Μια από τις… κουρασμένες αλήθειες της ελληνικής οικονομίας, περιγράφει τον τομέα του τουρισμού ως τη βαριά βιομηχανία της χώρας. Σχήμα μάλλον οξύμωρο, για μια χώρα η οποία στερείται βιομηχανικής υποδομής, δείχνει ωστόσο χωρίς μισόλογα και περιστροφές το πόσο σημαντικός είναι για την Ελλάδα ο τουρισμός.
Ένας τουρισμός στρεβλωμένος και μάλλον… κακοποιημένος, από τους ίδιους τους επαγγελματίες του κλάδου, που εδώ και πολλά χρόνια στερούνται οράματος και προοπτικής. Δεν επενδύουν στις υποδομές, ούτε στις θεματικές πτυχές του τουριστικού προϊόντος. Δεν δίνουν έμφαση στην ανάπτυξη και αξιοποίηση της προστιθέμενης αξίας της χώρας, που εν πολλοίς… αυτοπροβάλλεται, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια και κονδύλια.
Σε μια περίοδο λοιπόν κατά την οποία η ελληνική οικονομία κοιτάζει… με νόημα τον τουρισμό, προσδοκώντας σε αυξημένα έσοδα, που θα επιτρέψουν στα ταμεία του κράτους να πάρουν βαθιά ανάσα, όλα τα στοιχεία που έρχονται από τους αρμόδιους φορείς του κλάδου, προδικάζουν δυσοίωνες εξελίξεις.
Ο κλάδος του τουρισμού φαίνεται να έχει ήδη εισέλθει σε βαθιά κρίση, αντίστοιχη της κρίσης που αντιμετωπίζει συνολικά η χώρα, κυρίως λόγω της εγγενούς αδυναμίας της Ελλάδας να προβληθεί ως ασφαλής προορισμός. Στην προκειμένη δε περίπτωση, η ασφάλεια εντοπίζεται στις πολιτικές εξελίξεις και την αβεβαιότητα που προκαλούν.
Καθώς φυσικά και στη συζήτηση που έχει «ανάψει» σε διεθνές επίπεδο, σχετικά με το κατά πόσο η Ελλάδα θα συνεχίσει και μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, ή έστω μετά το φθινόπωρο, να χρησιμοποιεί ως νόμισμα το ευρώ.
