«Ξεριζωνόμαστε από την πατρίδα μας, αλλά τι να κάνουμε... Αφού η Ελλάδα δεν μας θέλει. Με άλλα όνειρα ξεκινήσαμε, αλλά στην πορεία αναγκαζόμαστε να συμβιβαστούμε. Αν μείνω εδώ, θα πρέπει να περιμένω τέσσερα χρόνια, έως το 2016, για να ανοίξει η θέση για την ειδικότητα παθολογίας στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας, που με ενδιαφέρει. Επιλέγω λοιπόν να φύγω στο εξωτερικό».
Με τα λόγια αυτά ο 33χρονος Αριστείδης Κολοβός εξηγεί στη «Μ» τους λόγους που τον ωθούν σε αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ. Ο ίδιος ήρθε χθες από τη Λάρισα στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να συμμετάσχει στην Ημέρα Ενημέρωσης που διοργάνωσε σε ξενοδοχείο της πόλης το δίκτυο EURES (Ευρωπαϊκές Υπηρεσίες Απασχόλησης) της Ελλάδας για έλληνες γιατρούς και νοσηλευτές, οι οποίοι επιθυμούν να εργαστούν ή να συνεχίσουν την εξειδίκευσή τους σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Από τις 10 το πρωί, δεκάδες νέοι άνθρωποι, κρατώντας στα χέρια τα βιογραφικά τους και με έντονο καρδιοχτύπι, έμπαιναν στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα και περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους, προκειμένου να μιλήσουν σε συμβούλους EURES, οι οποίοι είχαν στη διάθεσή τους θέσεις εργασίας, αλλά και με εργοδότες-αντιπροσώπους νοσοκομείων και κλινικών από χώρες της Ευρώπης.
Αγγλία, Γερμανία, Ελβετία, Δανία, Σουηδία, Νορβηγία και Γαλλία ήταν οι επτά χώρες που συμμετείχαν στη χθεσινή εκδήλωση, αναζητώντας φρέσκα μυαλά, αλλά και έμπειρους επιστήμονες με όρεξη για δουλειά και πολλά προσόντα.
«Στην Ελλάδα οι αμοιβές είναι καθηλωμένες. Ακόμη κι αν μείνω, δεν ξέρω αν θα βρω δουλειά κι αν θα μπορέσω να κάνω οικογένεια. Προτιμώ τη Γερμανία, όπου ο πρώτος μισθός ενός ειδικευόμενου είναι 2.500 ευρώ, όταν στην Ελλάδα είναι κάτω από 1.000», λέει ο κ. Κολοβός.
Στα 26 της χρόνια, η Ιωάννα Χαριτίδου, ειδικευόμενη γιατρός, ήρθε από τα Γιαννιτσά στη Θεσσαλονίκη αναζητώντας μια καλύτερη ευκαιρία στο εξωτερικό.
«Θέλω να πάρω ειδίκευση στη δερματολογία. Η αναμονή ωστόσο είναι δέκα χρόνια. Δεν είναι δυνατόν να περιμένω τόσο πολύ. Θέλω να δουλέψω στο εξωτερικό. Προτιμώ κάποιο γερμανόφωνο κράτος, διότι έχω και σχετική άνεση με τη γλώσσα. Είναι προτιμότερο να φύγεις αναζητώντας μια καλύτερη τύχη εκτός, παρά να μείνεις εδώ και να μην έχεις καμία προοπτική», λέει στη «Μ» η κ. Χαριτίδου.
Από τον Βόλο ήρθε χθες στη Θεσσαλονίκη και ο 34χρονος οδοντίατρος Σταμάτης Σταματίδης, ο οποίος εξηγεί στη «Μ» ότι «εδώ και τρία χρόνια έχω ανοίξει δικό μου ιατρείο στον Βόλο, όμως η κίνηση των ασθενών έχει μειωθεί κατά 45% και κάθε μέρα που περνάει γίνεται χειρότερη. Αναζητώ κι εγώ μια ευκαιρία να φύγω στο εξωτερικό για να βρω εκεί δουλειά».
Μόνη διέξοδος
Ο Χριστόφορος Τσαλικίδης είναι 38 ετών, ιατροδικαστής, και ζει στην Κοζάνη. Όπως ομολογεί στη «Μ», μόλις έληξε η σύμβαση ορισμένου χρόνου που είχε με το νοσοκομείο Μυτιλήνης και πλέον αναζητεί δουλειά.
«Θα ήθελα να βρω κάτι στην Ελλάδα, αλλά πού; Άλλωστε οι συνθήκες εργασίας είναι άσχημες και οι γιατροί κακώς αμειβόμενοι. Πώς να ζήσει κάποιος; Με ενδιαφέρει οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, αλλά προτιμώ τη Δανία. Ξέρουν τι ζητούν, δίνουν καλό μισθό και επικοινωνούν εκείνοι μαζί σου. Οικογένεια δεν έχω, αλλά αν είχα, ίσως αναγκαζόμουν να την πάρω κι αυτή μαζί μου», λέει χαρακτηριστικά.
Σε αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό είναι και ο 28χρονος νοσηλευτής Σοφοκλής Ντολίδης από τη Θεσσαλονίκη. Αυτή τη στιγμή εργάζεται σε μια εταιρεία ως εξωτερικός συνεργάτης, αλλά η σύμβασή του τελειώνει.
«Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν υπάρχει προοπτική. Οι μισθοί είναι εξευτελιστικοί, οι συνθήκες εργασίας δύσκολες και απουσιάζει η αξιοκρατία. Θα ήθελα να πάω στη Γερμανία, διότι εκεί όλα δουλεύουν ρολόι. Οι άνθρωποι με τους οποίους μίλησα με ενημέρωσαν για την κατάσταση στα νοσοκομεία της Γερμανίας, μου εξήγησαν πώς είναι οργανωμένο το σύστημα και με ρώτησαν αν μπορώ να μείνω εκεί για πάνω από έναν χρόνο. Το νοσοκομείο με το οποίο επικοινώνησα είναι στην Κολονία. Επίσης, προσφέρουν και μαθήματα γερμανικών για όσους δεν γνωρίζουν τη γλώσσα, αλλά δεν το κάνουν όλοι», τονίζει ο κ. Ντολίδης.
Νοσηλευτής σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης είναι και ο 33χρονος Σπύρος Γρηγοριάδης, ο οποίος εξηγεί ότι η σύμβασή του θα λήξει και τότε θα μείνει χωρίς δουλειά. Για τον λόγο αυτό θέλει να φύγει στο εξωτερικό. Ωστόσο η γλώσσα είναι ένα πρόβλημα, ειδικά για τη Γερμανία. Κάποια νοσοκομεία προσφέρουν τρεις μήνες για εκμάθηση γλώσσας και κάποια όχι. Ο ίδιος προτιμά την Αγγλία, αλλά κι εκεί είναι δύσκολα τα πράγματα, καθώς απαιτούνται υψηλά προσόντα.
Η 25χρονη Μαρία Παπαδοπούλου είναι νοσηλεύτρια κι εργάζεται σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Όπως λέει στη «Μ», «προσπαθείς, κοπιάζεις, σπουδάζεις, αλλά τελικά δεν βρίσκεις τίποτα, δεν μπορείς να υλοποιήσεις τα όνειρά σου. Αναγκαστικά λοιπόν αναζητάς διέξοδο στο εξωτερικό».
Η κρίση τούς διώχνει
Όπως εξηγεί στη «Μ» η υπεύθυνη του Δικτύου Eures για την αναζήτηση εργασίας στην Ευρώπη (ΟΑΕΔ), Κατερίνα Φλάκα, στόχος είναι η παροχή πληροφοριών για όσους θέλουν να πάνε σε άλλη χώρα της Ευρώπης.
«Η συμμετοχή ήταν μεγάλη και από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Μάλιστα, για πρώτη φορά ομάδα-στόχος ήταν και νοσηλευτές, εκτός από γιατρούς. Η γνώση της γλώσσας είναι το κλειδί για την επιλογή ενός υποψηφίου, ενώ οι υπό ζήτηση θέσεις είναι εκατοντάδες. Την πρωτιά στις προτιμήσεις έχουν η Γερμανία και η Αγγλία, αλλά ανεβαίνουν και η Σουηδία και η Ελβετία. Συνεργαζόμαστε με διάφορες χώρες και καταγράφουμε τα κενά που υπάρχουν σε συγκεκριμένες ειδικότητες», λέει η κ. Φλάκα.
Για μεγάλο ρεύμα μετακίνησης γιατρών από την Ελλάδα στο εξωτερικό, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και των τραγικών συνθηκών εργασίας στην πατρίδα μας, κάνει λόγο στη «Μ» και ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Αθανάσιος Εξαδάκτυλος. Μάλιστα, υπολογίζεται ότι 20 γιατροί φεύγουν κάθε μήνα από τη Θεσσαλονίκη στο εξωτερικό αναζητώντας μια καλύτερη τύχη.
«Δεν βλέπουμε ελπίδα ότι κάτι θα βελτιωθεί, όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά κυρίως σε θεσμικό και ηθικό. Συνεπώς, πώς είναι δυνατόν να μην πεις σε έναν νέο γιατρό να φύγει στο εξωτερικό;», τονίζει ο κ. Εξαδάκτυλος.
