Νεφελώδεις οι σχέσεις της με Βουλγαρία, Σερβία, Αλβανία και Κοσσυφοπέδιο
Του Σταυρου Τζιμα
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
«Η πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ενωση περνά μέσα από τις σχέσεις καλής γειτονίας και αν θέλετε να καταστείτε καλό μέλος της Ενωσης ο μόνος τρόπος είναι ταυτόχρονα να καταστείτε καλός γείτονας», διαμήνυσε πριν από λίγες ημέρες στα Σκόπια, με αφορμή συνάντησή του με τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι, ο επίτροπος αρμόδιος για τη διεύρυνση, Στέφαν Φούλε.
Αφορμή; Αυτή τη φορά όχι η γκρίνια της Αθήνας για πολιτική αλυτρωτισμού της ηγεσίας της FYROM αλλά οι φωνές της Σόφιας ότι ο επιθετικός εθνικισμός της δυναμιτίζει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Η Βουλγαρία, η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την ΠΓΔΜ με τη συνταγματική της ονομασία, κατηγορεί τα Σκόπια για επιχείρηση κλοπής και καπήλευσης της ιστορίας και του πολιτισμού του βουλγαρικού έθνους και απειλεί ότι αν δεν συμμορφωθούν με τους κανόνες καλής γειτονίας θα εμποδίσει την ένταξή τους στην Ε. Ε. και το ΝΑΤΟ.
Η σημερινή υπό τον Νίκολα Γκρούεφσκι κυβερνώσα ελίτ πέτυχε κάτι μοναδικό για ευρωπαϊκή χώρα και δυνάμει (αυτο) καταταστροφικό για το νεόκοπο κράτος: να δημιουργήσει εθνοτικοθρησκευτικές τριβές και να ανοίξει μέτωπα με όλους τους όμορους γείτονες καθιστώντας τους αν όχι εχθρούς, μη φίλους.
Με την Ελλάδα τα προβλήματα είναι γνωστά. Οι Βούλγαροι φωνάζουν ότι εκτός από την κλοπή της ιστορίας τους, τα Σκόπια κακομεταχειρίζονται υπηκόους στις ανατολικές περιοχές της ΠΓΔΜ, οι οποίοι δηλώνουν ότι διακατέχονται από βουλγαρική συνείδηση και πολλοί εξ αυτών κατέχουν βουλγαρικά διαβατήρια.
Τίρανα και Πρίστινα, παρά τις φαινομενικά καλές διακρατικές σχέσεις, δεν παύουν να είναι για το σλαβομακεδονικό στοιχείο δυνητικοί επίβουλοι της ακεραιότητας του κράτους ως υποστηρικτές των δικαίων των Αλβανών στην ΠΓΔΜ.
Απομένει η Σερβία. Ούτε όμως με το Βελιγράδι οι σχέσεις είναι ανέφελες, καθώς, πέραν του γεγονότος ότι τα «αδέρφια» στα Σκόπια αναγνώρισαν το Κόσοβο, κάτι που οι Σέρβοι δεν συγχωρούν, η οξύτατη εκκλησιαστική διαμάχη για τη σχισματική «Μακεδονική Εκκλησία», συσσωρεύει διαρκώς σύννεφα.
Πώς τα κατάφεραν λοιπόν τα Σκόπια να γίνουν κουκκίδα στον βαλκανικό χάρτη που της φταίνε όλοι ανεξαιρέτως γύρω της; Η αλήθεια είναι ότι ανοιχτά ιστορικά ζητήματα είχαν με τους γείτονες από τη δημιουργία του κράτους, το 1991. Ομως η μαεστρία με την οποία χειρίστηκαν το κλυδωνιζόμενο σκάφος στη βαλκανική φουρτούνα ο Κίρο Γκλιγκόρωφ (κυρίως), και οι διάδοχοί του της «γιουγκοσλαβικής σχολής», «πάγωσαν» τις διενέξεις δημιουργώντας προϋποθέσεις μελλοντικής διευθέτησής τους σε κλίμα καλής γειτονίας.
Ο Νίκολα Γκρούεφσκι και οι συν αυτώ με την άνοδό τους στην εξουσία όχι μόνο τις ξεπάγωσαν αλλά με τη θεωρία του εξαρχαϊσμού τις... πυράκτωσαν επικίνδυνα, επαναφέροντας στην ατζέντα των σχέσεων με τους όμορους λαούς φαντάσματα της ιστορίας που στο παρελθόν αιματοκύλησαν την περιοχή. Ο Γκρούεφσκι δεν εξαπατά τους ομοεθνείς του για να τους υφαρπάξει την ψήφο και να εδραιώσει την πολιτική του ηγεμονία.
Αυτά που λέει τα πιστεύει. Θεωρεί εαυτόν τον ηγέτη που επωμίσθηκε το βαρύ φορτίο της αποκατάστασης των ιστορικών δικαίων του λαού του. Αυτός είναι ο πυρήνας της πολιτικής του εξαρχαϊσμού την οποία υλοποιεί με θηριώδεις ανδριάντες του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του τσάρου Σαμουήλ, κακόγουστες αψίδες θριάμβου, κ. ά.
