Η ανεργία μέρα με τη μέρα χτυπάει την πόρτα ολοένα και περισσότερων νοικοκυριών. Μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες που έμειναν χωρίς δουλειά και νέοι άνθρωποι που δεν βρήκαν ποτέ αντικείμενο εργασίας, καλούνται να δραστηριοποιηθούν σε τομείς άσχετους με τις σπουδές τους ή την εξειδίκευσή τους.
Πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες, σε δύσκολους καιρούς, να αναπτύξουν δεξιότητες και δημιουργικές ιδέες με μοναδικό σκοπό να αποφύγουν την ολική κατάρρευση και την εξαθλίωση.
Η ανεργία μέρα με τη μέρα χτυπάει την πόρτα ολοένα και περισσότερων νοικοκυριών. Μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες που έμειναν χωρίς δουλειά και νέοι άνθρωποι που δεν βρήκαν ποτέ αντικείμενο εργασίας, καλούνται να δραστηριοποιηθούν σε τομείς άσχετους με τις σπουδές τους ή την εξειδίκευσή τους.
Βλέπουμε λοιπόν σήμερα αξιέπαινες προσπάθειες συμπολιτών μας που δεν κάθονται μοιρολατρικά να δέχονται την απομόνωση και την περιθωριοποίηση. Με την πενιχρή αποζημείωση από μια τυχόν απόλυση, με ότι μπορούν να εξοικονομίσουν από το αδιάκοπο φοροκυνηγητό και με τη βοήθεια συγγενικών προσώπων (οι τράπεζες έχουν κλείσει τις κάνουλες) επιχειρούν να βρουν κάτι το οποίο θα τους εξασφαλίσει τουλάχιστον τα προς το ζειν. Σε πρώτη φάση επιδιώκουν (και σωστά) να κάνουν μια μικρή έρευνα αγοράς με την ελπίδα να περιορίσουν τον κίνδυνο από το επενδυτικό ρίσκο. Ενημερώνονται από τον ΟΑΕΔ και από άλλους οργανισμούς για προγράμματα χρηματοδότησης νέων επιχειρήσεων, για το αντικείμενο που επιδοτείται, και αποφασίζουν να κάνουν το μεγάλο βήμα. Η σκέψη δεν φυλακίζεται. Η φαντασία δεν δαμάζεται. Καλλιτεχνικές δημιουργίες, εμπνευσμένες προσπάθειες, πρακτικές λύσεις ή καινοτομίες και πρωτότυπες ιδέες ολοένα και αναδεικνύονται. Κάτι πρέπει να κάνουν. Η διαρκής αναζήτηση και η ανησυχία πρέπει να είναι σύμμαχος στους χαλεπούς αυτούς καιρούς. Ο εφησυχασμός και η απογοήτευση ποτέ δεν οδήγησαν πουθενά. Αντίθετα καλλιεργούν τη νωχελικότητα και ωθούν προς την κατάθλιψη.
Στα πλαίσια της ανάπτυξης, που ακούμε αλλά δεν βλέπουμε, η πολιτεία οφείλει να συνδράμει. Καλές οι συμφωνίες για δραστηριοποίηση μεγάλων πολυεθνικών στη χώρα μας (που θα προσφέρουν θέσεις εργασίας) αλλά χρειάζεται και η επανεκκίνηση των μικρών επιχειρήσεων. Αυτές δίνουν ζωή στο εμπόριο και κινούν την αγορά. Υπάρχουν ανεκμετάλλευτα κονδύλια (δεν θα σταματήσω να το λέω) φτάνει αυτά να αξιοποιηθούν και να διατεθούν στους μικρομεσαίους και όχι στους «ημέτερους» ή τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Τα χρήματα μέχρι τώρα από την εκπόνηση τέτοιων ενεργειών δεν μοιράζονταν εκεί που υπήρχαν πραγματικές ανάγκες και «χάνονταν» πριν καλά καλά αναγγελθεί η έναρξη ενός προγράμματος (όπως έγινε πχ με το ΤΕΜΠΜΕ…). Μικρά μαγαζιά, με μείωση του τζίρου, προστρέχουν να αιτηθούν συμμετοχή σε τέτοιες κινήσεις και παρόλο που έχουν δράσει ταχύτατα και μέσα στις ημερομηνίες, καλύπτοντας όλες τις απαιτήσεις, συναντούν τεράστια κωλύματα και απορρίπτονται ή ενημερώνονται πως το «πακέτο» έχει ήδη διατεθεί.
Εμείς πρέπει να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας. Ο Έλληνας έχει την ικανότητα να διαχειρίζεται κρίσεις, να αντέχει και να επιβιώνει. Δεν φτάνει όμως να αρκούμαστε σε αυτό. Στην ιστορικότητα της φράσης και στα παράσημα του παρελθόντος. Για να το στηρίξουμε και να το συνεχίσουμε χρειάζεται να αγωνιστούμε με ότι μέσα διαθέτει ο καθένας. Μένοντας αμέτοχοι και παρατηρητές των εξελίξεων δεν θα έχουμε κανένα κέρδος. Παλεύοντας θα νικήσουμε σε κάθε μικρή καθημερινή μάχη, με απώτερο σκοπό το καλύτερο μέλλον της οικογένειάς μας και στη συνέχεια της χώρας μας.
