ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
Αν ακούγατε ότι κάπου, σε κάποια γωνιά του κόσμου, φοιτητές
κλείδωσαν επί δεκατρείς ώρες μέσα σε μια αίθουσα τους καθηγητές τους, αφήνοντάς
τους χωρίς νερό και πρόσβαση στην τουαλέτα, απειλώντας τους ότι δεν θα τους
άφηναν να βγουν εάν δεν όριζαν εξεταστική περίοδο κομμένη και ραμμένη στα μέτρα
τους, ποια χώρα θα σκεφτόσασταν; Τη Σουηδία; Τη Βρετανία; Τη Βόρεια Κορέα; Την
Ελλάδα; Και ποια λέξη θα σας ερχόταν στο μυαλό; Εκβιασμός; Αναίδεια; Νταϊλίκι;
Ηρωισμός; Στο πρώτο, μάλλον θα συμφωνήσουμε.
Αυτά, μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν
και πουθενά αλλού. Στο δεύτερο, θα τα χαλάσουμε. Γιατί, αυτό που κάποιος θα
θεωρούσε τραμπουκισμό, κάποιος άλλος το θεωρεί αγωνιστικότητα. Ανάμεσά τους,
και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Που κατήγγειλε την πειθαρχική
δίωξη σε βάρος των δώδεκα φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, λέγοντας ότι
«στοχοποιεί μια γενιά που αρνείται να σταματήσει να ονειρεύεται». Οι δώδεκα δεν
κατηγορούνται ακριβώς επειδή «αρνούνται να σταματήσουν να ονειρεύονται».
Κατηγορούνται ότι κλειδαμπάρωσαν τους καθηγητές τους, αξιώνοντας να δοθεί
εκπρόθεσμη εξεταστική περίοδος, στη θέση εκείνης που χάθηκε από τις καταλήψεις
στις οποίες πρωταγωνίστησαν. Δηλαδή, αντίσταση χωρίς κόστος. Σε απλά ελληνικά,
τζάμπα μαγκιά.
Βεβαίως, τίποτε απ' όλα αυτά δεν ξενίζει στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
Το «χτίσιμο» των καθηγητών μέσα στα γραφεία τους επιτρέπεται «εθιμικώ δικαίω».
Κάτι τέτοιο δεν είχε καταθέσει κάποτε στο δικαστήριο καθηγητής ο οποίος
αργότερα έκανε καριέρα πολιτικού στον ΣΥΡΙΖΑ; Και αύριο, ποιος ξέρει, μπορεί να
γίνει και υπουργός Παιδείας. Με μια ύπουλη διαδικασία μιθριδατισμού, έχουμε
συνηθίσει στο δηλητήριο της βίας. Ακόμη και όταν δεν μας φαίνονται φυσιολογικά,
μας φαίνονται ανεκτά. Από τους ρυπαρούς τοίχους στα κτίρια μέχρι να καίγεται η
Παλιά Φιλοσοφική και να μην τολμά να επέμβει η Πυροσβεστική για να μην
κατηγορηθεί ότι παραβιάζει το άσυλο. Από το να σε κάνουν μαύρο στο ξύλο, αν δεν
αρέσουν αυτά που λες, μέχρι να σουφρώνουν υπολογιστές από το Πολυτεχνείο. Στα
πανεπιστήμια, η μυθολογία της «προοδευτικής βίας» φαίνεται πανίσχυρη. Και η
πολιτική στήριξη, αφειδής. Αλλά μέχρι πριν ένα χρόνο, έτσι φαινόταν παντού.
Μέχρι που πλάκωσε η «Χρυσή Αυγή»…
