στην ακόμα πιο δύσκολη ώρα του αποχαιρετισμού.
Ευτυχώς εσύ μας έμαθες να ξεπερνάμε τα δύσκολα.
Να μένουμε σε εγρήγορση στις κάλμες και στις φουρτούνες ψύχραιμοι και αποφασιστικοί.
Σ’ ευχαριστούμε γιατί πίστεψες σε εμάς. Γιατί μας εμπιστεύτηκες, γιατί ούτε στιγμή δεν πρόδωσες την πίστη μας προς εσένα.
Μας δίδαξες. Να μετράμε τα κύματα, να διοικούμε ευπειθώς διοικούμενοι, να μη συμβιβαζόμαστε με τα μικρά και ανούσια να μην υποτασσόμαστε στο άδικο και στο ολοκληρωτικό.
Μας δίδαξες να αγαπάμε τη μάνα θάλασσα, τη μήτρα της πατρίδας μας, την έννοια του πολίτη στον θαλασσινό πολιτισμό που εκτελεί στο ακέραιο τις υποχρεώσεις του ώστε να έχει το δικαίωμα να απαιτεί και όλα τα δικαιώματά του.
Μα πάνω απ’ όλα μας έμαθες να αγαπάμε την πατρίδα μας και να σεβόμαστε τον όρκο μας για πίστη στο Σύνταγμα και τους δημοκρατικούς θεσμούς που αποφασίζει η πλειονότητα του λαού.
Μέχρι το τέλος αγωνίστηκες με αυτές τις αρχές και αξίες, μακριά από κομματικά σχήματα που στείρα και διχαστικά αλληλοαμφισβητούνται.
Μέχρι το τέλος αγωνίστηκες με αυτές τις αρχές και αξίες παρεμβαίνοντας δημόσια αλλά και προσωπικά με επιστολές στους διαχειριστές της εξουσίας με νουθεσίες και προτάσεις για την προστασία της δοκιμαζόμενης από τις πράξεις τους Δημοκρατίας, για τους εθνικούς κινδύνους που ελλοχεύουν, για την ανάπτυξη του τόπου, για τις μεταρρυθμίσεις στη Διοίκηση.
Αγωνίστηκες ακόμα για να τους κάνεις να καταλάβουν την σπουδαιότητα και χρησιμότητα στην εθνική άμυνα και στην οικονομία της παραμελημένης γενέτειράς σου Κύμης.
Πολλοί που σήμερα ανοίγουν λεξικά για να βρουν τις κατάλληλες λέξεις ώστε να σε επαινέσουν, δεν μπήκαν χθες στον κόπο να σου απαντήσουν.
Και νοιώθουμε τη σφιχτή και διαπεραστική ματιά σου από εκεί ψηλά να μας προτρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα εμείς. Στο υποσχόμαστε.
Αναχωρείς σήμερα με τα εύσημα της πατρίδας και των πολλών πολιτών.
Αυτών που σε τίμησαν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, από την Κω μέχρι τα Γρεβενά, από την Πάτρα μέχρι τη Μυτιλήνη. Εύσημο και ο φθόνος κάποιων λίγων, μικρών, ετερόφωτων που δεν άντεχαν στο φως σου.
Αναχωρείς σήμερα πλήρης ευγνωμοσύνης από όσους σε γνώρισαν από κοντά. Παίρνεις μαζί σου ένα κομμάτι από την ψυχή μας, αλλά κρατάμε εμείς ένα δικό σου μέσα μας.
Σε βλέπουμε στα μάτια των παιδιών σου που φρόντισες με τη λέαινα -όπως κρυφά αποκαλούσες την άξια γυναίκα σου- να σου μοιάσουν στην όψη και στην ψυχή, και στα εγγόνια που ευτύχησες να απολαύσεις.
"...στους δρόμους τ' ουρανού
ανεβαίνεις τώρα μοναχός
κι’ ολόλαμπρος..." (Ελύτης)
Στο τέρμα όμως περιμένουν να σε αγκαλιάσουν, άγημα τιμής οι σύντροφοί μας και οι φίλοι σου που βιάστηκαν να φύγουν πρώτοι,
Ο Νίκος Ζησιμόπουλος, ο Σπύρος Μηλιώτης, ο Γιώργος Γούτσος, ο Νίκος Αλοΐζος, ο Γιώργος Ασημίνας, ο Γιώργος Κιμιγκέλης, αλλά και ο Αλέκος Παναγούλης, ο Νίκος Βαρδινογιάννης, ο Σπύρος Μουστακλής, ο Γιάννης Βούλτεψης, και άλλοι πολλοί που συμπορεύτηκαν στην ωραία περιπέτεια της ζωής σου.
Και όταν έρθει η ώρα, θα ανεβούμε κι εμείς, να μαζευτούμε πάλι όλοι, όπως τότε στη Ρώμη, στην Πανσιόν ΑΚΡΟΠΟΛΗ του ουρανού πια, να μετρηθούμε και να μετρήσουμε, να κάνουμε τον απολογισμό των αγώνων και των ονείρων μας για μια καλύτερη πατρίδα.
Καλό σου ταξίδι και καλή αντάμωση Καπετάνιε.
(Ο επικήδειος που ο αντιναύαρχος Κωστής Γκορτζής εκφώνησε κατά την εξόδιο ακολουθία για τον Ναύαρχο Νίκο Παππά, Κυβερνήτη του αντιτορπιλικού «Βέλος» που τον Μάιο του 1973 στασίασε κατά της δικτατορίας)
