Ήταν απολύτως φυσιολογικό, στη χώρα που είναι γονιδιακή συνδεδεμένη με την αντικατάσταση της πραγματικότητας από τις φήμες, η απαγόρευση δημοσίευσης δημοσκοπήσεων, να οδηγήσει σε έναν δίχως τέλος χορό… αποκαλύψεων.
Το διαπιστώνει ο καθένας στον περύγυρό του, ακόμη περισσότερο το βλέπει στο διαδίκτυο ή το ακούει στα ΜΜΕ. Οι περισσότεροι “κάτι ξέρουν” αναφορικά με τις δημοσκοπήσεις που διενεργούνται όλο αυτό το διάστημα. Δημοσκοπήσεις φυσικά που είναι κρυφές μονάχα για την κοινή γνώμη, καθώς τα αποτελέσματά τους τα γνωρίζουν όσοι τις διενεργούν. Και κάποια μέλη των κομματικών επιτελείων, τα οποία ενδιαφέρονται και μαθαίνουν τα ευρήματα.
Εκείνο φυσικά που κατά κύριο λόγο διακινείται ως “καλά κρυμμένο μυστικό”, είναι η πρόθεση ψήφου. Η διαφορά ανάμεσα στα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, στην προκειμένη περίπτωση τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή ωστόσο στις εκλογές αυτές βιώνουμε το πρωτόγνωρο της πολιτικής κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ, το ενδιαφέρον διευρύνεται. Τόσο στο Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, όσο και στα υπόλοιπα κόμματα.
Το βασικό πρόβλημα είναι φυσικά ότι όσοι πληροφορούνται, αν πληροφορούνται τις δημοσκοπήσεις, δεν έχουν τη δυνατότητα να τις διαβάσουν. Ούτε να κατανοήσουν επαρκώς τι κρύβεται πίσω από τα ευρήματά τους. Με προφανές αποτέλεσμα, να διαχέουν την άγνοιά τους και στους κατά περίσταση συνομιλητές τους, με συνέπεια η “φήμη” να αποκτά ανεξέλεγκτες διαστάσεις ως προς την έλλειψη εγκυρότητάς της.
Μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, τα δεδομένα μοιάζουν να έχουν ξεκαθαρίσει. Η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να συσπειρώσει μια ευρεία πλειοψηφία μετριοπαθών πολιτών, που δεν θέλουν να δουν την Ελλάδα να… παίρνει τα βουνά, και να εκδιώκεται βιαίως από την ευρωζώνη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει να διαμορφώσει θυελλώδη δυναμική. Κάτι που συνεπάγεται ότι σε μια αναμέτρηση η οποία θα κριθεί στη βάση αξιολογικής ιεράρχισης εθνικών αλλά και προσωπικών προτεραιοτήτων, η Κουμουνδούρου έχει εκ των προτέρων χάσει το πλεονέκτημα της δύναμης που… κομίζει χάος.
Το ΠΑΣΟΚ, εξακολουθεί να μοιάζει… εξαφανισμένο. Και να αποτελεί τον κύριο λόγο της εκλογικής ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της δικής του αδυναμίας να συγκρατήσει κρίσιμες κοινωνικές ομάδες.
Όσο για τα υπόλοιπα κόμματα, οι μεταξύ τους ποσοστιαίες διαφοροποιήσεις τις επόμενες ημέρες, θα “κλειδώσουν” ή θα ανατρέψουν το διαμορφούμενο αποτέλεσμα. Το ΚΚΕ για παράδειγμα, πριμοδοτεί ακούσια τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο δεν καταφέρνει να φέρει στην κάλπη για να το ψηφίσουν, τους πολίτες που παραδοσιακά το έκαναν.
Τελευταίο, αλλά κάθε άλλο παρά ήσσονος σημασίας συμπέρασμα: Η μάχη θα κριθεί στο Λεκανοπέδιο. Όπως τότε, το 2000, στην πιο οριακή και… περίεργη εκλογική αναμέτρηση της Μεταπολίτευσης. Στη Β’ Αθηνών και την Περιφέρεια Αττικής. Εκεί θα κριθεί το μέλλον του τόπου.
