ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
Η χειραψία του Αντώνη Σαμαρά με τον Χέρμαν Φαν Ρόμπεϊ στο Μέγαρο Μαξίμου, μετά τη χθεσινή σημαντική συνάντησή τους, όπως και τα αντίστοιχα photo opportunities του Πρωθυπουργού με την Άνγκελα Μέρκελ, τον Φρανσουά Ολάντ, τον Ζοζέ Μπαρόζο, τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και τον Σιμόν Πέρες, αποδεικνύουν και με… εικόνα, πόσο άλλαξε το κλίμα για την Ελλάδα σε διεθνές επίπεδο.
Είναι η… ζωή που δεν έζησαν ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Λουκάς Παπαδήμος, επί της θητείας των οποίων στην πρωθυπουργία η Ελλάδα γνώρισε πρωτόγνωρη και εκκωφαντική διεθνή απομόνωση. Κανένας σημαντικός ξένος ηγέτης δεν επισκέφτηκε την Ελλάδα εκείνο το μοιραίο για το μέλλον του τόπου διάστημα. Ακόμη μάλιστα και η παρουσία των πρώην πρωθυπουργών σε διεθνή φόρα ή συναντήσεις ηγετών, είχε το στοιχείο της απομόνωσης, και του παραμερισμού της Ελλάδας ως ισότιμου εταίρου.
Μια Ελλάδα την οποία είχαν εγκαταλείψει όλοι, ήταν μια Ελλάδα εύκολο θύμα για τους διεθνείς κερδοσκόπους. Τους οποίους φυσικά βοήθησαν με τις πράξεις, τις παραλείψεις ή τη μνημειώδη αφέλειά τους, και εγχώριοι παράγοντες. Όλοι εκείνοι οι οποίοι δεν θα ενοχλούνταν από μια επιστροφή στη δραχμή.
Το τελευταίο διάστημα, η πραγματικότητα αυτή αλλάζει. Η διεθνής κινητικότητα του Αντώνη Σαμαρά συνοδεύτηκε από το follow up δηλώσεων και παρεμβάσεων της πολιτικής ηγεσίας της Ευρώπης, που απέτρεψαν τους διεθνείς κερδοσκόπους από το να πιστεύουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να παίζουν με την Ελλάδα. Και μέσω της Ελλάδας, με την ευρωζώνη, επομένως με τις οικονομίες συνολικά του πλανήτη, στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποιημένης εθνικής πραγματικότητας.
Η Ελλάδα έχει πλέον μια ευκαιρία στην ελπίδα, μέσα από πληθυντικές δόσεις ρεαλισμού, στοχοπροσήλωσης και αποφασιστικότητας. Στον… ελεύθερο χρόνο μας λοιπόν, ας σκεφτούμε πόσο πίσω μας πήγαν εκείνοι που προηγήθηκαν στη διακυβέρνηση του τόπου. Που έβαλαν την Ελλάδα στο Μνημόνιο, και διαχειρίστηκαν την άνευ όρων συνέχιση του λάθους.
